این اتفاق از مدتها قبل در تهران هم آغاز شده است و اکنون شاهد این اتفاق مبارک هستیم که در پایتخت کشورمان هر شب 60 نمایش روی صحنه میرود.
این اتفاق حتی صرف نظر از کیفیت نمایشها باز هم نیک است و ما را به آینده این هنر امیدوارتر میکند و این به معنای آن است که تئاتر میخواهد روی پای خودش بایستد و به سمت خصوصی شدن پیش برود. اتفاقی که قبلا در تئاتر، سینما و مطبوعات هم رخ داده و رفته رفته اتفاقات خوبی را رقم زده است.
اکنون جز تئاتر شهر و چند سالن دولتی و نیمه دولتی دیگر، سالنهای خصوصی پا گرفته اند و فعالیت جدی دارند.
نه میتوان جلوی این روند را گرفت و نه این کار خردمندانه خواهد بود؛ زیرا شرایط با گذشته تفاوتهای زیادی دارد و نمیتوان برای امروز هم نسخه آن روزها را پیچید.
زمانی ما جشنواره و کلاسهای آموزشی برگزار و کتاب چاپ میکردیم، در حالی که فارغالتحصیلان و گروههای شرکت کننده 2000 نفر بودند، اما حالا با حدود 60 هزار نفر تحصیلکرده و فعال تئاتری روبهرو هستیم که با برگزاری یکی دو جشنواره نمیتوان آنها را پوشش داد.
حال این سوال پیش میآید که گروههای شهرستانی چگونه باید جای خود را باز کرده و فضایی برای اجرای کارهایشان در طول سال داشته باشند؟
پاسخ خیلی ساده است. چون در همه دنیا برای این موضوع الگوی خوبی وجود دارد. همه گروهها برای خودشان یک مارکتینگ دارند که فضا و امکانات شهرهای مختلف را بررسی کرده و برای اجرا در شهرهای دیگر برنامهریزی میکنند.
مشکل گروههای شهرستانی و حتی تهرانی فقط با همین موضوع حل خواهد شد. بهتر است فضا را به سمت آموزش برای ایجاد این مارکتینگ پیش ببریم. قبول دارم که این گروهها اکنون سخت کار کرده و از نظر مالی در تنگنا هستند، اما طبیعی است برای پا گرفتن کارشان ابتدا باید هزینه کنند تا به مرور فضای خوبی برای کارشان ایجاد کنند. در هر کار ابتدا باید یارانه پرداخت و در ادامه به نتیجه رسید. معرفی شدن این گروهها هم هزینههایی دربر خواهد داشت اما در صورت شکلگیری درست میتواند آینده خوبی را رقم بزند.
مهرداد رایانی مخصوص - کارگردان تئاتر و مدیر امور بینالملل هنرهای نمایشی وزارت ارشاد
یک کارشناس روابط بینالملل در گفتگو با جامجمآنلاین مطرح کرد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد