تخلفات غذایی و یادآوری یک نگاه فراموش‌ شده

واقعیت این است که هم از منظر اخلاقی و دینی و هم از منظر چرخه زندگی، اثر انجام تخلف، دیر یا زود به متخلف بازمی‌گردد. حالا یا بگوییم دنیا دار مکافات است یا نظم هستی براساس مکانیسم «فواره» و «انعکاس» بنا شده که اعمالمان دوباره به سویمان بازخواهد گشت، زیاد فرقی نمی‌کند.

واقعیت این است که تخلف و قانون‌شکنی ثبات کل جامعه را بر هم خواهد زد و دیر یا زود یکی از قربانیان این امر، متخلف یا خانواده و عزیزانش خواهند بود.

در همین حال سرعت و تندی بازگشت این تخلف به سوی متخلف، بستگی به نوع تخلف دارد. یعنی هر قدر تخلف فراگیر و پر اثر باشد، زودتر به سوی متخلف برگشت داده می‌شود. این مقدمه را گفتم تا بحث را به سوی رشد تخلف در مواد غذایی بکشانم.

ماه‌هاست که اخبار مختلفی از بروز تخلفات بهداشتی، کیفی و مقداری در انواع و اقسام مواد غذایی از ترشیجات گرفته تا لبنیات، کمپوت و کنسرو و صنایع گوشتی اعلام می‌شود.

صرف‌نظر از این‌ که چه خلأهای قانونی و نظارتی و ناهماهنگی میان دستگاه‌های پرشمار در این باره وجود دارد، روی سخن با متخلفان است.

آنهایی که از کاه آبلیمو درست می‌کنند یا امعا و احشای حیوانات را قاطی فرآورده‌های گوشتی می‌کنند و یا روغن بالم را بی‌ضابطه در هر محصولی به کار می‌گیرند.

کسانی که برنج هندی دارای مواد سمی غیراستاندارد را به خورد مردم می‌دهند یا داروی تاریخ مصرف‌گذشته، تقلبی یا با مواد اولیه کم کیفیت را راهی قفسه داروخانه‌ها می‌کنند و... این شعار نیست که اگر این تخلفات، امنیت غذایی جامعه را خدشه‌دار کند، در چرخه زندگی، دیری نمی‌پاید که خودشان و خانواده‌شان که به هر حال خریدار کالاهای همین جامعه هستید، از همین محصولات تقلبی گیرتان بیاید و مانند آن پلیس رشوه‌گیر روسی، وقتی پارچه را بالا بزنید، آنچه را نباید ببینید، ببینید.

صحیح است که مدرن شدن زندگی، شاید گردی از فراموشی روی اصول اخلاقی پاشیده باشد و سرعت کسب پول و موفقیت، حوصله و مجال تفکر فلسفی‌مآبانه درباره نتیجه عمل را از انسان بگیرد، اما این یک واقعیت است که سازوکار حاکم بر جهان هستی و حکومت اخلاق و نتیجه اعمال تا پایان، مستدام خواهد بود و انتقامش را خواهد گرفت. پس چه خوب است که خود حسابدار کیفیت و کمیت تولیداتمان باشیم و سلامتی که برای خود می‌پسندیم، برای دیگران هم بپسندیم.

سید علی دوستی موسوی - دبیر گروه اقتصاد