5 قطعه در اندوه بزرگمرد

احمد الشهاوی جایزه ادبی یونسکو را سال 1995 و جایزه کاوافی را سال 1998 دریافت کرده است. او درجشنواره‌های متعدد ملی و بین‌المللی شعر (در کشورهای عربی، اروپایی و آمریکا) حضور داشته است.

1

در حیاط خانه ما

پسرکی نرسیده به نه سالگی

گندم بر خاک ریخت

که بشکوفاند شهرهای گرسنه را.

2

این بهای آب پاک نیست

که می‌پردازی

بل آغاز باران فراوان است

آغاز ناراستی

آغاز تجارت

آغاز پایان

که می‌نشیند در یاد

آنجا که زمین آرام می‌شود ـ خالی

3

چشم به راه قافله بود

وقتی که نیامد

به چپ و راست چرخید به چپ و راست

تکیه داد به بازوانش

خالی کرد اندوه دو عالم را

در رودهای خالی آسمان‌ها

4

آن‌گاه که دست از نوشتن نامه برداشتم

زن پرسید از من:

کلامم آیا

باز می‌گرداند به خونم

چهره سفر کرده من را

و چهره فروزان زن را؟

اندوهم پاسخ داد:

در توانم نیست که با خون تو

پاسخی دهم

یا حرمت نیاکان را باز گردانم

5

زیر سنگینی پاسخی سنگین

می‌ایستم

چشم می‌گشایم

به بامداد نزدیک

در حیاط می‌بینم آن دو را:

تاریکی‌ام را

و

درخت اندوه را که به بلندای من است

در تلاش برای رهایی

از خستگی

تنه‌اش در اتاقم

شاخ و برگش را می‌کشاند به پنجره‌ام

و میوه‌اش را می‌نشاند در کتاب‌ها

سیداحمد نادمی

شاعر و مترجم