تبلیغات خارجی در شأن فیلم من نیست

این فیلمساز در حالی این روزها فیلم چهارم خود را روی پرده سینماها می‌بیند که فیلم اجتماعی دیگری از او ـ درواقع آخرین ساخته‌اش تاکنون ـ هم از ماه آینده اکران خواهد شد؛ فیلم «کوچه بی‌نام» که هنگام نمایش در جشنواره سال گذشته فیلم فجر با استقبال تماشاگران روبه‌رو شد و از بازیگران محبوب و نام آشنایی هم بهره می‌برد.

کسی فکر نمی‌کرد فیلمی مثل «مردن به وقت شهریور» حاشیه‌ساز شود، اما اعتراض چند روز پیش سیدعلی صالحی، شاعر نام‌آشنا به این‌که سازندگان فیلم بدون اجازه از نام کتابش استفاده کرده‌اند، نام این فیلم را بیشتر از پیش روی زبان‌ها انداخت.

وقتی از علیمردانی در این خصوص پرسیدیم او گفت آقای صالحی استاد من هستند و ترجیح می‌دهم به پرسشی در این مورد جواب ندهم. ولی این تنها حاشیه درباره این فیلم نبود و پخش تیزرهای این اثر سینمایی از شبکه‌های ماهواره‌ای فارسی زبان خارج از کشور هم باعث تعجب شده است، چرا که تبلیغ فیلم‌های سینمای ایران در این شبکه‌ها ممنوع است.

در همین پنج فیلمی که ساختید، باوجود نقاط ضعف و قوت سعی کردید در ژانرهای متفاوتی کار کنید. سینمای ما چقدر به فضاها و قصه‌های متنوع نیاز دارد؟

خودم با این‌که با فیلم رئال ـ انیمیشن «راز دشت تاران» کارم را در سینما شروع کردم و با همه احترامی که برای ژانرهای سینمایی قائلم، معتقدم الان تنها فیلم‌هایی که می‌توانند هم در گیشه موفق شوند و هم رسالتشان را به تماشاگران انجام دهند، آثار اجتماعی هستند. چراکه فاصله تکنیکی ما با سینمای جهان بسیار زیاد است و فیلم‌هایی که ما در ژانرهای فانتزی و کودک می‌سازیم متاسفانه از سطح سلیقه مخاطبان خیلی دور است. چون الان تماشاگران کودک و نوجوان ما فیلم‌های درجه یک سینمای جهان را می‌بینند و کارهایی که ما به آنها ارائه می‌دهیم، خنده‌دار است. فیلمسازان سینمای کودک ما هنوز دارند از عروسک‌های تن‌پوش دهه‌های 60 و 70 استفاده می‌کنند و اگر فیلم‌ها فروشی هم در این ژانر دارند به خاطر نوستالژیک بودن آن برای بزرگ‌ترهاست.

برای کم کردن این فاصله با سینمای دنیا باید چه کرد؟

ما جوانان بسیار مستعدی در زمینه جلوه‌های ویژه رایانه‌ای داریم، فقط باید حامیان و موسسات بزرگی باشند که این افراد را دور هم جمع و روی آنها سرمایه‌گذاری کنند. ساخت فیلم‌های فانتزی، بلاک باستر (پرخرج و پرفروش) و فیلم‌های حادثه‌ای بشدت نیازمند تکنیک بسیار بالا، تولید وسیع و کارجمعی است.

«مردن به وقت شهریور» دست روی موضوع خوبی درباره نوجوان‌ها و جوان‌ها گذاشته، اما فکر نمی‌کنید فیلم در پرداخت آن جذابیت لازم را ندارد؟

متاسفانه فیلم الان خیلی الکن است، به دلیل این‌که محدودیت‌ها اجازه نمی‌دهد ما واقعیت‌ها را کامل بیان کنیم. برای همین شده‌ایم استاد یواشکی و پشت پرده حرف زن. باتوجه به علاقه فراوانم به فضایی ناتورالیستی و واقعگرا و این‌که دوست داشتم فیلم بسیار باورپذیری بسازم، اما به خاطر اعمال نظرها کاری کرده‌اند که الان فیلم خیلی با واقعیت فاصله دارد. شاید اگر اجازه می‌دادند، حالا با فیلم بهتر و آموزنده‌تری روبه‌رو بودیم. این اتفاق فقط هم منحصر به فیلم من نیست و معمولا فیلم‌های سینمای ما باورپذیر نیستند.

ظاهرا برنامه‌هایی هم برای اکران فیلم در خارج دارید؟

بله، با شرکتی ایرانی که در خارج از کشور فعالیت می‌کند، قراردادی بسته‌ایم که طی آن فیلم «مردن...» را در مونترال، تورنتو کانادا، آمریکا و آلمان اکران عمومی کنیم.

اما تبلیغ فیلم این روزها در برخی از شبکه‌های ماهواره‌ای فارسی زبان پخش می‌شود، این مساله مشکلی برای فیلمتان در داخل به وجود نمی‌آورد؟

چرا، من کاملا با این ماجرا مخالفم و از وقتی متوجه این اتفاق شدم، چند بار بشدت به آقای داریوش باباییان ـ تهیه‌کننده سینما و مجری طرح فیلم که با شرکت مذکور قرارداد بسته ـ اعتراض کردم. به ایشان گفته‌ام که اگر آنها پخش این تیزر بی‌کیفیت را که از اینترنت هم برداشته‌اند، متوقف نکنند ناچارم از نظر قانونی اقدام و از این شرکت شکایت کنم و همه قراردادهای اکران خارجی فیلم را هم لغو کنم. واقعیتش این است که من نه این شبکه‌ها را می‌بینم و نه در شان فیلم من است که از این شبکه‌ها تبلیغ شود. این کار بسیار زشت و قبیحی است، فیلم من مشکلی برای اکران ندارد و تیزرهایش از تلویزیون ایران پخش می‌شود و مردم هم سینه به سینه و شفاهی برای این فیلم تبلیغ می‌کنند.

علی رستگار - فرهنگ و هنر