تئاتر به زندگی نزدیک‌تر است

پیروز کرمی، متولد 7 شهریور 59، عضو انجمن بازیگران تئاتر (از سال 83) و انجمن فیلمسازان فیلم کوتاه (از سال 86) است که در سال 72 و برای نخستین بار با بازی در گرگ و میش آزیتا حاجیان که نمایشی در حوزه کودک و نوجوان بود، بازیگری تئاتر را تجربه کرد. وی بعدها با شرکت در کلاس‌های بازیگری مرحوم حمید سمندریان و در کنار افرادی مثل پژمان بازغی، یوسف تیموری، افسانه ماهیان و پارسا پیروزفر که بعدها چهره‌های مطرحی در حوزه بازیگری سیما و سینما شدند، تجربه‌های فراوانی را اندوخت و به مرور به کارهای تئاتری بزرگسال کشیده شد که بازی در نمایش یک روز خوب برای دانشمند و به کارگردانی دکتر علی رفیعی، نخستین تجربه کرمی در این حوزه بود. با «پیروز کرمی» به بهانه کارگردانی اجرای نمایشنامه‌خوانی شش جای هشت ایتالو کنتی که 24خرداد و در تماشاخانه بنفش، روی صحنه خواهد رفت، گفت‌وگو کردیم.

از متن جدیدی که انتخاب کرده‌اید برایمان بگویید.

متن شش جای هشت، اثر نویسنده‌ای ایتالیایی به نام ایتالو کنتی است و برای نخستین بار است که در ایران خوانش می‌شود. بناست همزمان با نمایشنامه‌خوانی ما از این کتاب هم رونمایی شود که در مجموع اتفاق خجسته‌ای است.

متن انتخابی چه ویژگی‌هایی دارد که باعث شده شما آن را با وجود کمتر شناخته شده بودن انتخاب کنید؟

دلایل متعددی برای این انتخاب داشتم. ظرفیت‌های دراماتیک داشتن متن، یکی از دلایل مهم من برای این انتخاب بود. دیگر این‌که اثر کنتی موضوع خوبی دارد و نقد کمیک نویسنده به نظام سرمایه‌داری در آن به شکل باورپذیری به مخاطب القا می‌شود. طنز بالای این اثر را هم که رگه‌های پررنگ اجتماعی دارد، نباید از نظر دور داشت. بعد هم آدم‌های این نمایش خیلی به آدم‌هایی که ما می‌شناسیم شبیه هستند و دغدغه‌ها، چالش‌ها و درگیری‌هایشان شبیه دغدغه‌های خود ماست و با آن احساس همذات‌پنداری می‌کنیم. یکی از نقاط قوت این متن هم همان‌طور که اشاره کردم، وجه کمیک آن است. ما در این اثر با یک کمدی اجتماعی روبه‌روییم که به نوعی خودمان هم مبتلا به آن هستیم.

چرا این کمدی را انتخاب کردید؟

به اعتقاد من ما جز نیل سایمون و داریوفو، نمایشنامه‌نویسان کمدی نداریم. در عین حال همه متن‌های کسی مثل داریوفو هم در ایران به دلایل متعددی قابل اجرا نیست. پس چه بهتر که منابع جدیدتری مثل همین ایتالو کنتی را مطرح کنیم تا به نوعی در این زمینه، امکاناتمان را بالا برده باشیم.

داستان نمایش کنتی درباره چیست؟

موضوع نمایشنامه در بستر یک خانواده و درگیر و دار مناسبات چالش‌برانگیز خانوادگی شکل می‌گیرد. پدر خانواده، پولی را به داماد خانواده داده که در کار بلیت بخت آزمایی است و همه این پول را در این راه به باد می‌دهد و تمام خانواده مجبور می‌شوند تحت حمایت پدر خانواده قرار بگیرند... .

بازیگران و به تعبیر بهتر نقش‌خوانان این نمایشنامه‌خوانی چه کسانی هستند؟

نازنین گودرزیان، مهری آل‌آقا، رامین دلفانی، عباس ستارزاده، آرام خلخالی، ساناز زمانی، کسری بنایی و خودم. کلا نام شما را زیاد کنار نمایشنامه‌خوانی می‌بینیم.

خودتان را یکی از پیشروهای این نوع اجرا می‌دانید و در حقیقت امضای پیروز کرمی در زمینه نمایشنامه‌خوانی چگونه امضایی است؟

خب بله! به واقع من جزو نخستین کسانی بودم که به این سمت رفتم. ببینید، انسان‌ها اگر کار نکنند مریض و افسرده می‌شوند و این موضوع به هنرمندان آسیب بیشتری می‌رساند. من هر وقت چیزی مانع از استمرار کار حرفه‌ای ام بود، آمدم و جای خالی اجراهای صحنه‌ای را با اجرای نمایشنامه‌خوانی پر کردم. شیوه کارم نیز به گونه‌ای بوده و است که برای مخاطب ایجاد جذابیت بصری کند و محتوای درگیرکننده‌ای هم داشته باشد. به هر حال مخاطب قرار است حدود یک ساعت به تماشای کاری بنشیند که تمام بازی در آن با تکنیک‌های بیانی صورت می‌گیرد.

در زمینه نمایش‌های صحنه‌ای هم کاری در دست دارید؟ و این‌که در تئاتر به دنبال چه هستید؟

بله! در حال حاضر سخت درگیر نمایشی هستیم به نام گودو می‌آید که کاری است کاملا در جهت مخالف اندیشه‌های بکت و اصطلاحا آنتی‌بکتی!! کارگردان این کار که برای اجرا در بخش نسل نو جشنواره فجر آماده می‌شود، ساناز زمانی و خودم تهیه‌کننده و بازیگر آن هستم. از نکات جالب و نوآورانه این نمایش این است که اثری بدون دیالوگ است و چهار شخصیت دارد: هملت، ادیپ، لاکی (اسب پوتزو) و ننه دلاور و این چهار شخصیت قرار است از گودو استقبال کنند. کار دیگرم هم برای جشنواره فجر، کارگردانی متنی از مهدی میرباقری است با نام من آنجا نیستم. این متن جایزه بهترین متن را از انجمن نمایشنامه‌نویسان و نیز جایزه ادبیات نمایشی برده است.

اما این‌که پرسیدید در تئاتر دنبال چه می‌گردم باید بگویم تئاتر کار می‌کنم تا زندگی را درست‌تر ببینم و به مفهوم صحیح‌تر و سرراست‌تری از زندگی برسم. معتقدم تئاتر به زندگی نزدیک‌تر است.

مهرداد نصرتی / قاب کوچک (ضمیمه شنبه روزنامه جام جم)