وی یکی از پیشگامان عکاسی گردشگری در تاریخ عکاسی مدرن به شمار میرود که در سال 1919 به عضویت "نشنال جئوگرافی" درآمد و با سفر به اقصی نقاط جهان و عکاسی از مناظر، شهرها و مردمان کشورهای مختلف جهان توانست به شهرت برسد.
او را اولین عکاسی میدانند که در سال 1931 در جریان سفر به افغانستان توانست از مجسمه بودایی غول پیکر متعلق به قرن ششم در بامیان عکس رنگی بگیرد. پیش از این تجربه سفر به روسیه و عکاسی از انقلاب این کشور نام او را بر سر زبان ها انداخته بود. سفرنامه چین او نیز یکی از مشهورترین مجموعه عکس های گردشگری و سفر است که به دلیل توجه و نگاه ویژه به مردم شناسی و معماری عکاسان پس از او را تحت تاثیر قرار داد.
در ایران اما نام مینارد اوون ویلیامز با عکسی از دختران محجبه دانش آموز شناخته میشود؛ عکسی سیاه و سفید که بدون تاریخ در برخی کتب و منابع منتشر شده و تنها به نام عکاس در آن اشاره شده است. عکاس احتمالا در دو مقطع زمانی مخلتلف به ایران سفر کرده است و عکس دختران محجبه به همراه عکس سیاه و سفید دیگری از یک کودک که در کنار پیرمردی مشغول نوشتن است، احتمالا مربوط به سفر قدیمی تر او به ایران است.
اما بیشتر عکس های ایران باقی مانده از او رنگی هستند و مربوط به ایران عصر پهلوی؛ این عکس ها در سفر عکاس به ایران در سال 1947 میلادی یعنی سال 1325 هجری شمسی، 5 سال پس از آغاز سلطنت محمدرضا پهلوی عکاسی شده است. عکس های این مجموعه در کنار ارزش تاریخی به لحاظ زیبایی بصری نیز قابل توجه است.
یک کودک در مقابل مغازه عتیقه فروشی در تهران
کودک لبوفروش در معابر تهران
مجسمه رضاشاه پهلوی در یکی از میادین تهران
مدرسه سپهسالار در تهران
چند کودک در مقابل مغازه فرش فروشی در آبادان
زنان محجبه در بازار تهران
چند مرد و بساط چایی در کنار یکی از مساجد اصفهان
پمپ بنزین در تهران
رهگذران و اتوبوس های شهری در یکی از میادین تهران
دو مرد در حال قرآن خواندن در ورودی یکی از مساجد اصفهان
نمایی از مدرسه چهارباغ اصفهان
عابران پیاده و دو فروشنده فرش در تهران
خشکبار فروشی در بازار تهران
مرد رهگذر در بازار اصفهان
سربازان در کمپ امیرآباد تهران
مردان و کودکان عابر در دزفول
سبزه سال نو در دست یک زن تهرانی
منبع: مجله تاریخ ، سایت فرادید
144