اکنون نرخ سود سپردههای بانکی 22 درصد و نرخ تسهیلات بجز بخش مسکن، همچنان بالاتر از 25 درصد قرار دارد.
این درحالی است که نرخ تورم بنا بر اعلام رئیس سازمان مدیریت و برنامهریزی به کمتر از 15 درصد رسیده است؛ این به آن معناست که هماکنون فاصله نرخ سود بانکی و تورم به بیشتر از 7 درصد رسیده است.
همین واقعیت مطالبات عموم مردم و البته فعالان بخش تولید را نسبت به کاهش نرخ سود بانکی افزایش داده است.
استدلال طرفداران کاهش نرخ سود هم مانند همیشه آن است که این اقدام منجر به کاهش هزینه تولید، افزایش انگیزه سرمایهگذاری و کاهش فعالیتهای سفتهبازانه و دلالی در اقتصاد میشود.
از سوی دیگر فعالان بازار سرمایه و بورس هم معتقدند تا زمانی که نرخ سود بانکی کاهش پیدا نکند، سرمایهگذاران اقبال گذشته را به حضور در معاملات بورس نخواهند داشت.
از این رو بسیاری از فعالان اقتصادی و البته برخی از مسئولان بر تحقق هر چه زودتر کاهش نرخ سود بانکی اصرار دارند که خواسته منطقی و بحقی به نظر میرسد.
روی دیگر سکه کاهش نرخ سود بانکی، پیامدهایی است که خروج سپردههای مردم از بانکها و گسیل آن به سمت بازارهای موازی دارایی میتواند داشته باشد و هرگونه تصمیم عجولانه در این زمینه آثار مخربی بر جا خواهد گذاشت.
باید توجه داشت که اقتصاد کشور هنوز به ثبات لازم نرسیده و بسیاری از متغیرهای کلان اقتصادی، با نوسانات و اعوجاجات غیر معمول طی مسیر میکنند.
وانگهی در شرایطی که هنوز تکلیف مذاکرات هستهای ایران مشخص نشده و معلوم نیست که آیا ایران و کشورهای غربی در ماههای آینده به یک توافق الزامآور دست خواهند یافت یا نه، از دست دادن ابزاری که تا حد زیادی میتواند مسیر نقدینگی را هدایت کند، چندان اصولی به نظر نمیرسد.
دستکم میتوان از شورای پول و اعتبار و بانک مرکزی انتظار داشت که تصمیمگیری درباره کاهش نرخ سود بانکی را تا مشخص شدن نتیجه قطعی مذاکرات به تاخیر بیندازند.
کاهش نرخ سود بانکی در شرایط فعلی شمشیر دو دمی است که نمیتوان نسبت به آثار سوء احتمالی آن بر بازار دارایی در کشور بیتفاوت بود.
حمید اسدی - جامجم
دانشیار حقوق بینالملل دانشگاه تهران در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
یک پژوهشگر روابط بینالملل در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح کرد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
یک کارشناس روابط بینالملل در گفتگو با جامجمآنلاین مطرح کرد