نوستالژی میوه؛ وقتی موز و آناناس نداشتیم!

یادتان است در اوج جنگ و کمبود ارز، چون ورود برخی میوه‌ها به کشور ممنوع بود، موز و آناناس حکم طلا را داشت؟ یادتان است وقتی کسی مکه می‌رفت، گاه به‌عنوان سوغات موز و آناناس پوست‌نکنده می‌آورد و آن آناناس جنبه صرفا تزئیناتی می‌یافت و آنقدر خورده نمی‌شد تا جایش را در سبد دکوری میوه روی میز ناهارخوری برای همیشه تثبیت کند؟ یادتان است وقتی موز می‌خوردیم صبح روز بعدش در مدرسه چه پزی می‌دادیم؟ جالب است که یادتان بیاید در مدرسه‌های آن روزها، ورود برخی میوه‌های لوکس(!)، با این فلسفه که همه نمی‌توانند آن میوه‌ها را بخرند و بخورند ممنوع بود و در این راستا موز نیز یک میوه لوکس محسوب می‌شد؟ حتی وقتی جنگ تمام شد و کم‌کم پای موزهای چیکیتا به کشور باز شد، باز هم تا مدت‌ها موز یک میوه لوکس بود.... البته در این میان کیوی هم داستان خود را دارد. سال‌هایی بود که هیچ‌کدام از ما کیوی را نمی‌شناختیم و حق هم داشتیم. چون این میوه، بومی کشور نبود و در ایران به عمل نمی‌آمد. اینچنین بود که وقتی کیوی به بازار آمد با اسامی مختلفی چون «توپ موکت شده» از آن استقبال شد؛ توپی که تا مدت‌ها دلمان نمی‌خواست طعم و مزه آن را بچشیم و البته وقتی چشیدیم، آن را تا به امروز رها نکرده‌ایم.

یادتان است وقتی قرار بود برای تازه‌عروس عقد کرده، میوه شب چله‌ای ببرند، چه تشریفاتی بود؟ میوه‌های یکدست و خریداری شده که تازه‌داماد مراقب بود حتی روی آن یک لک هم نباشد، از دو کیلومتری اسکورت می‌شد که من و شما به آن ناخنک نزنیم. تزئین میوه‌ها و چیدن آن در خنچه‌ها و کشیدن نایلون‌های رنگی و بستن روبان بر آن هم خود دنیایی داشت. دنیایی که شاید دختران دهه شصتی بیش از پسران به آن دلبستگی داشته باشند. اکنون که آن روزها را مرور می‌کنیم، می‌بینیم میوه‌ بیش از آنچه فکرش را کرده باشیم در خاطرات نوستالژی ما نقش دارد. کتاب‌های درسی سال‌های اول مدرسه را به خاطر بیاورید. اولین لغات مدرسه را با انار و بادام می‌آموختیم و سپس به سراغ درسی می‌رفتیم که ماجرای چیدن سیب از یک باغ سیب را روایت می‌کرد. یادتان است چقدر می‌خواندیم؛ آن سبد است، آن سبد پر از انار است. این سینی است، این سینی پر از سیب است. زیور از سینی سیب برمی‌دارد. زیبا از سبد انار برمی‌دارد؟‌...