آغاز چهاردهمین فصل کاوش در محوطه شهر سوخته

علیرضا شه‌بخش در گفت‌وگو با ایرنا افزود: با پیگیری‌های صورت گرفته بعد از چهار سال وقفه، برنامه کاوش گسترده در این اثر جهانی از سر گرفته شده است.

وی اظهار کرد: این فصل از کاوش در بخش‌های مختلف از جمله در منطقه مسکونی شهر سوخته، به صورت محدود در گورستان، مرمت اشیای قدیمی حفاری‌های گذشته، مطالعات انسان‌شناسی، ژئوفیزیک و پزشکی سلامت مردم این محوطه باستانی انجام خواهد شد.

شه‌بخش گفت: نیروهای متخصص از پژوهشکده باستان‌شناسی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی تهران، دانشکده پزشکی شهید مدرس تهران، دانشگاه شیراز و موسسه باستان‌شناسی دانشگاه زابل کار کاوش در شهرسوخته را برعهده دارند.

وی یادآور شد: نتایج این فصل از کاوش بعد از اتمام کار و انجام مراحل لازم به اطلاع عموم خواهد رسید.

شه‌بخش گفت: کاوش در محوطه باستانی شهرسوخته در قالب 13 فصل از سال 76 آغاز و تا سال 89 ادامه داشت که به دلایل مختلف به مدت چهار سال متوقف شد.

وی تاکید کرد: این فصل از کاوش با استفاده از نیروهای کارشناس ایرانی و بدون بهره‌گیری از گروه‌های باستان‌شناسی خارجی انجام می‌شود.

شهرسوخته به عنوان هفدهمین اثر باستانی تاریخی جمهوری اسلامی ایران و هزارمین اثر جهانی در سازمان فرهنگی بین المللی یونسکو ثبت شده است.

شهرسوخته بقایای دولت شهری باستانی با قدمت 5000 سال در ایران است که در 56 کیلومتری زابل و در حاشیه جاده زابل ـ زاهدان در استان سیستان و بلوچستان و شرق ایران واقع شده است.

این شهر روی آبرفت‌های مصب رودخانه هیرمند به دریاچه هامون و در ساحل آن رودخانه بنا شده بود. دوره بنای این شهر بزرگ با دوره برنز تمدن جیرفت مقارن است و ایرانیان در حدود 6000 سال پیش در این شهر زندگی می‌کردند.

بر مبنای یافته‌های باستان‌شناسان شهر سوخته 280 هکتار وسعت دارد، بقایای شهر نشان می‌دهد که دارای پنج قسمت اساسی شامل بخش مسکونی واقع در شمال شرقی شهر سوخته، بخش‌های مرکزی، منطقه صنعتی، بناهای یادمانی و گورستان بوده که به صورت تپه‌های متوالی و چسبیده به هم واقع شده‌اند. 80 هکتار از شهر سوخته را بخش مسکونی تشکیل می‌داد.