آلیاژ طبیعت و تاریخ

از خمرها صحبت کردیم پس بد نیست بدانید که سال‌های منتهی به دهه 90 میلادی گروهی تحت عنوان خمرهای سرخ در کامبوج حکومت می‌کردند که عامل جنایات بسیاری بودند و امروز برخی از آثار جنایات آنها برای حفظ حافظه تاریخی مردم و عبرت دیگران باقی مانده است. اگر علاقه داشته باشید می‌توانید از مزرعه مرگ که در آن هزاران انسان بی‌گناه اعدام یا زنده به گور شدند دیدن کنید و از آن طرف سری به بازداشتگاه‎‌های خمرهای سرخ بزنید.

کامبوج برای طبیعت گردان و مردم شناسان هم جای جالبی است. سرزمینی که حدود 80 درصد از مردمش هم‌اکنون روستایی و به نوعی بومی محسوب می‌شوند و آداب و رسوم خاص خود را دارند. قرار گرفتن در منطقه مرطوب هم باعث شده کشاورزی در این کشور رونق داشته باشد به طوری که 34 درصد از کل تولید این کشور مربوط به محصولات کشاورزی است.

کامبوج از نظر اقتصادی، یک کشور قوی نیست. توریست‌هایی که به این کشور رفته‌اند از بدی زیرساخت‌هایی مثل راه و حمل‌ونقل گلایه دارند. بیکاری هم اگر چه صفر است اما 20 درصد مردم زیر خط فقرند و قبلا در یکی از شماره‌های همین چمدان (صفحه شگفتی) توضیح دادیم که بیشتر مردم شغل مناسبی ندارند. با این وجود، کامبوج، آن طرف آسیا منتظر است اگر بخواهید ترکیبی از بومی نشینی و تاریخ را با طبیعت ببینید.

چطور برویم؟

برای رفتن به این کشور، نیاز به اخذ ویزا دارید که ظاهرا باید در مالزی، ویتنام یا در کشورهای نزدیک ایران مثل امارات اخذ شود. پرواز مستقیم هم از ایران به کامبوج وجود ندارد و ناچار باید از کوالالامپور برای رسیدن به این کشور استفاده کنید. از این رو استفاده از تورهایی که معمولا با کشورهای مجاور مثل ویتنام هماهنگ شده و قیمتی تا حدود شش میلیون تومان دارد عاقلانه‌تر از این به نظر می‌رسد تا این‌که خودتان بخواهید اقدام کنید.

مصطفی مسجدی آرانی / چمدان (ضمیمه چهارشنبه روزنامه جام جم)