موسیقیدانان بهترین حافظه را دارند

محققان دانشگاه تگزاس از ارتباط بین حافظه بلند مدت و نواختن موسیقی خبر داده اند. نواختن آلات موسیقی می تواند باعث افزایش هوشیاری بخصوص تقویت حافظه بلند مدت در اشخاصی را به دنبال داشته باشد که موسیقی می نوازند.

این علت را می توان در تفاوت عملکرد بین لوب های فرونتال «frontal» و لوب «parietal» دانست. موسیقیدانان برای نواختن یک آلت موسیقی بایستی در ابتدا خواندن نت ها را فرا بگیرند و قادر به تشخیص نت ها در یک قطعه موسیقی باشند این امر باعث تغییر در عملکرد مغزی آنها شده و بخش هایی از مغز موسیقیدانان نسبت به سایرین فعال تر بوده به همین دلیل موسیقیدانان از حافظه بهتری نسبت به بقیه برخودار بوده و می توانند کارهایی مانند فراگرفتن زبان دوم که برای بسیاری از افراد دشوار است را به سادگی فرا بگیرند.

این تفاوت را به خوبی می توان در عملکردهای تصویری و لفظی مغز نیز مشاهده کرد. در این مطالعه، دو گروه مورد بررسی قرار گرفتند.

اشخاصی که موسیقیدان بودند و افرادی که از موسیقی اطلاعی نداشتند. در این بررسی از نوارهای مغزی EEG ، تصویرسازی تشدید مغناطیس کارکردی «functional MRI» یا «FNIRS» نقشه برداری مغزی استفاده شد.

افراد شرکت کننده از نظر آزمون تصویری و صوتی نیز مورد بررسی قرار گرفتند. اشخاصی که نواختن یک ساز را می دانستند نه تنها توانستند عملکرد بهتری از خود نشان دهند بلکه عملکرد حافظه بلند مدت نیز در آنها بهتر ارزیابی شد.

از سوی دیگر، این بررسی نشان داد که پاسخ های مغزی موسیقیدانان نسبت به غیر موسیقیدانان سریعتر است.

لوب آهیانه یا «لوب parietal» بین لوب پیشانی (فرونتال) و بالای لوب گیجگاهی قرار دارد. حس هایی مانند حس ادراک، ادراک دیداری، رنگ، احساس درد و... از این لوب نشات می گیرند.

لوب پیشانی یا فرونتال، بزرگترین لوب مخ است به طوری که یک سوم هر نیمکره را تشکیل می دهد.

اما مطالعات در این رابطه ادامه داشته و محققان معتقدند عملکرد مغز موسیقیدانان دارای تفاوت های شگرف دیگری نیز هست که باید مورد بررسی و آزمایش قرار گیرد.

محققان معتقدند این تحقیقات از آنجایی می تواند با اهمیت باشد که موسیقی باعث فعال شدن قدرت شنیداری و همینطور تقویت و عملکرد بهتر قسمت های مغزی را به دنبال دارد حتی با گوش دادن موسیقی نیز می توان از این عملکرد بهره برد.(مهر)