چشم بینایی برای نابینایان نیست

جمعیت نابینایان و کم‌بینایان کشور حدود یک میلیون نفر برآورد می‌شود، اما از این تعداد کمتر از 120 هزار نفر تحت پوشش سازمان بهزیستی قرار دارند.

نکته اینجاست که این سازمان برای رفع نیاز‌های معلولان آن‌طور که باید و شاید تلاش نمی‌کند، زیرا کمک‌هزینه‌ای که به این افراد پرداخت می‌شود ماهانه حدود 40 هزار تومان است.

باید یادآور شد در شرایطی که حدود 70 درصد از نابینایان و کم‌بینایان کشور بیکارند، این کمک‌هزینه ناچیز نمی‌تواند گرهی از مشکلات نابینایان باز کند.

افزون بر این باید تاکید کرد وعده‌های مسئولان برای تهیه شغل این افراد نیز هنوز از مقام وعده فراتر نرفته، برای نمونه شش سال پیش رئیس دولت وقت وعده استخدام 2000 نابینا را داد، اما با گذشت چند سال تاکنون اقدامی برای مشغول به‌‌کار شدن این افراد در کشور انجام نشده؛ علاوه بر این براساس قانون جامع حمایت از حقوق معلولان 3 درصد از استخدام‌های دستگاه‌های دولتی باید به معلولان اختصاص یابد، اما با توجه به بیکاری اغلب معلولان در کشور می‌توان نتیجه گرفت مسئولان کشور حتی تمایلی به اجرای این قانون ندارند.

به همین علت شرایط اکنون به‌گونه‌ای است که برخی از نابینایان به‌دلیل نبود حمایت‌های اجتماعی و قانونی شغل خود را از دست می‌دهند. این درحالی است که مسئولان آموزشی کشور نیز برای آموزش این افراد تمام تلاش خود را به کار نگرفته‌اند، زیرا برنامه سازمان آموزش و پرورش استثنایی و فنی و حرفه‌ای کشور کمتر توجهی به توانمندسازی نابینایان ندارد.

باید خاطرنشان کرد که تعداد نابینایان تحصیلکرده نیز در کشور قابل توجه است، اما اعتماد نکردن کارفرمایان به این افراد سبب شده داشتن شغل برای آنها همچنان در حد رویا باقی بماند.

نکته دیگری که می‌توان به آن اشاره کرد کمبود وسایل آموزشی و کمک‌آموزشی ویژه نابینایان است، زیرا تعداد کتابخانه‌های گویا و ویژه این افراد در کشور انگشت‌شمار است.

در شرایطی که مسئولان سازمانی مانند بهزیستی که متولی اصلی رسیدگی به مشکلات این افراد هستند، کمبود اعتبار را عمده دلیل ناتوانی در رفع مشکلات معلولان کشور می‌دانند باید یادآور شد کمبود اعتبار تنها مشکل این سازمان نیست، زیرا در برخی مواقع آگاهی نداشتن مدیران سبب شده نیازهای اولیه معلولان نیز بموقع و بدرستی تامین نشود.

مهدی آیینی‌ - ‌گروه جامعه