این اقدام توسط آمریکاییها در حالی صورت گرفت که یک نکته اساسی مطرح است و آن اینکه آیا چنین گروههایی می توانند از یک سو آینده سوریه را مدیریت کرده و از تکرار سرنوشت لیبی در آن جلوگیری کنند؟ و از سوی دیگر آیا آنها ظرفیت اجرای اهداف غرب برای تبدیل سوریه به مؤلفه طرحهای منطقه ای آمریکا را دارند.؟ برای پاسخ به این پرسشها بررسی سیر زمانی رفتار این گروهها امری قابل توجه است.
کارنامه این گروهها نشان میدهد که در طول سه سال گذشته به رغم صدها میلیون دلار هزینه غربی ها این گروهها هرگز به صورت واقعی در کنار یکدیگر قرار نگرفته و توان برگزاری جلسهای واحد را نداشتهاند چه رسد به اینکه بخواهند برای آینده سوریه طرحی ارائه دهند.
اختلافات درونی این گروهها و وابستگی هر کدام از این گروهها به کشوری خاص عملاً واژه ائتلاف را از میان آنها حذف کرده است. با این شرایط میتوان گفت که این گروهها نه میتوانند جایگاهی برای آینده سوریه داشته و نه حلال مشکلات غرب باشند.
با این شرایط این سوال مطرح است که چرا غرب به سرمایه گذاری مجدد بر آنها روی آورده است.؟ در پاسخ به این پرسش میتوان گفت که کشورهای غربی با برجسته سازی نام این گروهها و اقدام نمایشی در ترکیه، برآنند تا چنان وانمود سازند که برای آینده سوریه مؤلفهای جایگزین نظام کنونی این کشور دارند تا افکار عمومی جهان را به اجرای جنگ افروزی علیه سوریه متقاعد سازند. به عبارتی این گروهها باردیگر بازیچه آمریکا برای اجرای نظامیگری در منطقه شدهاند در حالی که در ظاهر ادعای وحدت این گروهها سر داده میشود.
قاسم غفوری - جام جم آنلاین
سید رضا صدرالحسینی در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
سید رضا صدرالحسینی در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد