«بازگشت خوشبختی» به روایت ژاپنی‌ها

این کارگردان پس از ساخت بازگشت خوشبختی در سال 2000، حدود 13 سال از فعالیت‌های هنری دور بود و هیچ مجموعه تلویزیونی را جلوی دوربین نبرد و در سکوت خبری زندگی کرد. او امسال دوباره به خانه قدیمی‌اش برگشت و در کمال تعجب همگان، دو مجموعه را آماده پخش کرد. او که معمولا از خبرنگاران دوری می‌کند، طی سال‌های قبل حاضر به هیچ گفت‌و‌گویی نشد و دلیل سکوت چند ساله‌اش را توضیح نداد، اما رسانه‌های گروهی می‌نویسند اختلافات او با تهیه‌کنندگان بازگشت خوشبختی باعث شد وی آزرده‌خاطر شده و برای مدت‌ها از فعالیت هنری دور بماند. برخی هم او را با شخصیت اصلی این مجموعه مقایسه کرده و می‌گویند این کارگردان هم در زمان ساخت مجموعه با مشکلاتی شبیه این شخصیت روبه‌رو شده و سختی‌های زیادی را تحمل کرد. با وجود این، هنوز هم تبعید خودخواسته چهارده ساله مایوزومی در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.

بازگشت خوشبختی شبیه بسیاری از کارهای درام و سوزناک خانوادگی رسانه تلویزیون ژاپن است که تهیه‌کنندگانش تخصص زیادی در تولید آنها دارند. برخی‌ها این مجموعه را با مجموعه معروف «سال‌های دور از خانه» یا همان ​اوشین​ معروف مقایسه می‌کنند و می‌گویند قصد داشته موفقیت کلان آن را تکرار کند، اما پخش فقط 45 قسمت از این مجموعه حکایت از آن می‌کند که نه فقط بازگشت خوشبختی که بسیاری از درام‌های خانوادگی ژاپنی نتوانسته به موفقیت بالای اوشین دست پیدا کند. دو بازیگر مشهور تلویزیون ژاپن ایسائو هاشیزومه و رومی هیراگی نقش‌های اصلی بازگشت خوشبختی را بازی کرده و در نقش شخصیت‌هایی به نام جیرو و موئه ظاهر شده‌اند. ایستگاه قطار نقش مهمی در قصه مجموعه دارد و بخش مهمی از ماجراهای داستان در این محل اتفاق می‌افتد. در همین محل است که تماشاگران با موئه آشنا می‌شوند؛ کسی که 11 سال قبل در آنجا رها شده و سرپناهی ندارد. او مجبور است دور از خانواده‌اش در حالی که تنهاست و اطلاعی هم از ‌آنها ندارد، به زندگی ادامه دهد. شرایط زندگی بسیار سخت است و موئه باید از پس مشکلات برآید. آشنایی موئه با جیرو، زندگی او را تغییر می‌دهد. جیرو مثل یک پدر مهربان و دلسوز، مسئولیت نگهداری‌اش را به عهده می‌گیرد.

با توجه به خط اصلی قصه مجموعه، بسیاری از منتقدان تلویزیونی آن را اقتباسی از فیلم معروف ژاپنی« پوپویا» (مرد راه‌آهن)‌ می‌دانند و می‌گویند شباهت‌های این دو به قدری است که نمی‌توان موضوع اقتباسی را انکار کرد. قصه این فیلم سینمایی هم درباره یک رئیس ایستگاه قطار است که پس از سال‌ها متوجه می‌شود دخترش زنده است و به دنبال او می‌رود. فضای روستایی مجموعه که سال 1924 یک دهکده ژاپنی را به تصویر می‌کشد، توانست تماشاگران ژاپنی و غیرژاپنی را به خود جلب کند. این فضا برای بسیاری از تماشاگران، یادآور یک نوستالژی دور، جذاب و تکرارنشدنی بوده است. عموم منتقدان هم به حس نوستالژیک موجود در قصه آن اشاره کرده‌اند. برای تماشاگران ایرانی هم بازگشت خوشبختی همین حس و حال را داشته و آنها را همراه خود به سال‌های دور و یادهای خوش دهه 60 و نمایش مجموعه سال‌های دور از خانه و شخصیت اصلی آن اوشین می‌برد. رسانه‌های گروهی ژاپن به این نکته اشاره می‌‌کنند که مایوزومی، کارگردان‌ آن به صحنه‌‌آرایی و خلق فضاهای خاص اهمیت بسیار زیادی می‌داد و به همین دلیل، فیلمبرداری سکانس‌های مختلف آن با دشواری‌های زیادی روبه‌رو بود. وی وحشتی از خرج‌کردن پول بیشتر برای بهتر درآمدن صحنه‌های مجموعه‌اش نداشت و این موضوعی بود که باعث اختلاف او با تهیه‌کنندگان مجموعه‌اش شد.

در کنار داستان و فضاسازی جذاب و مقبول مجموعه،‌ دو بازیگر اصلی آن هم از امتیازهای مهم آن است. این دو نه‌تنها از چهره‌های مطرح روز تلویزیونی ژاپن هستند، بلکه نقش‌های خود را به شکلی منطقی و جذاب ارائه داده و به قول منتقدان خیلی خوب در نقش‌های خویش فرو رفته‌اند. این در حالی است که هر یک از آنها متعلق به نسل متفاوتی از بازیگری هستند.

رومی هیراگی متولد سال 1987 است و بخش مهمی از شهرتش را به خاطر صدایش دارد. او در کنار بازی در مجموعه‌های تلویزیونی، همکاری نزدیکی هم با هایائو میازاکی، انیماتور بزرگ ژاپنی (ملقب به والت دیزنی ژاپن)‌ و شرکت فیلمسازی او دارد. وی به عنوان صداپیشه با انیمیشن‌های معروف «شهر ارواح» (که اسکار بهترین انیمیشن را سال 2001 دریافت کرده)‌ و «پونیو» همکاری داشته و صدایش را به شخصیت اصلی این فیلم‌ها قرض داده است. هاشیزومه هم سال 1941 به دنیا آمده و از سال 1952 همکاری‌اش را با رسانه تلویزیون شروع کرد. او که در چند فیلم سینمایی هم بازی داشته، برای بازی در مجموعه‌های پربیننده‌ای مثل بازگشت خوشبختی، آشپزخانه (1989)‌ و خانواده توکیویی (2012)‌ شهرت فراوانی دارد.

TVguide / ترجمه: کیکاووس زیاری/ جام جم