اسب‌هایی که انتزاعی می‌دوند

این تابلوها با تکنیک آکرولیک و رنگ روغن روی بوم خلق شده است. حداقل اندازه این آثار 82 در 120 و حداکثر آنها 150 در 245 سانتی‌متر است.

کارهای محسنی در این نمایشگاه شامل چند بخش است: در یک بخش آثار انتزاعی او با رنگ‌های سرد جلوه‌‌گری می‌کند. این رنگ‌های سرد نمادی از سرمای غربت در آثار هنرمند محسوب می‌شود. بخش دیگری از کارهای محسنی شامل رنگ‌های گرم است. مثل تابلوی انارهای او که اگرچه باز هم در فضایی آبستره خلق شده و اگرچه رنگ سرخ، گرمای خاصی به اثر بخشیده، با این حال همان حس نوستالژیک را در بیننده پدید می‌آورد. بیننده‌ای که چه بداند و چه نداند خالق این اثر در غربت زندگی می‌کند، باز هم ناخودآگاه در روزگار خوش رنگ‌ها و کودکانگی‌ها غرق می‌شود، در روزگار رونق شب‌های چله با شاه میوه پاییز، انار.

بخش دیگر آثار محسنی در نمایشگاه ساربان، نقاشی‌های انتزاعی هنرمند از اسب‌هاست. این تابلوها عمده آثار محسنی در نمایشگاه را تشکیل می‌دهند. در قالب کارها، خطوط درهم برهمی دیده می‌شود که با اندکی فاصله می‌توان سر اسب‌ها را در گوشه‌ای از کار تشخیص داد؛ اسب‌هایی که همگی حرکت دارند. این حرکت شاید به پیشه سینمایی هنرمند بازگردد؛ آنجا که سینماگر، عکس را به حرکت وامی‌دارد تا از آن طریق، به اثرش تحرک ببخشد و بتواند فیلم پدید آورد. در عین حال اسب‌های تابلوهای محسنی غمگین‌اند؛ اسب‌هایی که رام شده‌اند؛ اسب‌هایی که می‌توان تصور کرد به آنها پوزه‌بند زده‌اند تا رامشان کنند، تا آنها را به کار بگیرند، تا آنها را بدوانند. غمگینی اسب‌های آثار محسنی نیز اشاراتی به غم مهاجر بودن انسان و خود هنرمند دارد.

بخش نسبتا متفاوت نمایشگاه محسنی، برخی تابلوهای اوست که نقاشی‌ها به فضای نقاشیخط نزدیک شده‌اند. در این تابلوها محسنی تلاش نکرده وارد فضای نقاشی خط شود، بلکه عامدانه سعی کرده جلوه‌ای از قابلیت‌های خط فارسی را وارد نقاشی کند. خطوط نقاشی شده در نقاشی خط‌های محسنی واضح نیست. هیچ حرفی به شکل کامل روی بوم نقش نبسته است. انگار هنگام خلق آنها، جوهر و رنگ، در نوسان بوده و به شکلی آگاهانه هنرمند این خطوط را منقطع و تو در تو آفریده است.

یکی از نکات ظریف درباره آثار محسنی، زیرسازی تابلوهاست. این طور نیست که هنرمند رنگ‌ها را روی بوم ریخته و کارش را پیش برده باشد. در برخی کارها با توجه به هندسه و شبکه انتزاعی پیچیده طرح‌ها، هنرمند از توری برای زیرسازی بوم استفاده کرده است. این زیرسازی اگرچه ممکن است به تشدید سردی رنگ‌ها منجر شده باشد، ولی به انتزاع بیش از پیش کارها کمک کرده است.

حمیدرضا محسنی متولد 1342 تهران است. او سینماگر، نقاش، گرافیست و عکاس، فارغ‌التحصیل کارشناسی گرافیک از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران (1367)، کارشناسی ارشد کارگردانی از دانشگاه هنر تهران (1375) و دارای مدرک فیلمنامه‌نویسی تخصصی از مدرسه سینمایی باغ فردوس (1376) است. محسنی برنده مدال طلای جشنواره جیفنی ایتالیا برای فیلم ابراهیم (1998) و همچنین مدرس دانشگاه‌های تهران و سوره است. این هنرمند ادامه فعالیت‌های خود را تا امروز در زمینه کارگردانی، نقاشی و فیلمنامه‌نویسی در کشور کانادا (تورنتو) انجام می‌دهد.

محسنی درباره آثاری که به نمایش گذاشته نوشته است: گاهی اوقات آنچه می‌نگاریم آنی نیست که می‌پنداریم. مجموعه حاضر، تلاشی است برای میانه راه عمر که بر اثر نوشته‌ها و ساخته‌هایم در سینما با شکل انتزاعی در غربت ثبت شده است.آثار محسنی در این نمایشگاه در فاصله سال‌های 2012 تا 2014 خلق شده و بین 6 تا 25 میلیون تومان قیمت‌گذاری شده است.

این نمایشگاه که نخستین نمایشگاه گالری ساربان بعد از تعطیلات تابستانی به شمار می‌رود، تا سه‌شنبه این هفته ادامه دارد و علاقه‌مندان برای بازدید از این آثار می‌توانند به گالری ساربان واقع در خیابان شهید بهشتی مراجعه کنند.

سجاد روشنی / گروه فرهنگ و هنر