حرف​هایی از جنس زبان سرخ و سر سبز

1 ـ مرد سخنرانی‌های آتشین در روزگار ما، بی‌شک امام خمینی‌(ره) بوده است. او که در عین سادگی و با نهایت شجاعت کلمات را بر زبان می‌آورد. نمونه نخست آن سخنرانی عصر عاشورا در سیزدهم خرداد 1342 بود که در آن امام با اخطار و نصیحت به شاه گفت «من میل ندارم یک روز اگر بخواهند تو بروی، همه شکر کنند» و اضافه کردند: از روحانیون خواسته‌اند به شاه و اسرائیل کار نداشته باشند و این قدر نگویند دین در خطر است، اما پاسخ امام این بود که «دیگر چه بگوییم؟! ما هرچه گرفتاری داریم از این سه‌تا‌ست تمام گرفتاری ما» همچنین باید به سخنرانی آبان 1343 در مخالفت با کاپیتولاسیون و سخنرانی ورود به ایران پس از ایام تبعید اشاره کرد.

2 ـ رهبر انقلاب هم یکی از واعظان مشهوری بوده‌اند که پیش از انقلاب در مراکز مختلفی؛ از مشهد گرفته تا تهران و شهرهای دیگر ایران به سخنرانی پرداختند، اما شاید بتوان مهم‌ترین سخنرانی ایشان را سخنرانی شب و روز عاشورای سال 1357 در مشهد دانست. وقتی در شب عاشورا به نام امام خمینی در حرم امام رضا(ع) خطبه خواندند و فردای آن روز تظاهرات عظیم مردم مشهد را ساماندهی کردند. نباید از خاطر برد مجروحیت رهبری در واقعه ششم تیر مسجد جامع ابوذر تهران که از سوی تروریست‌ها صورت گرفت هم در اثنای سخنرانی ایشان با موضوع حقوق زنان بود.

3 ـ دکتر علی شریعتی، سخنران مشهور پیش از انقلاب اسلامی در حسینیه ارشاد بود. او البته در کنار سخنرانی به تدریس در دانشگاه و نگارش کتاب هم می‌پرداخت، اما آنچه از سخنرانی‌هایش در ذهن مانده سخنرانی مشهوری با عنوان «آری... اینچنین بود برادر» است؛ سخنرانی که سال 1350 ادا شده و واگویه سخنانی است که دکتر شریعتی خطاب به بردگانی می‌زند که در ساخت اهرام ثلاثه مصر مشارکت داشتند. این ایده زمانی به ذهن شریعتی آمد که او به مصر سفر ​ و این بناهای عجیب را مشاهده کرد.

4 ـ شهید مرتضی مطهری هم علاوه بر کتبی که نوشته و در حوزه فرهنگ اسلامی نقش داشته یک خطیب توانا بوده و از این رو​ صدای او در گوش نسلی که انقلاب را به چشم خود دیده، باقی مانده است. یکی از مشهورترین سخنرانی‌های استاد مطهری، سخنرانی اسفند 1348 اوست که در روز عاشورا و در مورد فلسطین مطرح شده است. اهمیت این سخنرانی از این روست که دراوج اقتدار رژیم پهلوی و نیز در زمانی که حکومت وقت رابطه حسنه ولی ظاهرا مخفیانه‌ای با رژیم صهیونیستی داشت بیان شده و لحن آن بسیار تند است. از آن سخنرانی این فراز بسیار در ذهن مانده که «اگر پیامبر اسلام امروز بودند چه می‌کردند؟»

5 ـ نمی‌توان مدعی شد فقط انسان‌هایی با وجهه مثبت سخنرانی‌های به یاد مانده دارند. از شاه سابق ایران که با فضاحت از کشور گریخت و در غربت مرد؛ یک فراز از سخنرانی جشن‌های 2500 ساله به‌جا مانده که گفته بود «کورش آسوده بخواب که ما بیداریم» این موضوع سوژه بسیاری از طنزهای سیاسی شد. همچنین یک سخنرانی تلویزیونی هم به جا مانده که در کوران حوادث انقلاب خطاب به مردم گفت صدای انقلاب آنان را شنیده است، اما برای چنین اعترافی دیگر خیلی دیر شده بود. در پایان حکومت او یک فراز از سخنرانی آخرین نخست‌وزیرش یعنی بختیار هم خیلی معروف شد. وقتی در تلویزیون گفت مرغ توفان است و از باد ترس و ابایی ندارد. سخنرانی چهاردهم اسفند 1359 ابوالحسن بنی‌صدر هم یکی از سخنرانی‌هاست که یاد و خاطره آن به تلخی برای مردم به جای مانده، زیرا باعث شکاف میان توده‌های مردم شد.

6 ـ در خارج از مرزهای ایران هم سخنرانی‌های به یاد ماندنی بسیاری ادا شده است. مثلا سخنرانی مارتین لوترکینگ، رهبر سیاهان آمریکا در سال 1963 که در واشنگتن ادا شد و در آن با مطلع «من رویایی دارم» رویای زندگی در یک جهان برابر و زندگی مناسب برای همه بیان شده بود. آبراهام لینکلن، رئیس‌جمهور شانزدهم ایالات متحده هم دقیقا صد سال قبل از سخنرانی لوترکینگ و برای پایان دادن به جنگ داخلی این کشور ادا کرده بود. گفته می‌شود این سخنرانی از حیث استفاده نیکو از مهارت‌های زبانی انگلیسی و نیز کوتاه بودن یکی از سخنرانی‌های برتر در تاریخ جهان است.