همنشینی ​4 نسل هنر ایران

مدیر گالری گلستان که 22 سال پیاپی این نمایشگاه را درست در زمان رکود گالری گردی پایتخت در فضای محدود برگزار می‌کند، در این دوره حدود ٢٠٠ اثر را از ١٦٠ هنرمند به دیوار آویخته است.

گران‌ترین اثر به فروش رسیده در افتتاحیه بیست و دوم، نقاشی کوچک انتزاعی از سهراب سپهری بود که ٢٨٠ میلیون تومان قیمت‌گذاری شد و فروش رفت؛ تابلویی که اتفاقا پشت سر مدیر گالری گلستان و همتراز نگاه دیدار‌کنندگان نصب شده بود و در میان انبوه تابلوهایی که این روزها همه دیوارهای گالری را پوشانده‌اند، «صدای پای آب» می دهد. اما از دیگر آثار به فروش رسیده می توان به تابلوهای سیدمحمد احصایی، فریده لاشایی، مش اسماعیل، بهجت صدر و ابراهیم جعفری اشاره کرد که به گفته لیلی گلستان در این فروش سهم جوانان بسیار قابل توجه بود.از منظر تعداد آثار به نمایش درآمده، «صد اثر، صد هنرمند» شلوغ تر از همیشه است؛ به طوری که گالری گلستان جای خالی روی دیوارهایش ندارد و حتی ویترین را نیز با تمهیداتی به دیوار تبدیل کرده‌اند تا چند تابلو بیشتر پیش روی نگاه مردم درآید.

همنشینی آثار چهار نسل هنر معاصر ایران در این نمایشگاه از همان در ورودی گالری خودنمایی می‌کند؛ آنجا که آثار پرویز کلانتری، سیدمحمد احصایی، هوشنگ پزشک‌نیا و ابراهیم جعفری کنار آثار هومن فولادقلم، علیرضا سعادتمند، گلناز قدیری و حسین چراغچی روی دیوار است و البته حضور آثار هنرمندانی که دیگر در میان ما نیستند هم پرشمار بوده که در این بین زنده‌یاد فریده لاشایی با هفت اثر رکورددار است. تعدیل و مناسب بودن قیمت آثار به دلیل این‌که اقشار مختلف مردم بتوانند اثر هنری اصل بخرند، یکی از شعارهای همیشگی گالری گلستان، در این نمایشگاه رعایت شده است. وجود آثار ٢٠٠ هزار تومانی و حتی نقاشی‌‌هایی از برخی امضاهای شناخته شده زیر یک میلیون تومان، خود موید این نکته است.

بنا به رسم این رویداد، هر اثری که به فروش می‌رود از روی دیوار برداشته می‌شود و اثر دیگری جایگزین آن خواهد شد. به این ترتیب هر روز می توان انتظار نو شدن «صد اثر، صد هنرمند» را داشت و چند بار از این رویداد بازدید کرد.

تاریخچه نمایشگاه

گالری گلستان کار خود را از سال 1367 آغاز کرد و تا سال 1371 فصل تابستان گالری تعطیل بود. ولی منزل لیلی گلستان به عنوان مدیر گالری، در کنار نگارخانه بود و به طور دائم مشتریان خارج از کشور که برای تعطیلی تابستان به ایران می‌آمدند از او اثر هنری می‌خواستند. او مجبور بود به آنها کار بدهد به همین دلیل تصمیم گرفت، تابستان‌ها هم گالری را باز نگه دارد. در تابستان 1371 بود که گلستان مصمم شد، نمایشگاهی از آثار هنرمندان کل سالش را در کنار آثار استادان و پیشکسوتان هنر برپا کند و نام این نمایشگاه را «صد اثر، صد هنرمند» گذاشت. این نمایشگاه به نوعی،کارنامه یکساله هنرمندان جوان و پیشکسوت محسوب می‌شد. در سال نخست «صد اثر، صد هنرمند» کمتر از صد هنرمند اثر داشتند؛ با این حال گلستان نام نمایشگاه را «صد اثر، صد هنرمند» گذاشت تا شاید در آینده تعداد هنرمندان حاضر به صد برسد. اکنون در بیست و دومین دوره این نمایشگاه، 200 اثر از 160 هنرمند حضور دارد و در هر دوره نیز متقاضیان شرکت در این نمایشگاه بیشتر و بیشتر می‌شود.

رفتن اثر هنری به سبد خرید مردم

لیلی گلستان به عنوان یکی از گالری‌داران مرجع و پیشرو در ایران معتقد است خرید آثار هنری را باید به سبد خرید خانوار افزود و مردم عادی باید در کنار خرید‌های مهم زندگی، آثار هنری اصل و اورجینال خریداری کنند که این نه تنها جنبه زیبایی‌‌شناسی دارد، بلکه به نوعی سرمایه‌گذاری برای آینده نیز به شمار می‌رود. قیمت‌ها باید در سطحی باشد که اشخاصی که مایل به داشتن اثر هنری از یک هنرمند هستند، توانایی خرید را داشته باشند. یعنی یک ارتباط دوسویه که هر دو طرف در جهت زنده ماندن هنر و بقای هنرمند حرکت کنند. اگر اقتصاد هنر رونق پیدا کند، هنر از حاشیه به متن زندگی مردم وارد می‌شود و این امکان فراهم می‌شود تا درک زیباشناختی مردم افزایش یافته و هنر به زندگی روزمره مردم راه پیدا کند. در این حالت است که هنر و اقتصاد هر دو در کنار هم حرکت می‌کنند. بر همین اساس گلستان هر ساله آثار تجسمی هنرمندان را در زیر سقف گالری‌اش گرد هم می‌آورد تا مردم عادی بتوانند در شرایط مالی مساعد اثر هنری خریداری کنند. گلستان به تعدیل قیمت‌ها عقیده دارد و بارها ا برای رسیدن به شعار و هدفش با هنرمند یک اثر به گفت‌وگو می‌نشیند تا حرفش را به کرسی بنشاند و قیمت پیشنهادی خود را روی اثر هنری بگذارد.

روند ارائه آثار در این نمایشگاه هم به این صورت است که هنرمندان لوح فشرده و تصاویر آثارشان را ارائه می‌دهند و گلستان پس از بررسی، نظر نهایی‌اش را به آنها اعلام می‌کند. در مورد استادان نیز با آنها تماس گرفته و یادآوری می‌شود که نمایشگاه نزدیک است. با توجه به این توضیحات هیچ‌گاه برای نمایشگاه «صد اثر، صد هنرمند» فراخوانی منتشر نشده است. یکی از نتایج برپایی این نمایشگاه کشف استعدادهای جوان است که در طول سال دیده نشده‌اند.