پلاستیک، نشانه تمدن

این کلوخه‌ها وقتی تشکیل شده‌اند مردم به ساحل رفته و آتش درست کرده‌اند. این آتش پلاستیک را آب کرده، پلاستیک به سنگ مرمر، شن، تکه‌های مرجانی و دیگر مواد طبیعی چسبیده و سنگ‌های پلاستیک ساخته شده است.

اما ربط این خبر به حیات فرازمینی چیست؟ خب، از آنجا که پلاستیک خیلی آهسته تجزیه می‌شود، می‌توان از آن به عنوان یک علامت تعیین‌کننده برای شناخت تمدن‌های پیشرفته یاد کرد. روی زمین، این مواد مصنوعی را می‌توان نقطه عطفی در دوران انسان محور دانست؛ یعنی دورانی که تاثیر فعالیت بشر بر محیط اطراف رو به فزونی گذاشته است. از آنجا که میکروب‌ها پلاستیک را خیلی آهسته تجزیه می‌کنند (که در بعضی موارد شاهد ذره‌ای تجزیه هم نیستیم)، می‌توان این سنگ‌های پلاستیک را روی زمین تا میلیون‌ها سال حفظ کرد. مقدار زمان ماندگاری اما رابطه‌ای مستقیم نه‌تنها به شرایطی که پلاستیک تحت آن خاک شده که با نوع پلاستیک دارد. فکرش دور از ذهن نیست که امکان ماندگاری پلاستیک در برخی محیط‌های کهکشانی تا میلیاردها سال ممکن باشد. اگر چنین باشد، با پیدا شدن این نوع سنگ در سیارات دیگر، می‌توان به وجود تمدن‌هایی که خیلی قبل در آنجا می‌زیسته‌اند، پی برد.

در صورتی که چنین علامتی را در سیاره‌ای دیگر بیابیم، قادر خواهیم بود اطلاعات باارزشی در ارتباط با تمدنی که آن را به جا گذاشته‌اند به دست بیاوریم. در پلاستیگلومراته‌هایی که از ساحل هاوایی به دست آمدند قطعاتی از لوازم ماهیگیری دور انداخته مثل تور، لوله‌های صدف خالی کن، بویه دریایی (شناورهای راهنمای قایق‌ها)، انواع قوطی خوراکی و نوشیدنی، تکه‌های صمغ و مقدار فراوانی تکه‌های رنگی پلاستیکی مشاهده می‌شد.

بنابر قواعد، هر ترکیبی که در مواد معدنی طبیعی یافت نشود را می‌توان به عنوان یک نشانه زیستی کاربردی متصور شد. پلاستیک‌ها تقریبا در همه شرایط محیطی از ثباتی قابل توجه برخوردارند، بخصوص اگر با انواع موادی چون سنگ پوشیده شده باشند که در مقابل نور فرابنفش از آنها حفاظت کنند.

هدف نهایی ستاره زیست‌شناسی، یافتن تمدنی فرازمینی است که هم از حیث تکنولوژی پیشرفته باشد، هم در قید حیات. در سیاره ما، عصر انسان محور حدودا 250 سال قدمت دارد؛ بنابراین تقریبا بعید است فرهنگی دیگر در همسایگی کهکشانی ما از سطح تکنولوژی برابری برخوردار باشد. شاید خالی از فایده نباشد که دنبال منظومه‌های خورشیدی با عمری میلیاردها سال بیشتر از سیاره خودمان باشیم و زمانی که دست به این کار بزنیم، باید حواسمان به پلاستیگلومراته‌ها باشد.

airspacemag / مترجم: سیاوش شهبازی