تیم منتخب من

از میان تیم‌های حاضر در برزیل، الجزایر، شیلی و ایالت متحده نظر مرا جلب کردند. این تیم‌ها واقعا متحد بودند و در کار تیمی بهتر از بقیه نشان دادند. کلمبیا شاید با در اختیار داشتن خامس رودریگس ـ بهترین بازیکن جام ـ امتیاز ویژه‌ای داشت، اما کار گروهی این تیم نیز مثال‌زدنی بود. از میان تیم‌های بزرگ جام، فرانسه و آلمان نیز در این‌باره از بهترین‌ها بودند. تیمی که بیش از بقیه مرا شگفت‌زده کرد، آلمان بود. آنها بهترین تیم جام بودند. خب! از من خواسته شده تا تیم منتخب خود را اعلام کنم. همه آنها فوق ستاره نیستند. قبل از جام، تیم منتخب خود را برای یک روزنامه منتشر کرده بودم که برخی نام‌ها دستخوش تغییر شدند، اما دروازه‌بانم همان است. مانوئل نویر که رقیبی ندارد. می توانم به هوگو یوریس و تیم هاوارد نیز اشاره کنم، اما نویر فاصله بسیار زیادی با بقیه دارد. قابلیت‌های فیزیکی‌اش فوق‌العاده است، اما ویژگی‌ای که او را از بقیه جدا می‌کند، روحیه والایش است. آرام است، تمرکز بالایی دارد و همیشه هوشیار. باورنکردنی است وقتی او را در حال خروج از دروازه‌اش برای قطع ارتباط با تیم حریف می‌بینیم. تا به حال چنین چیزی را در یک دروازه‌بان آن هم در یک تورنمنت جهانی ندیده‌ام. به شکل عجیبی بازی حریف را می‌خواند.

در سمت راست، انتخاب من، متیو دبوشی خواهد بود. در نیوکاسل فصل خوبی را تجربه نکرد، اما دیدیه دشام به او اعتماد کرد. او نیز بخوبی از این اعتماد استفاده کرد. هر دو بعد بازی او، یعنی هم دفاع و هم حمله خوب است، اما نکته تعیین‌کننده در دبوشی انرژی زیادش است.

این تورنمنت، چندان برای مدافعان چب نویدبخش نبوده است، قبل از شروع بازی‌ها گمان می‌کردم، مارسلو در برزیل بدرخشد، ولی او ناامید‌کننده بود. من کسی را انتخاب می‌کنم که در سیستم 2ـ 5 ـ3 در پیستون چپ (بال چپ دفاعی) بازی می‌کند. او کسی جز اوخنیو منا بازیکن شیلی نیست. مانند دبوشی، انرژی او فوق‌العاده است. بخوبی جلو می‌رود و از حیث بازی تیمی قابل قبول است.

یکی از مدافعان میانی من، ستاره این تورنمنت است، تیاگو سیلوا. او اساس برزیل است. یک بازیکن قدرتمند در خط دفاعی و مدافعی کلاسیک. دیگر انتخاب من در دفاع میانی، ماریو یبس خواهد بود. در این سن و سال، بخواهی در فوتبال مدرن کنونی بازی‌کنی چندان آسان نیست. برای یک مدافع که به گذشته متعلق است دفاع کردن در این فوتبال مدرن متفاوت است. بازیکنان باتجربه در خط دفاعی در این جام موفق بوده‌اند مانند رافا مارکز که با سی‌وپنج سال در مکزیک عالی بود. یبس با سی‌وهشت سال، مطمئن و صبور است. بخوبی می‌تواند بازیخوانی کند. البته او یک شخصیت قوی در رختکن کلمبیا نیز محسوب می‌شود. البته من می‌توانستم به جای او ونسان کمبانی را نیز انتخاب کنم، اما یبس از او درخشان‌تر بود. نمایش کمبانی هم در برابر ایالت متحده قابل توجه بود.

خط میانی را با سه بازیکن می‌بندم. به سیستم 3ـ3ـ4 اعتقاد خاصی دارم و اولین بازیکنی که انتخاب می‌کنم فیلیپ‌لام خواهد بود. اگر بازیکنی باشد که به بیشتر از آن‌که مورد تحسین مردم و فوتبال‌دوستان قرار بگیرد، مورد علاقه فوتبالیست‌های حرفه‌ای است او کسی جز لام نیست. او هیچ‌گاه توپ را از دست نمی‌دهد و بازیکنی است که فقط برای دیگر هم‌تیمی‌هایش تلاش می‌کند. همچنین علاقه خاصی به تونی کروس دارم. از تسلط و تمرکز او خوشم می‌آید. هوش او فوق‌العاده است. عجیب نیست که او یکی از بازیکنانی است که بیشتر پاس‌هایش صحیح است، هافبک آخر من، بلاز ماتویدی خواهد بود. بار دیگر معیار اصلی‌ام برای انتخاب او، تیمی بازی کردنش است. این برای تیمی که به کارهای گروهی علاقه دارد، بهترین ویژگی است. این بازیکن هیچ‌گاه از دویدن دست نمی‌کشد. او هم می‌داند چگونه و در چه زمانی باید جلو برود تا در کاری‌های هجومی تیمش شرکت کند و نیز می‌داند چگونه در کدام شرایط به زمین خودی بیاید و دفاع کند. تکل او به اوجنی اونازی بسیار خطرناک بود، اما واقعا او شخصیت کثیفی نیست. او بعد از بازی به رختکن نیجریه رفت و از اونازی عذرخواهی کرد.

خب! رسیدیم به خط حمله. رودریگس انتخاب اول من است. بازی‌های او را در موناکو می‌دیدم و قبل از جام جهانی هیچ تردیدی نسبت به قابلیت‌هایش وجود نداشت. او یکی از بهترین بازیکنان لیگ فرانسه در فصل اخیر بود. او در موناکو یک بازیساز فوق‌العاده است و بهترین بازیساز لیگ فرانسه بود. او در بازی‌های مهم نشان داد از چه توانایی بالایی بهره می‌برد. کافی است به آن پنالتی حساسی که مقابل برزیل زد، دقت کنید.

لئو مسی انتخاب دومم است. با این‌که او بهترین شرایط را ندارد و درخشان‌ترین بازی‌ها را ارائه نمی‌دهد، اما تاثیرگذارترین بازیکن آرژانتین است. فراموش نکنید که او با یک مصدومیت آزاردهنده دست به گریبان بود. هر بار که در زمین برای آرژانتین بازی می‌کند، یا گل می‌زند یا پاس گل می‌دهد. مانند نیمار، او آن‌قدر توانایی فردی بالایی دارد که تیم نمی‌تواند برای رسیدن به کارهای گروهی روی نبوغ فردی‌اش حساب نکند. برای زیباتر شدن جام جهانی شما به بازیکنانی از نوع نیمار و مسی نیاز دارید.

آخرین انتخاب؟ نمی‌توانم از این دو نفر یکی را انتخاب کنم. اولی کریم بنزماست. قبل از جام گفته بودم در نبود ریبری او نقش زیادی در تیم دارد و خوشبختانه با این‌که تیم به جمع چهار تیم نرسید، اما عملکرد نویدبخشی داشت. او فقط به یک شانس نیاز دارد تا دروازه تیم شما را باز کند. چیزی که اکوادور و هندوراس آن را تجربه کردند. انتخاب دیگر؟ توماس مولر. کافی است به آمار گلزنی‌اش در بایرن و آلمان نگاه کنید. او جذاب‌ترین و تکنیکی‌ترین بازیکن جام نیست، ولی فوق‌العاده است. او را نمی‌توان از بقیه جدا کرد. بازی‌اش شاید چشمنواز و جذاب نباشد، ولی بازده کارش فوق‌العاده بالاست. او مرا یاد فردی لیونبرگ می‌اندازد که بازی‌اش گرچه چشمنواز نبود، اما واقعا موثر بود. گمان نمی‌کنم این تیم من رقیبی داشته باشد.!

پاتریک ویرا‌ / ‌بازیکن پیشین تیم ملی فرانسه