نگاهی به وضع اجتماعی آرژانتین، حریف دوم ایران

زیر پوست فقر

وقتی قلم به قصد پرده‌برداری از واقعیات آمریکای جنوبی روی کاغذ می‌لغزد، معمولا پای برزیل و کوبا در میان است، اما حقیقت این است که فقر و نداشتن، کمبود و زندگی طبقاتی، کوچه‌های مرطوب از شرجی و بی‌فرهنگی، نه این که همه جا موج بزند، فصل مشترک کل مساحت این قاره است.

کد خبر: ۶۸۵۷۸۹

نزدیک به 80 سکانس فیلم «عشق سگی» ساخته کارگردان اسپانیایی در خاک آمریکای جنوبی ساخته شده. بعدها در دفاع از این پروژه گفته شد: برای سیاه نمایی اغراق‌آمیز در یک فیلم معناگرا جایی بهتر از آمریکای جنوبی و مناطق محروم آرژانتین پیدا نکردیم.

آرژانتین، سرزمین نقره، مرموز و بی‌سر و صدا با مردمی آینده‌نگر اما بی آینده.

پایتخت آن بوئنوس آیرس، زبان رسمی مردمش اسپانیایی و جمعیت آن 41 میلیون نفر است. از لحاظ وسعت پس از برزیل دومین کشور آمریکای جنوبی و بین کشورهای جهان هشتمین کشور است. 97 درصد جمعیت آرژانتین اروپایی‌تبار هستند که بیشترشان از نوادگان مهاجران ایتالیایی و اسپانیایی هستند. تیم ملی فوتبال این کشور یکی از پرقدرت‌ترین تیم‌های فوتبال دنیا به شمار می‌رود و سرعت و تکنیک از خصوصیات بارز فوتبال آن است و فوتبال این کشور را با نام دیه‌گو آرماندو مارادونا می‌شناسند. آرژانتینی‌ها با 2 قهرمانی و 2 نایب قهرمانی در جام جهانی یکی از پرافتخارترین تیم‌های جهان به شمار می‌روند. همچنین با 14 قهرمانی در کوپا آمریکا (جام ملت‌های آمریکای جنوبی) پس از اروگوئه دومین تیم پرافتخار این جام به شمار می‌رود. آرژانتین در المپیک هم 2‌قهرمانی کسب کرده است.

اما این آمار هیچ ربطی به کوچه‌پس‌کوچه‌های آرژانتین ندارد و دست‌کم ریشه در آنها ندارد. ماجرا از اینجا شروع می‌شود که فقر اجازه رشد را صادر نمی‌کند و شهروند آرژانتینی، راهی جز مهاجرت برای رسیدن به خوشبختی پیدا نمی‌کند، چرا راه دور برویم؟ همین فوتبال!

نسل دی استفانو و حالا نسل مسی، کدام یک مدیون مهاجرت نیستند؟

تیم ملی فوتبال آرژانتین در مرحله انتخابی جام جهانی 2014 برزیل با 8 تیم دیگر منطقه آمریکای جنوبی(CONMEBOL) به صورت دوره‌ای و رفت و برگشت به رقابت پرداخت و با 9 برد، 5 مساوی و 2 باخت و 32 امتیاز به عنوان تیم اول به جام جهانی راه یافت. این تیم با 475.2 میلیون یورو سومین تیم گرانقیمت جام جهانی 2014 است، اما این ستارگان ثروتمند و خوشبخت کجا پرورش یافته‌اند؟ اروپا و بخش شمالی شهر رویایی بوئنوس آیرس.

آخرین باری که آرژانتینی‌ها توانستند قهرمان جهان شوند، سال 1986 بود که با جادوی مارادونا به این مهم دست یافتند. چهار سال بعد، آرژانتین در جام‌جهانی 90 بر سکوی دوم ایستاد، اما پس از آن دوران افت فوتبال آلبی‌سلسته شروع شد و این تیم تا پایان سال 2002 عملکرد چندان خوبی در جام‌جهانی نداشت. آرژانتین با هدایت پکرمن در جام‌جهانی 2006 توانست عملکرد خوبی داشته باشد، اما در نهایت به سد آلمان برخورد کرد و در ضربات پنالتی شکست خورد تا با جام جهانی وداع کند.

در جام جهانی 2010 با هدایت مارادونا توانستند صعودی قاطعانه داشته باشند. آنها توانستند کره جنوبی، نیجریه و یونان را شکست دهند و قاطعانه به دور دوم جام جهانی صعود کنند. آرژانتین در دور دوم به مصاف مکزیک رفت و با درخشش کارلوس توس موفق شد، 3 بر یک این تیم را شکست دهد و به جمع هشت تیم برتر جهان صعود کند، اما در این مرحله آلمان موفق شد با 4 گل این تیم را تحقیر کند تا آرژانتین با جام جهانی وداع کند.

حالا این تیم آمده برای قهرمانی، هر چند مارادونا معتقد است توان رسیدن به فینال را ندارد، اما از آنجا که هدف مارادونا این روزها حضور در تیتر اول روزنامه (به هر قیمتی) است، می‌شود این ادعا را جدی نگرفت و همچنان آرژانتین را مدعی بزرگ قهرمانی دانست. روزنامه مارکا در آستانه بازی آرژانتین با بوسنی نوشت: اگر آمپول‌های مخصوص هورمون رشد اسپانیایی بود، اکنون مسی کجا بود؟ و البته پاسخ این سوال خیلی سخت نیست. اگر اسپانیا نبود، ایتالیا که بود، انگلیس یا آلمان اما پرتغال، حرفش را نزنید. به هر حال فرد خیر و نیکوکاری پیدا می‌شد که مسی را به این روزهای آرژانتین برساند. مهاجرت بیش از دو قرن است که با لباس تکه‌تکه شده سرزمین نقره پیوند خورده است.