نوای عشق و آبادانی

این اثر از استواری و عظمت مردمانی حکایت دارد که از سال‌های بسیار دور در سازندگی و پیشرفت ایران کوشیده و فداکاری‌ها و زحمات زیادی را در این راه متحمل شده‌اند. این زحمات قابل تصور نیست جز آن که با زبان موسیقی باید آن را جاودانه کرد. استاد مجید انتظامی همچون آثار درخشان گذشته‌اش با خلق این اثر بار دیگر روایتی از عشق به آبادانی کشور را به زبان موسیقی ارائه کرده است.

سوئیت سمفونی کارون، دارای چهار موومان به خوانندگی سالار عقیلی است. نوازندگان ویلون خاچیک بابایان، علی جعفری پویان، همایون رحیمیان، پدرام فریوسفی، محمدرضا عربانی، نوازندگان آلتو میثم مروستی، سهراب برهمندی، پویا خوش‌آهنگ، نوازندگان ویلونسل کریم قربانی، مهرداد عالمی، داوود منادی، کنترباس کارن کبیری، فلوت ناصر رحیمی، ابوا مجید انتظامی، فاگوت علیرضا شیبانی، هورن بامداد بیات، فرزاد بیژنی، ترومپت حسین شریفی، دف و سازهای کوبه‌ای کورش بزرگ‌پور، سعید سرتاهی، درام بهنام ابطحی، گیتار فیروز ویسانلو، گیتارباس بابک ریاحی‌پور، پیانو رضا تاجبخش، هارپ آذرنوش صدرسالک، گروه کر این اثر را نیز سودابه شمس، گلنوش انتظامی، علی تفرشی، شهرام رکوعی و مهرداد ناصحی تشکیل داده‌اند. اشعار این اثر نیز از محمد عبدالحسینی، شاعر و ترانه‌سرا و خواننده آواز ایرانی است.

موومان اول، در گام دو مینور هارمونیک و با ملودی آرام گیتار شروع شده که نشانه‌ای از عشق و رحمت پروردگار است. با پیوستن گروه کر به ارکستر، رازهای سرزمین عشق و نور ایران آشکار می‌شود.

خواننده، آوازی را درمقام بیات اصفهان خوانده و بهار و شادی را تداعی می‌کند. فضای کار با ورود ارکستر و سازهای کوبه‌ای رنگ دیگری به خود می‌گیرد که نشانی از اقتدار مردم ایران دارد. در انتها موومان ریتم والس یا سه ضربی اجرا می شود که حکایت از رویش دارد.

موومان دوم، در گام سل ماژور و با تکنوازی ساز هارپ آغاز می‌شود. آهنگساز در این قطعه سعی داشته فضایی بارانی و چگونگی پیوستن قطره‌های باران به رود را توصیف کند و این که این قطره‌های گرانبها چقدر در دل طبیعت زلال و پاک هستند. با کامل شدن ارکستر و حجیم شدن آن، مسیر رودها و رسیدن به یک چشمه و وحدت آنها تداعی می‌شود. عظمت و خروش رود به صورت تلفیق سازهای کلاسیک و آواز سنتی در دستگاه ماهور ارائه شده است.

موومان سوم، حس حماسی و وقار را با استفاده از گروه زهی، گروه کر و خواننده با ریتمی کوبنده نشان می‌دهد. در این موومان، استاد انتظامی تلاش کرده است با استفاده از سازهای کوبه‌ای و نقش اصلی که در این قطعه به آنها داده شده است پایکوبی و شادی حاصل از سازندگی را نشان دهد.

موومان چهارم، عظمت رود کارون را تداعی می‌کند. در ابتدای این موومان گروه سازهای زهی با قدرت بیشتر خروش رود را بیان می‌کنند و از طرفی دیگر سلوی ساز ویلون به آرامی لطافت آب رود را در ذهن به تصویر می‌کشد. رودی که بستر دائمی و همیشگی بسیاری از جوانان پرشور و غیرتمند ایرانی است.

گلنوش ملایری / کارشناس موسیقی