مبشر حقیقت

گو این‌که شیطان از هر حربه‌ای، حتی از حربه تعصب نسبت به باورهای دینی، برای نیل به مقصود خود بهره می‌برد و در زمان غیبت و وفات پیامبران، از جهل پیروان برای تبلیس سود جسته و خرافه و ناراستی و کژی و کاستی را به جای دین و صدق و راستی و کمال می‌نشاند و پیروان ادیان را به حامیان ناراستی‌ها و کژی‌ها مبدل می‌کند.

پیام محمد مصطفی (ص) نیز از این حکم کلی مستثنا نیست و بسیاری از مسلمانان بعد از وفات آن حضرت در تیرگی شب‌سیاه و ظلمانی جهل دچار سردرگمی شدند و در نهایت کار به جایی رسید که آن سالار رشید کربلا را که پیامبر اعظم او را سرور جوانان بهشتی خوانده بود، به تیر تعصب دفاع از خلافت اسلامی به شهادت رساندند!

امام باقر (ع) که از سوی مادر از نوادگان امام حسن(ع) و از سوی پدر از نوادگان امام حسین(ع) است، در زمانی از تاریخ اسلام متولد شد که امت اسلام دچار چنین انحراف بزرگی بود.

انحراف و جهل توده‌های مسلمانان از سوی دستگاه حاکمه حمایت و برای توجیه و تائید حاکمان، احادیثی از نبی اکرم جعل می‌شد و به این شکل امام باقر(ع) به عنوان وارث راستین پیامبر اسلام، در میان جهل عوام و قدرت‌طلبی حاکمان، مسیر دشواری را برای هدایت مسلمانان پیش رو می‌دید.

امام محمد باقر (ع) در میان این دو مساله، یک راه‌حل در پیش گرفت و آن بیان حقیقت بود. در عصری که حقیقت بیش از هر چیز بازیچه سیاست و قدرت شده است، بیان صریح و بی‌پیرایه آن بهترین کار است و بهترین خدمت برای حقیقت جویان. امام نه تنها در برابر مردم و شاگردان شیعه بلکه در برابر همه، حتی ابن هشام، حاکم وقت، همین مسیر را پیش گرفت و به بیان حقیقت به دور از ترس و مصلحت پرداخت. گفتن از حق تاوان دارد و امام باقر این را به بهترین شکل برای پیروان همعصر و نیز پیروان بعدی خود به اثبات رساند. سلام به تو، آن روز که متولد شدی و آن روز که به حق و حقیقت سخن گفتی و آن روز که به غضب ستمگران به شهادت رسیدی.

حسین برید - جام‌جم