قوچان‌نژاد؛ حماسه‌سازی از دیار خراسان

او را با نام رضا گوچی می‌شناختند، اما وقتی اولین بار کارلوس کرش برای صحبت کردن با او به اروپا رفت، همه کنجکاو شدند تا ببیند مهاجر جدید فوتبال ایران چه کسی است. این کنجکاوی‌ها البته با کلی انتقاد همراه بود؛ این‌که چرا قرار است بازیکنی که در خارج از ایران زندگی کرده به ترکیب تیم ملی اضافه شود؟

نام کامل او رضا قوچان‌نژاد نورنیاست و روز بیست و نهم شهریور 1366 از پدر و مادری مشهدی در شهر مشهد به‌دنیا آمده. یک مشهدی اصیل که در همان کودکی همراه خانواه‌اش به هلند مهاجرت کرد. در شانزده سالگی برای اولین بار پیراهن تیم فوتبال نوجوانان هلند را برتن کرد و این روند را با بازی در تیم‌های زیر 17 سال، زیر 18 سال، زیر 19‌سال و زیر 21 سال هلند ادامه داد؛ اما نه، پوشیدن پیراهن تیم ملی هلند، تیمی که ستاره‌هایش وسلی اشنایدر، آرین روبن و روبین فان پرسی بودند برای این بازیکن ایرانی ـ هلندی مثل یک رویا بود.

در سطح باشگاهی هیچ‌گاه یک فوق‌ستاره نبود، اما در کارنامه‌اش یک عنوان جالب به چشم می‌خورد؛ زننده سریع‌ترین گل لیگ هلند. او این گل را در ثانیه 9 برای تیم کمبور در لیگ دسته دوم هلند زد. بازی‌های درخشان گوچی در فصل 11-2010 مسئولان باشگاه فوتبال سنت تروید بلژیک را مجاب کرد تا با امضای قراردادی سه ساله او را در اختیار بگیرند. رضا طی دو فصل بازی در سنت ترویدن 18 گل برای این تیم به ثمر رساند تا همزمان مورد توجه سرمربی پرتغالی تیم ملی و مسئولان باشگاه بزرگ استاندارد لیژ بلژیک قرار بگیرد.

رضا سال 2012 دو تصمیم بزرگ را همزمان گرفت؛ این‌که به استاندار لیژ برود و بعد از سال‌ها برای پوشیدن پیراهن تیم ملی کشورش به زادگاهش ایران بیاید.

رضا بعد از چند بازی درخشانی که با پیراهن استاندارد لیژ داشت، نوبت آن بود که بازی در ورزشگاه آزادی را هم با پیراهن تیم ملی تجربه کند. نخستین بازی ملی‌اش را در حضور صد هزار تماشاگر و مقابل کره جنوبی تجربه کرد. دیداری که با گل جواد نکونام به سود ایران تمام شد. جالب آن‌که رضا خیلی زود و در همان دومین بازی ملی گلزنی‌هایش را با باز کردن دروازه لبنان در مقدماتی جام ملت‌های آسیا آغاز کرد تا کم‌کم خودش را در دل هواداران جا کرده باشد؛ اما اوج هنرنمایی این مهاجم سرعتی و چپ پا، در سه بازی پایانی تیم ملی در مقدماتی جام‌جهانی بود؛ جایی که باید هر سه بازی را می‌بردیم تا مسافر برزیل شویم. برای این مهم به یک حماسه‌ساز نیاز داشتیم، کسی که مثل خداداد عزیزی، هم تکنیکی باشد، هم تیزپا و هم فرصت‌طلب، بازیکنی شبیه رضا قوچان‌نژاد. در قطر با تک‌گل این مهاجم پیروز شدیم، در تهران هم که به دنبال پیروزی پرگل بودیم، زننده گل سوم ما او بود و بالاخره در اولسان کره جنوبی، خودش را به محبوب‌ترین بازیکن ایران تبدیل کرد. در آن شرایط حساس حاکم بر بازی ایران و کره جنوبی، فقط بازیکنانی در استانداردهای مسی و رونالدو می‌توانستند اینچنین از کمند دفاع تند و تیز حریف بگذرند و با یک نیم نگاه به دروازه، با یک بغل پای فنی گل پیروزی بخش را به ثمر برسانند.

رضا قوچان‌نژاد همه این کارها را در کمتر از چند ثانیه انجام داد؛ درست در شرایطی که میلیون‌ها ایرانی در نقاط مختلف دنیا برای دیدن لحظه‌ای ناب نیم‌خیز شده بودند. او با همین گل به چهره اول ورزش ایران در سال 92 تبدیل شد. او که از استعداد ذاتی بالایی در نواختن ویلن برخوردار است، در اولسان کره جنوبی استعداد و نبوغ بالای فوتبالش را هم به نمایش گذاشت تا ملتی را برای صعود به جام‌جهانی فوتبال خوشحال کند. حالا چند ماهی هست که دیگر هیچ‌کس کرش بابت دعوت از رضا قوچان‌نژاد به تیم ملی انتقاد نمی‌کند.