رقابت افراطی مدارس

بین دفتر و کتاب یا درس و مشق‌های اجباری گم شده‌اند، تمام فکر و ذکرشان درس شده؛ چیزی که تاب و توان آنها را گرفته و نمی‌گذارد به چیز دیگری فکر کنند، حتی کودکی یا نوجوانی‌شان؛ این حکایت خیلی از دانش‌آموزان ایرانی است که با چهره‌های زرد و خسته در اتاق‌هایشان مشغول درس خواندن هستند، بخصوص آنهایی که فاصله زیادی با کنکور ندارند.

کد خبر: ۶۵۴۸۸۷

ماجرا از این قرار است که برخی مدارس آن‌قدر به دانش‌آموزان فشار می‌آورند که آنها تمام آینده خود را در موفقیت کنکور می‌بینند.

نکته اینجاست که تعدادی از مسئولان مدارس هدفشان موفقیت دانش‌آموزان نیست، بلکه آنها فقط به این فکر می‌کنند که رتبه‌های یک یا دورقمی دانش‌آموزان می‌تواند برای آنها حکم جلب دانش‌آموز بیشتر را داشته باشد.

در واقع موفقیت تحصیلی دانش‌آموزان برای آنها حکم درآمد بیشتر را پیدا کرده و آنها برای رسیدن به این هدف از کنکور یا حتی آزمون‌های معمولی برای دانش‌آموزان غول بی‌شاخ و دمی می‌سازند که سبب می‌شود نوجوانان از مسیر طبیعی زندگی‌شان فاصله بگیرند.

این در حالی است که بیشتر خانواده‌ها نیز براحتی تحت‌تاثیر این جنجال مدارس و موسسه‌های آموزشی قرار می گیرند تا آنجا که تعطیلات نوروزی برای چنین نوجوانانی کاملا بی‌معنی می‌شود، یا خانواده‌هایی که رفت و آمد خود را با بستگانشان قطع می‌کنند تا فرزندشان فقط درس بخواند.

نتیجه این فشارهای افراطی به نوجوانان در نگاه اول شاید سبب شود آنها با رتبه‌های خوب در دانشگاه‌های معتبر قبول شده و در نهایت به‌عنوان مدیر مشغول به کار شوند، اما نکته اینجاست مدیرانی که به این شکل تربیت می‌شوند، باری از روی دوش کشور برنمی‌دارند، زیرا آنها درک درستی از دغدغه کارمندان خود ندارند، برای نمونه کارمند خوب از دیدگاه آنها شخصی است که در طول سال کمترین مرخصی را بگیرد، ولی نباید فراموش کرد شخصی که در دوران کودکی در کنار خانواده خود روابط اجتماعی را نیاموخته باشد به‌طور حتم نمی‌تواند مدیر یا حتی کارمند موفقی باشد. به همین دلیل اکنون که بیشتر خانواده‌ها خود را برای تعطیلات نوروزی آماده می‌کنند باید به مسئولان آموزش و پرورش، مدیران مدارس و والدین نوجوانان گوشزد کرد که در کنار درس و مشق دانش‌آموزان کمی هم به فکر نیازهای عاطفی و اجتماعی آنها باشند.