کشتی به دست اهالی ‌آن افتاده است

به‌دنبال انتصاب رسول خادم به‌عنوان سرپرست فدراسیون کشتی شاهد حضور دو مدیر جوان دیگر در پست‌های کلیدی فدراسیون بودیم، شما به‌عنوان نایب رئیس و حمید بنی‌تمیم قهرمان پیشین تیم ملی کشتی فرنگی به‌عنوان دبیر فدراسیون. چه اتفاقی افتاد که مدیریت کشتی دست مدیران جوان از جنس کشتی افتاد؟

سال‌ها این ضرورت احساس می‌شد که کشتی دست اهل کشتی اداره شود، چراکه توانایی مدیریتی لازم در این رابطه وجود داشت. این نکته را به این دلیل نمی‌گویم که خودم به‌عنوان نایب رئیس فدراسیون منصوب شدم؛ نه، واقعا کشتی نیروهای توانمندی در حوزه مدیریت دارد که در هر بخش فدراسیون می‌توان از تجربه و کارایی آنها بهره گرفت. البته یادآوری این نکته را ضروری می‌بینم که کار کردن در کنار تشک و به عبارتی مربیگری را به مدیریت ترجیح می‌دهم، اما به هر حال با توجه به این‌که سمت نایب رئیسی فدراسیون را به عهده گرفته‌ام، امیدوارم بتوانم مثمر‌ثمر باشم و به جامعه کشتی خدمت کنم.

با انتخاب به‌عنوان مدیر تیم‌های ملی، به نظر می‌رسد از علاقه خود یعنی تشک کشتی و مربیگری کردن دور نشدید؟

همان‌طور که گفتم نایب رئیسی فدراسیون را در شرایطی پذیرفتم که همچنان علاقه‌مند به کار مربیگری و فنی بودم و هیچ وقت این علاقه از من دور نخواهد شد. امیدوارم بتوانم به‌عنوان نایب‌رئیس فدراسیون و هم مدیر تیم‌های ملی به کمک دیگر مربیان زحمتکش عملکرد قابل قبولی داشته باشم.

به طور طبیعی به عهده داشتن این دو مسئولیت کمی وظیفه شما را سنگین می‌کند، صرف‌نظر از این بحث، فکر می‌کنید این شرایط تصمیم‌گیری در حوزه مدیریتی و اداری را برای شما آسان کرده است یا دشوار؟

ابتدا باید بگویم باعث افتخارم است که این دو مسئولیت مهم را به عهده دارم، به هر ترتیب صرف‌نظر از این‌که مسئولیت بحث فنی کشتی آزاد را نیز عهده‌دار هستم، فکر می‌کنم آشنایی با حوزه فنی کشتی و از جنس کشتی بودن دقت تصمیمات اداری را برای هر فردی که در بحث‌های مدیریتی نقش داشته باشد، بالا می‌برد حالا این فرد من باشم یا هر شخص دیگری فرقی نمی‌کند، اگر اشراف به مسائل فنی وجود داشته باشد، مطمئنا می‌شود تصمیمات درست‌تری گرفت.

اما شرایط برای تصمیم‌گیری چندان هم آسان نیست، چراکه از مدیرانی از این دست انتظارات زیادی وجود دارد و طبیعی است که باید با وسواس بیشتری تصمیم‌گیری کنند، درست است؟

دقیقا همین‌طور بوده و امیدواریم شرمنده مردم و تمام کسانی که از ما انتظار بالایی برای اتخاذ تصمیمات درست در جهت مصالح کشتی دارند، نشویم.

برای این‌که در جهت تامین این انتظارات حرکت کنید به‌طور مشخصا چه برنامه‌ای را دنبال می‌کنید؟

معتقدم به لحاظ فنی مشکل خاصی نداریم، اما به هر حال کار پرفشار و سخت است و باید مربیان جوان بیشتری را به خدمت گرفته و در جهت کادرسازی قدم برداریم. همچنین به لحاظ مسائل اردویی نیز باید شرایط را در جهت بهتر شدن تغییر دهیم، اما همه اینها به مسائل مالی بر‌می‌گردد. ممکن است خیلی‌ ما را زیر ذره‌بین برده و در انتظار نوآوری باشند، اما باید گفت با جیب خالی نمی‌توان دنبال نوآوری بود، چراکه مسائل مالی قطعا روی همه برنامه‌ها تاثیر منفی خواهد گذاشت. امیدوارم شرایطی پیش بیاید که فدراسیون کشتی نه‌تنها نیاز مالی نداشته باشد بلکه با درآمدزایی فدراسیون را اداره کرده و اعتبارات وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک را در جهت ساخت کارهای زیربنایی مثل احداث کمپ‌های تمرینی و هتل مناسب برای اردوهای تیم ملی کشتی هزینه کنیم و به عبارتی چرخ‌های کشتی روان‌تر بچرخد.

به نظر می‌رسد اینها همه ایده‌آل است و فاصله زیادی برای رسیدن به آنها داریم.

فاصله زیاد صرفا در بحث بودجه است و مجموع برنامه‌های ما چیزی نیست که غیرقابل اجرا باشد. اگر بودجه لازم برای تسویه بدهی‌ها تزریق شود، می‌توانیم ایده‌های خود را عملیاتی کنیم. ضمن این‌که معتقدم از دیگر قدرت‌های کشتی دنیا عقب نیستیم و می‌توانیم جهش خوبی نیز داشته باشیم.

هرچند خود شما امیدوارانه درباره مسائل و آینده کشتی اظهارنظر می‌کنید، اما به هر حال باید پذیرفت شما به نوعی ریسک بزرگی را پذیرفته‌اید. که فدراسیون کشتی را با بدهی هفت میلیارد تومانی تحویل گرفته‌اید؟

شاید نظر شما درست باشد، اما ما کشتی‌گیران آدم‌هایی هستیم که روزهای سخت زیادی را دیده و به‌طور کلی فراز و فرود دیده‌ایم، در دوران قهرمانی بیشتر از راحتی، سختی دیده‌ایم. با وجود این امیدواریم نهادهای متولی ورزش یعنی وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک شرایط را به گونه‌ای پیش ببرند که بدهی‌های فدراسیون تسویه شود تا بتوانیم مسائل جاری را پیش ببریم و برنامه‌های خود را آنچنان که مدنظرمان است، بویژه در بحث اردوها و برنامه‌های آماده‌سازی عملیاتی کنیم. باید پذیرفت بدهی بیش از‌ هفت میلیاردی مبلغی نیست که به سرعت و ظرف دو ماه صفر شود، از طرفی نمی‌توانیم در گذشته بمانیم و مطمئنا در کنار تزریق بودجه برای تسویه این بدهی‌ها، خود فدراسیون نیز در جهت درآمدزایی تلاش خواهد کرد.

شما در حالی از برنامه‌های مد نظر خود و بدهی‌های فدراسیون صحبت می‌کنید که هنوز مجمع انتخابات فدراسیون برگزار نشده و تکلیف رئیس فدراسیون مشخص نیست در این شرایط آیا همه برنامه‌های شما طی این مدت معلق مانده است؟

نه به هیچ وجه این‌طور نبوده و نیست. ما همگی پرورش‌یافته کشتی هستیم و خودمان را وامدار این ورزش می‌دانیم. بنابراین در حد توان و شرح وظایف خود هیچ کاری را متوقف نکرده‌ایم به هر حال چه مجمع فدراسیون به تیم مدیریت کنونی فدراسیون و در رأس آن رسول خادم رای بدهد یا ندهد، وظیفه داریم کار خودمان را انجام دهیم و باری از روی دوش کشتی برداریم.

وزارت ورزش زمان برگزاری این مجمع را چهاردهم دی اعلام کرده است، فکر می‌کنید پس از چند بار لغو این مجمع، سرانجام در این تاریخ برگزار شود؟

طبیعی است بلاتکلیفی به هیچ وجه به سود کشتی نیست و مانعی بر سر راه برگزاری این مجمع نمی‌بینیم. از طرفی تا زمان برگزاری مجمع انتخابات فدراسیون باید مجمع انتخابات هیات‌های استانی که توسط سرپرست اداره می‌شوند، برگزار شده تا با مشخص شدن رئیس هیات‌ها، آنها به لحاظ قانونی حق رای دادن داشته باشند. این نکته را از آن جهت می‌گویم که یکی از ایرادهایی که سری قبل به لغو مجمع انتخابات فدراسیون منجر شد همین نامشخص بودن تکلیف روسای هفت هیات کشتی استان‌ها بود. به نظر می‌رسد با مشخص شدن وضع روسای هیات‌ها دیگر مشکلی برای برگزاری مجمع انتخابات فدراسیون وجود نداشته باشد.

در حال حاضر رسول خادم، عباس جدیدی، محمدرضا توپچی، علی بدیع، حمید سیفی و مجتبی شیرازی شش نامزد ریاست فدراسیون کشتی هستند، فکر می‌کنید شرایط مجمع انتخابات فدراسیون به چه صورتی خواهد بود، بویژه این‌که رقیب مشترک رسول خادم و همچنین شما در دوران قهرمانی یعنی عباس جدیدی نیز یکی از نامزدهای این انتخابات است؟

عباس جدیدی از قهرمانان شاخص و زحمتکش کشتی است و امیدواریم هر کس از سوی مجمع فدراسیون کشتی به‌عنوان رئیس این فدراسیون انتخاب شد بتواند کمک حال این ورزش پرافتخار باشد.

صرف‌نظر از موضوع مجمع انتخابات فدراسیون، در لابه‌لای صحبت‌هایتان به این نکته اشاره داشتید که کشتی ایران از دیگر قدرت‌های این ورزش بویژه در بحث فنی عقب نیست، این در حالی است که در سال‌های گذشته مدیریت پیشین فدراسیون کشتی بصراحت از ضعف علمی مربیان کشتی ایران می‌گفت و این‌که درصدد جذب مربیان خارجی برای تیم ملی کشتی است، فکر می‌کنید ریشه این دیدگاه چه بود؟

به هیچ عنوان ریشه آن فکر درست نبود، چراکه مربیان خوب و بزرگی داریم که هم می‌توانند از طریق آن مربیان نه‌تنها کشتی‌گیران را از لحاظ فنی رشد بدهیم که مربیان دیگر را هم آموزش بدهیم، اما این مربیان توانمندی که مد نظر ما هستند باید شرایط کاری آنها تعریف شود تا به بهترین شکل از ظرفیت‌های موجود کشتی در حوزه فنی بهره‌برداری شود. یک مربی باید مربیگری به‌عنوان شغلش تعریف شود تا با فراغ بال در حوزه فنی به کار بپردازد، نه این‌که سه شغل داشته باشد و مربیگری کشتی شغل سوم او تلقی شود. یک مربی باید تامین مالی باشد و دغدغه معیشتی نداشته باشد، اما این ایده و تامین مالی قابل قبول مربیان نیاز به بودجه کافی دارد. ملاحظه می‌کنید اجرای همه این ایده‌ها بار مالی دارد. جای تاسف است کشتی به‌عنوان ورزشی که بیشترین افتخار را در سطح دنیا برای کشورمان به ارمغان آورده است، چنان شرایطی داشته باشد که مربیانش در سطح کشور ماهانه 40 تا 50 هزار تومان حقوق بگیرند. در این شرایط چگونه می‌توان انتظار نهایت بهره‌برداری فنی مربیانی که در تامین مخارج اولیه زندگی خود مانده‌اند، داشته باشیم.

پیرامون همین مسائل مالی و دغدغه‌هایی که اهالی کشتی دارند، فدراسیون کشتی تصمیمی گرفت که از لحاظ مالی شرایط را برای مربیان تیم ملی و کشتی‌گیران ملی‌پوش قدری سخت کرد، ممنوعیت مربیگری مربیان و کشتی گرفتن کشتی‌گیران. فکر نمی‌کنید این تصمیم با ایده‌های مد‌نظر شما فاصله دارد؟

به نظر من مربیگری تیم ملی باید ضابطه‌مند باشد و با وجود انتقادهایی که شده است، هنوز هم معتقدم مربیان تیم ملی نباید در لیگ مربیگری کنند، اما به شرطی که در تیم ملی حقوق و مزایای در شان مربی تیم ملی باشد. وقتی به مربی تیم ملی مثلا ماهانه یک تا 5/1 میلیون تومان حقوق، پرداخت می‌شود این خواسته منطقی نیست که آنها از قرار داد 200 میلیون تومانی لیگ بگذرند، بنابراین باید مربی تیم ملی را در شان مربی تیم ملی به لحاظ مالی تامین کرد تا او به جای دغدغه مالی با تمرکز کامل فقط به فکر بهترین کارکرد و عملکرد خود در حوزه فنی تیم ملی باشد یعنی به مربی تیم ملی باید امکانات داد و در مقابل از آنها نیز پاسخگویی فنی خواست.

استدلالی که مدیریت فدراسیون این طرف و آن طرف برای بحث ممنوعیت فعالیت مربیان داشته، کاستن از حواشی بوده است. این درست که حضور نداشتن مربیان تیم ملی در لیگ بسیاری از شایعات سال‌های گذشته پیرامون گزینش‌های تیم ملی و رنگ و بوی باشگاهی داشتن؛ راهیابی به تیم ملی را از بین برده است، اما کشتی‌گیران چطور، چرا به آنها اجازه حضور در لیگ داده نشد؟

داستان کشتی‌گیران چیز دیگری است. اگر زمان برگزاری و نوع برگزاری لیگ متفاوت از شیوه کنونی باشد حضور ملی‌پوشان در لیگ کشتی هیچ ایرادی ندارد، اما برهه زمانی در نظر گرفته شده فعلی برای برگزاری لیگ، یعنی پس از پایان رقابت‌های جهانی، بدترین مقطع زمانی است. کشتی‌گیرانی که چهار تا پنج ماه اردوهای سخت و تمرینات سنگینی را برای رقابت‌های جهانی پشت‌سر گذاشته‌اند، ضروری است ریکاوری کنند تا بدن آنها به شرایط عادی بازگردد، نه این که تازه وارد ماجرای لیگ و وزن کم کردن‌های مکرر شوند؛ چراکه در این صورت آسیب دیدگی‌هایی برای آنها پیش آمده و از عمر قهرمانی‌شان کاسته می‌شود. به طور مثال اگر عمر مفید یک قهرمان کشتی پنج سال باشد با چنین شرایط غیرعلمی این عمر به دو سال کاهش می‌یابد. کاهش عمر قهرمانی چیزی نیست که به دلیل یک مبلغ پول براحتی از کنار آن گذشت و مطمئنا خود کشتی‌گیران ما هم بخوبی این مساله را قبول دارند، بنابراین اگر الگوی برگزاری لیگ و برهه زمانی آنها تغییر کند حضور ملی‌پوشان در آن هیچ ایرادی ندارد.

بهتر نبود امسال هم این محدودیت را ایجاد نمی‌کردید و این برنامه‌ها و ایده‌ها به سال آینده و سال‌های بعد موکول می‌شد تا موجب نارضایتی ملی‌پوشان نیز نشود؟

متاسفانه شرایطی که برای وزارت ورزش پیش آمد و گزینه‌های مختلف وزارت موفق به اخذ رای اعتماد از مجلس نشدند، باعث شد قهرمانی ارزشمند و تاریخی کشتی آزاد در رقابت‌های جهانی گم شده و نه‌تنها در حد یک قهرمان جهان که در حد یک قهرمان‌ آسیا نیز از کشتی‌گیران تجلیل نشود. در حالی که انتظار ما تجلیل ویژه از کشتی‌گیران و در نتیجه بی‌نیازی آنها از حضور در لیگ و ریسک آسیب دیدن آنها بود. البته هنوز هم دیر نشده و انتظار این است کشتی به عنوان تنها ورزش ایران که قهرمان جهان است به طور شایسته مورد تجلیل قرار گیرد و قدردانی لازم از قهرمانان کشتی انجام شود.

زمان پیشنهادی شما برای برگزاری لیگ چه زمانی است؟

همان طور که گفتم هیچ دلیلی ندارد درست پس از مسابقه‌های جهانی لیگ برگزار شود. می‌توان لیگ را اوایل سال برگزار کنیم و در قالب لیگ، برخی رقابت‌های انتخابی تیم ملی را نیز برگزار کنیم. خیلی کارها می‌شود در جهت پربار شدن لیگ کشتی انجام داد.

یعنی قصد دارید لیگ را به سمتی ببرید که رویکرد آن صرف نگاه مادی نبوده و بهره‌‌برداری فنی لازم نیز از آن انجام شود؟

قطعا همین طور است. اساسا معنی لیگ همین است که در خدمت تیم ملی باشد، اما نباید فراموش کرد که شرایط کشتی با دیگر ورزش‌ها خیلی متفاوت است. کشتی بحث وزن کم کردن و فشارهای روانی مضاعفی دارد که باید با توجه به چنین فاکتورهایی در جهت برگزاری لیگ آن اقدام کرد. قهرمان کشتی جهان وقتی وارد لیگ می‌شود چنانچه شکست بخورد فشار روانی مضاعفی به او وارد می‌شود و این طور نیست مثل برخی ورزش‌ها شکست بخورد و کسی متوجه نشود. به هر ترتیب ضمن آسیب‌شناسی برگزاری لیگ به شکل کنونی، باید در جهت برگزاری بهترین لیگ از نظر فنی اقدام کنیم.

یکی از نگرانی‌هایی که پیرامون کشتی وجود دارد، کاهش سطح علاقه‌مندی به این ورزش است و بیم آن می‌رود این کاهش علاقه کشتی را به سمت تهی شدن از استعداد پیش ببرد. در این زمینه چه باید کرد؟

از چه جهت سطح علاقه به کشتی کاهش یافته است؟

به هر ترتیب همچون گذشته استقبال زیادی از کشتی نمی‌شود و هیجانی که در گذشته مسابقه‌های انتخابی تیم ملی ایجاد می‌کرد، اکنون وجود ندارد. قبول دارید؟

قبول دارم، اما این شرایط خاص کشتی نیست. همه رشته‌ها با آن دست به گریبان هستند. زمانی برای یک رقابت باشگاهی فوتبال و نه شهرآورد 70، 80 هزار تماشاگر به ورزشگاه آزادی می‌رفتند در حالی که این تعداد اکنون به 3000 تا 5000 نفر کاهش یافته است. بله زمانی که من کشتی می‌گرفتم به هر باشگاهی که می‌رفتم مثلا 200 نفر در حال تمرین کردن بودند و این تعداد اکنون به 50 نفر کاهش یافته است. البته با وجود همه احترامی که برای دیگر ورزش‌ها قائلم، باید پذیرفت کشتی ورزش سختی است و تمرین و مرارت‌های زیادی را باید تحمل کرد و سرانجام آن نیز آینده درخشانی به لحاظ مالی برای فرد وجود ندارد در حالی که در ورزش‌هایی چون فوتبال، والیبال و بسکتبال با سختی کمتر ورزشکار به درآمدهای چند صد میلیونی می‌رسد. با وجود این موفقیت‌های تیم ملی می‌تواند باعث افزایش سطح علاقه مندی به این ورزش بشود، ضمن آن که عاملی که تماشاگران را از کشتی فراری داده بود یعنی تغییر پیاپی و بی‌معنی قوانین کشتی به نظر می‌رسد از بین رفته و با قوانین فعلی زیبایی به کشتی برگشته و انتظار می‌رود میزان علاقه‌مندی به این ورزش افزایش یابد.

البته در گذشته ما در هر وزن چند کشتی‌گیر شاخص داشتیم و همین موضوع هیجان رسیدن به دوبنده تیم ملی ایجاد می‌کرد، یعنی همان چیزی که امروز کشتی از آن می‌نالد و پشتوانه‌های لازم در همه وزن‌ها وجود ندارد. فکر می‌کنید با برنامه‌هایی چون کارگاه‌های فنی که حدود یک سال است اجرا می‌کنید بتوان این خلأ پشتوانه‌سازی را پر کرد؟

ازجمله برنامه‌های بسیار خوب ما همین کارگاه‌های فنی است و خیلی هم کمک حال ما شده است. همین عزت اکبری که در رقابت‌های جهانی در 74 کیلو قهرمان جهان شد از دل همین کارگاه‌های فنی کشف شد. این کارگاه‌ها می‌تواند ظرف دو، سه سال در هر وزن دو، سه کشتی‌گیر خوب و همسطح به ما معرفی کند و شرایط به سمتی برود که مشخص نباشد در انتخابی تیم ملی چه کسی قهرمان بیرون می‌آید. رقابت باید نزدیک باشد و دو، سه تیم ملی تقریبا همسطح داشته باشیم. این ایده‌آل ماست و دنبال آن هستیم. دیگر لازم نیست 48 سال برای قهرمان جهان شدن در خارج از خانه صبر کرد؛ مثل عنوان قهرمانی جهانی که در مجارستان به دست آوردیم.

هرچند به جهت پیشینه شما در کشتی آزاد، بخش اعظم مصاحبه ما به این رشته اختصاص داشت، اما به هر ترتیب به عنوان نایب‌رئیس فدراسیون کشتی بد نیست یکی دو پرسش هم درباره کشتی فرنگی از شما داشته باشیم. بازگشت محمد بنا به کشتی فرنگی اتفاق بسیار مثبت و دلگرم‌کننده‌ای بود. بازگشتی که با بازگشت حسن بابک همراه شد گرچه دو طرف از فصل جدید همکاری خود بشدت استقبال کرده‌اند، اما با توجه به تجربه قبلی حوالی سال 2006، این نگرانی وجود دارد این دو باز هم نتوانند با هم کار کنند و به قول معروف دو پادشاه در یک اقلیم نگنجند.

به نظر من این نگرانی درست نیست. این دو عزیز هر دو پادشاه و هر دو زحمتکش کشتی فرنگی هستند. زمانی مشکل پیش می‌آید که شرح وظایف و اختیارات مشخص نباشد. وقتی شرح وظایف تعریف شده برای همه ارکان فدراسیون و تیم‌های ملی وجود دارد. مطمئنا حسن بابک در کسوت مدیر تیم‌های ملی کشتی فرنگی و همچنین محمد بنا در کسوت سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی، به بهترین شکل به کشتی کشور خدمت خواهند کرد.

البته شیرین کامی اهالی کشتی که با بازگشت محمد بنا صورت گرفت خیلی زود با خبر دوپینگ امیر علی اکبری تلخ شد، در این رابطه چه نظری دارید؟

اتفاق بسیار متاثرکننده‌ای بود و امیدواریم اعتراضی که او به فیلا کرده مثمرثمر واقع شده و محرومیتش کاهش یابد. علی اکبری از بدو ورودش به تیم ملی پس از دوران دوساله محرومیت راهی رقابت‌های دانشجویان جهان شد و در آنجا مدال نقره گرفت و در نمونه‌‌گیری انجام شده نیز تست وی منفی اعلام شد. ما پس از این موضوع به وی اعتماد کردیم و هیچ گاه تصور نمی‌کردیم او دوباره چنین اشتباهی را مرتکب شود.

فدراسیون با تمام توان با معضل دوپینگ برخورد کرده و مدرک و شاهد واضح و روشن آن نیز پاک بودن تمام کشتی‌گیران ما در رقابت‌های جهانی، آسیایی و جام جهانی طی دو سال اخیر بوده است.

اما به هر ترتیب در تمام اردوهای تیم‍‌های ملی از رده‌های سنی نونهالان تا بزرگسالان، پزشکان تغذیه و ضددوپینگ حضور داشته و تمام کشتی‌گیران را در این زمینه زیر نظر دارند و در اردوی نونهالان مربیان و کشتی‌گیران زیر نظر دکتر طاهری، رئیس کمیته پزشکی فدراسیون کشتی با انواع مکمل‌های مجاز آشنا می‌شوند. از سوی دیگر دکتر امیر ساسان و دکتر امیر رشید لمیر نیز در تمام اردوهای تیم‌های ملی در همه رده‌های سنی مسائل تغذیه و استفاده از مکمل‌های مجاز را زیر نظر دارند و همان طور که دیده‌اید در دو سال اخیر این موضوع در تیم‌های ملی اتفاق نیفتاده است.

در کنار همه مواردی که به آن اشاره داشتید یکی از خواسته‌های اهالی کشتی و ورزش کسب کرسی‌های معتبر و تاثیر گذار در سطح فیلاست، به عنوان آخرین پرسش آیا فدراسیون کشتی در این رابطه برنامه‌ای دارد؟

قطعا برنامه داریم و افرادی که اکنون در کمیته‌های فدراسیون هستند نشست‌های مشورتی خوبی با هم دارند، اما به هر حال باید پذیرفت کشتی ایران چند سالی به دلیل نداشتن کرسی تاثیرگذار در سطوح مدیریتی فیلا، نقش و جایگاهی نداشته است. حرکت اصولی و واحد در این جهت در دستور کار ما قرار دارد و باید فضای قبلی که برخی خودسرانه و با ارسال نمابرهایی علیه یکدیگر به فیلا، ذهنیت فیلا را نسبت به مجموعه کشتی کشورمان منفی کرده بود، تغییر بدهیم و کشتی در بعد بین‌المللی به آن چیزی که استحقاقش را دارد، برسد.

جوانگرایی مدیریتی در کشتی

علیرضا رضایی از قهرمانان بی‌حاشیه کشتی است و همواره تلاش کرده به دور از فضای جنجال و حاشیه این رشته مدال‌آور، برنامه‌هایش را به اجرا بگذارد. او که اولین مدال آور سنگین وزن تاریخ کشتی آزاد ایران در المپیک به حساب می‌آید، با پشت سر گذاشتن فراز و فرودهای بسیار، امروز به‌عنوان مدیری جوان در فدراسیون کشتی مشغول خدمت شده است تا با توجه به جوانگرایی صورت گرفته در عرصه مدیریتی کشتی، یاری همدل و همراه برای رسول خادم در راس تشکیلات کشتی باشد.طی این همه سالی که علیرضا رضایی را می‌شناسیم، از دوران قهرمانی تا به امروز، او را متین و اخلاقگرا یافته‌ایم. او حتی در زمانی نیز که سال‌ها پشت خط عباس جدیدی ماند و راهی به تیم ملی نیافت، احترام به کسوت را از یاد نبرد و در برابر تصمیم‌های مصلحتی کادر فنی وقت تیم ملی، از دایره ادب و انصاف خارج نشد. حتی در شرایطی که خود را محق می‌دید به خود این اجازه را نداد که صدایش را نزد پیشکسوتی چون منصور برزگر بلند کند. او ته دلش از تصمیمات کادر فنی ناراحت و دلخور بود، اما باز هم حرمت‌ها را پاس داشت تا در سایه تلاش بیشتر، حقش را از کشتی بگیرد. رضایی سرانجام در سال 2002 و در راه حضور در رقابت‌های جهانی تهران به حق خود رسید تا با برتری در دو مبارزه انتخابی با عباس جدیدی، صاحب پیراهن تیم ملی شده و به نوعی جای حرف و حدیثی در انتخاب خود بر جا نگذارد. گرچه تجربه کم او در صحنه مبارزه با غول‌های سنگین وزن این اجازه را به او نداد که خود را در آوردگاه جهانی تهران بالا بکشد و با شکست در دور مقدماتی برابر آیدین پولاتچی ترک، صحنه رقابت‌ها را خیلی زود ترک کرد، اما همین شکست نیز تجربه‌ای ذی ‌قیمت برای این کشتی‌گیر تهرانی به حساب آمد تا در رقابت‌های جهانی سال 2003 نیویورک از سکوی سوم جهان صعود کند. علیرضا در المپیک 2004 آتن به افتخار بزرگ‌تری رسید تا با صعود به کشتی فینال، هماورد آرتور تایمازوفی شود که در اوج دوران قهرمانی خویش، یک سر و گردن از تمام حریفان سنگین وزن بالاتر بود (کشتی‌گیری که پس از گرفتن طلای سوم خود در المپیک 2012 لندن از صحنه قهرمانی وداع گفت). به هر حال شکست از این کشتی‌گیر ازبک چیزی از شایستگی‌های رضایی نکاست تا او با دستیابی به مدال نقره المپیک، با این مدال ارزشمند از صحنه قهرمانی وداع کند.

رضایی با وجود خداحافظی از دوره قهرمانی کشتی و دادن جای خویش به فردین معصومی، هیچ‌گاه از امور اجرایی و فنی کشتی دور نشد تا رسول خادم پس از تصدی هدایت تیم ملی کشتی آزاد، او را به‌عنوان مربی سنگین وزن‌ها به همکاری دعوت کرده و این فرصت را در اختیارش بگذارد که در عرصه‌ای دیگر تجاربش را به جوانان کشتی منتقل کند. تجربه خوبی که باعث شد رسول بعد از تصدی سرپرستی فدراسیون کشتی، رضایی سرد و گرم چشیده را در مسئولیت مهم‌تر نایب رئیسی فدراسیون به کار بگیرد. حتم داریم سرپرست فدراسیون کشتی رگه‌هایی از مدیریت را در وجود رضایی دیده که از وی دعوت کرده تا در این مسئولیت مهم مشغول خدمت شود. رفتار متین و تفکر در تصمیم‌‌گیری‌ها و دوری از حاشیه و حاشیه‌سازی، نکاتی است که می‌تواند علیرضا رضایی را نیز در مسئولیت تازه‌اش به توفیق و موفقیت برساند. بدیهی است با پیشینه روشنی که این پیشکسوت افتخارآفرین و در عین حال جوان کشتی دارد، فدراسیون کشتی بعد از سال‌ها رفورمی اساسی در سطح مدیریتی را نیز تجربه خواهد کرد تا در سایه تیمی یکدست و جوان که می‌خواهند قانونمندی را به کمال در کشتی پیاده کنند، موقعیت‌های بهتری پیش روی کشتی ایران در مجامع جهانی قرار گیرد.

مدیر سی و هفت ساله کشتی که نیک آگاه است در جایگاهی حساس قرار گرفته، می‌خواهد در کنار رسول خادم، یار و همکاری درستکار باشد تا با عبور از وضع سخت موجود فدراسیون، آن هم با هفت میلیارد تومان بدهی، افق‌های روشنی را پیش‌روی کشتی ایران و جوانان با انگیزه‌ای قرار دهند که نمی‌خواهند اجازه دهند پرچم افتخارآفرینی در کشتی، برای لحظه‌ای زمین بماند.

امید توفیقی ‌/‌ گروه ورزش