به عبارت دیگر چون اقتصاد اکنون یک اولویت ملی و مردمی است و ضمنا یک بحث کاملا تخصصی است، بررسی صلاحیت وزرای اقتصادی کابینه باید با لحاظ این دو نکته انجام و سمت و سو و محتوای بحثها نیز باید به این جهت کشیده شود.
در این چارچوب باید به نمایندگان محترم پیشنهاد کرد با پرهیز از پرداختن به نکات حاشیهای و بعضا غیرقابل تاثیر، بیشتر وقت خود و مجلس را به صلاحیت اجرایی، علمی و قابلیتهای وزرای پیشنهادی در حل مشکلات موجود اقتصادی اختصاص دهند.
یعنی بررسی کنند که آن وزیر میتواند مشکل تورم، انرژی، بیکاری، اصلاح قانون هدفمندی و دیگر مسائل اولویتدار را حل کند یا خیر.
هدایت بحثها به برنامههای اعلامی وزرای پیشنهادی و دقت در جزئیات این برنامهها در این راستا میتواند بسیار مفید باشد.
مثلا اگر وزیر پیشنهادی شاخصهای کمی در برنامهاش ارائه داده، آن شاخصها در مقایسه با امکانات کشور بررسی و پرسیده شود آیا امکان تحقق آن وجود دارد یا خیر.
در مقابل اگر وزیر پیشنهادی دیگری در برنامهاش صرفا به بیان کلیات و شعار و حرف پرداخته، از وی پرسیده شود که واقعا برای بخش مورد نظرش چه خواهد کرد و از وی شاخص و رقم و عدد و بالاخره تضمین برای تحقق آن بخواهند.
اگر همین قدر در بحثهای مربوط به صلاحیت تیم اقتصادی دولت تحول ایجاد شده و به جای حاشیه به متن پرداخته شود، میتوان گفت هم عیار وزرا در حیطه عمل محک خواهد خورد و هم آنها وادار میشوند تا شاخصی برای نظارت بر عملکردشان اعلام کنند.
روشن است که این شاخصها میتواند کار آینده نمایندگان در نظارت بر عملکرد تیم اقتصادی را تسهیل کند و جلوی بهانهجوییها و «اگر میشد، این طور نمیشد» را بگیرد.
سید علی دوستی موسوی - دبیر گروه اقتصاد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
یک کارشناس روابط بینالملل در گفتگو با جامجمآنلاین مطرح کرد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد