مسابقه قرآنی 1447

پرسش مسابقه کتبی، تشریحی طرح در ارتباط با پیام‌های این جزء بوده و صندوق پستی1447ـ 16765 شبکه قرآن و معارف سیما آماده دریافت برداشت‌های مخاطبان گرامی خواهد بود.

سوره مبارکه: جن، آیات: 28 ـ25

ندانستن زمان قیامت، برای آماده بودن از یک‌سو و دلهره نداشتن از سوی دیگر مفید است. پیامبر هم بدون اراده الهی از آینده خبر ندارد. در مدیریت هم باید اطلاعات لازم را در اختیار مسئولان گذاشت، هم از او حفاظت کرد و هم بر عملکرد او نظارت دقیق داشت‏. هیچ‌کس از ناظر و مراقب بی‏نیاز نیست. پیامبر در دریافت وحی و ابلاغ آن مصونیت دارد.

کسانی مثل فالگیرها، کف‏بین‏ها و کاهنان که ادعای علم غیب می‏کنند دروغگو هستند، زیرا خداوند فقط به امثال پیامبران علم غیب عطا می‏کند. هستی، فقط دیدنی‏ها نیست، امور بسیاری وجود دارد که از چشم ما پنهان و قابل رؤیت نیست‏.

در این که غیر از خدا کسی علم غیب می‏داند یا نه؟ و اگر می‏داند مقدار آن چقدر و کیفیّت آن چگونه است؟ چه افرادی می‏دانند؟ و آیا این دانستن به اراده خودشان است یا نه؟ دائمی است یا لحظه‏ای؟ جزیی است یا کلی؟ موروثی است یا اهدایی؟ سخن بسیار است‏. چند نکته مهم در این بحث بیان می‌شود:

احدی جز خداوند به طور مستقل غیب را نمی‏داند، زیرا کلید، خزانه و سرچشمه علم غیب تنها نزد اوست(انعام، 59) و اگر دیگران بهره‏ای دارند از طرف خداوند است. بنابراین آیاتی که می‏گویند: ما کسی را بر غیب آگاه کردیم، یعنی بخشی از غیب را به او هبه کردیم‏. حساب افراد کاهن، جادوگر و کف‏بین که ارتباطی با معنویات ندارند و گاه و بیگاه از رندی خود و سادگی مردم سوءاستفاده کرده و براساس تخمین‏ها و تحلیل‏ها، پیشگویی می‏کنند، از حساب اولیای خدا و پیامبر جداست.

بهره‏گیری اولیای خدا از علم غیب، تنها در موارد خاص آن هم به اذن خداست، نه آن که برای رفع مشکلات شخصی از آن استفاده کنند. همان‌گونه که پیامبراکرم(ص) در مرافعات، به سوگند و شاهد و ظواهر عمل می‏فرمود و از علم غیب استفاده نمی‏کرد.

دست خداوند در تغییر امور عالم و به تعبیر قرآن، محو و اثبات امور باز است و بنابراین اولیای خدا نمی‏توانند نسبت به آینده علم قطعی داشته باشند.

گاهی کمال در دانستن غیب است و گاهی در ندانستن آن. مثلا شبی که حضرت علی(ع) به جای پیامبر در بستر خوابید، کمال او در این بود که نداند دشمنان، او را خواهند کشت یا نه؟ زیرا اگر می‏دانست که او را نمی‏کشند و به جای او می‏خوابید، خیلی مهم نبود.