زنان بیوه نسبت به مردان کمتر ازدواج می کنند. کارشناسان از جمله علل اجتماعی این وضعیت را وجود فرزندان ، سن زن و نپذیرفتن مردان برای ازدواج با زن بیوه ذکر می کنند.
از آنجا که جامعه شخصیت زن را در چارچوب خانواده می بیند با فوت همسرش شخصیت و هویت خانوادگی او دچار اختلال می شود |
در فرهنگ ایرانی زنان بیوه برای ازدواج ، از اعتبار کمتری برخوردارند و مردی که ازدواج نکرده کمتر به سراغ آنها می رود و در اغلب موارد مردانی که زنان خود را از دست داده اند یا همسر خود را طلاق داده اند به خواستگاری آنها می آیند. در این شرایط زن بیوه نمی تواند آزادانه حق انتخاب داشته باشد و سطح توقع او از طرف متقابل بسیار بسیار تنزل می کند و بسیاری به اجبار و سریع شرایط را می پذیرند زیرا در غیر این صورت باید برای همیشه بدون تکیه گاه و تنها متحمل شرایط و مسائل اقتصادی و اجتماعی باشند.
یک مشاور خانواده می گوید: روحیه جامعه ایرانی به گونه ای است که شخصیت زن را در چارچوب خانواده می بیند لذا با از بین رفتن همسر ، شخصیت و هویت خانوادگی او دچار اختلال می شود و اینجاست که برخی زنان به ازدواج های بی مطالعه راضی می شوند. چرا که ازدواج وجهه امنیتی و امتیاز برای زنان شمرده می شود.
وی ادامه می دهد: بسیاری از زنان بیوه در تهیه مسکن به مشکل برمی خورند چون کمتر کسی حاضر است به یک زن بیوه مسکنی اجاره دهد و چون جامعه تعریف و جایگاه مناسبی را برای او در نظر نمی گیرد و در برخی مواقع رفتار به گونه ای است که زن احساس می کند جایی در جامعه ندارد. فرد بیوه نه در مقام یک مجرد است و نه در یک مقام متاهل و این ارزشگذاری جامعه به مشکلات وی اضافه می کند. آیا باید تاوان یک حادثه را بپردازد؛ سوالی که همیشه آزارش می داد. دوستی می گفت: زمان ، مسائل را حل خواهد کرد.
ولی این خود زمان نبود که سرناسازگاری با او داشت؛ سنگ بزرگی را سر راهش گذاشته بود. دکتر سمنانی تصمیم گیری برای ازدواج مجدد را به شرایط خاص هر فرد ذکر می کند و می گوید: فردی که تصمیم به زندگی با زن بیوه را دارد باید شرایط قبلی او را درک کرده و از سویی او نیز همسر جدید را فردی به مانند همسر قبل خود نداند.
حفظ زندگی
کارشناسان خانواده در نظر گرفتن راههای تامین زندگی مالی زنان بیوه اعم از در نظر گرفتن بیمه و ایجاد نهادهای حمایت دولتی ،دریافت خدمات از شبکه خویشاوندان و دوستان ، فرهنگسازی از طریق رسانه ها و در صورت داشتن فرزندان ، مشارکت آنان در امور خانواده از اساسی ترین راههای رشد و بقای خانواده می دانند.