باکتری دارو رسان

پروفسور سیمون کاتینگ، مدیر ارشد این طرح ، تحقیقات گسترده‌ای را روی تخم میکروب‌های یک نوع باکتری به نام باسیلوس سوبتیلیس انجام داده که مدت‌هاست نظر میکروبیولوژیست‌ها را به خود جلب کرده است، چرا که می‌تواند میلیون‌ها سال پس از قرار گرفتن در یک محیط کاملا نامساعد و در حالی که به خوابی عمیق فرو رفته‌ است، دوباره و به محض مساعدشدن اوضاع بیدار شده و به رشد خود ادامه دهد.

پروفسور کاتینگ متوجه شد تخم‌های این باکتری همچون وسایل نقلیه ایده‌آلی هستند که می‌توانند آنتی‌‌‌ژن‌ها (مواد تولیدکننده پادتن) را با خود حمل کنند.

آنتی‌ژن‌ها دستگاه ایمنی بدن را تحریک به پاسخگویی می‌کنند. از نظر تاریخی، پزشکان آلمان نازی سال 1941 برای اولین بار از این باکتری برای درمان بیماری اسهال خونی استفاده کردند.

پروفسور کاتینگ تشریح می‌کند واکسن‌هایی را که بر مبنای تخم‌های باسیلوس تهیه می‌شود‌ می‌توان از طریق اسپری بینی یا حتی کپسول‌های مایع دهانی به بدن منتقل کرد. در عین حال می‌توان با استفاده از یک لایه قابل حل قرص‌هایی تهیه کرد که با قرار گرفتن زیر زبان جذب بدن شود.

پروفسور کاتینگ می‌گوید که واکسن‌های تزریقی علاوه بر درد، مشکلات دیگری هم دارد. به عنوان مثال می‌توان به مساله سوزن‌های آلوده، مشکل دفع پسماندهای بیمارستانی، بی‌توجهی به نحوه نگه​داری و چند مورد دیگر اشاره کرد.

مساله مهم دیگر این که واکسن‌های دهانی نسبت به اجداد پیشین خود هزینه ساخت کمتری دارد.

دکتر کاتینگ در‌پایان افزود که این واکسن‌ها می‌تواند برای بیماری‌هایی نظیر سل، آنفلوآنزا و کزاز به طور موثری مورد استفاده قرار گیرد.

منبع: sciencedaily
مترجم: فرناز حیدری