استقبالی باشکوه

این کاروان که درست یک روز بعد از عاشورای حسینی، شهر مقدس قم را به مقصد تهران و شهرهای مختلفی برای رسیدن به مرزهای جنوبی پشت سر گذاشته بود، پس از آن‌که صدها هزار قافله دل را به همراه داشت وارد عراق شد و در جوار حرم امام حسین بن علی علیه‌السلام متوقف شد و طی مراسم خاصی قطعات ضریح به دست مسئولان حرم امام حسین(ع) سپرده شد تا بعد از اربعین حسینی به دست هنرمندان ایرانی در مدت 35 روز نصب شود.

به هر حال انتقال این ضریح که نشانی از عشق و محبت به حضرت سیدالشهدا(ع) و اوج هنر ایرانی بود، دغدغه‌های فراوانی را برای دست‌اندرکاران، شهروندان و همه ارادتمندان به ساحت حضرت حسین بن علی(ع) به همراه داشت که به سلامت رساندن این ودیعه و امانت مسلمانان به کربلای معلی، مهم‌ترین آن بود و این مهم با عنایت حضرت باری‌تعالی به سرانجام رسید.

استقبال دیروز مردم قم از کاروان سفینه‌النجاه، آن هم پس از یک سفر بیست‌وهشت روزه، استقبال از همه خوبی‌ها بود، استقبال از کسانی که با شهامت، پشتکار و همت بلند خود ظرافت هنر دینی، اسلامی و ایرانی را در مقدس‌ترین نقطه از کره هستی به یادگار گذاشتند.

ساخت ضریح امام حسین(ع) ایده‌ای مقدس بود که با تعهد و خلوص به پایان رسید و حرکت کاروان به سوی کربلا، حرکتی فرهنگی، تاثیرگذار و در خور تحسین بود. حرکتی که هیچ‌گاه خاطره آن از ذهن مردم شهرهای مسیر عبور آن محو نخواهد شد و دستاوردهای زیادی را برجای گذاشت. پاداش کاروانیان زیارت امام حسین(ع) و غبارروبی و عطرافشانی مضجع نورانی حضرت سیدالشهدا(ع) به نیابت از مردم شریف ایران اسلامی بود که امید واثق می‌رود مورد شفاعت آن حضرت در روز جزا قرار بگیرند.

استقبال از کاروان سفینه‌النجاه و آنان که به زیارت حرم حسین‌بن‌علی (ع) رفتند، باشکوه بود به شکوه خوبی‌ها. مردم با دسته‌های گل، ذبح قربانی، دود کردن اسپند و ... آمده بودند و چه زیبا استقبالی بود و چه فاصله داشت این شکوه و این استقبال با استقبال کوفیان و شامیان از کاروان اسیران کربلا!

می‌گفتند وقت تحویل ضریح به مسئولان حرم حسینی دیدنی بود، هر چند ضریح را برای حرم ساخته بودند، ولی دل کندن از آن، آسان نبود، و خدا می‌داند چه بر زینب (س) گذشت وقتی که می‌خواست با برادر وداع کند!

محمد خامه‌یار / جام‌جم