مشکل کاغذ باید خواب را از چشم مسوولان فرهنگی بگیرد

ببینید، انسان محاسبه می‌کند که کجا می‌تواند بیشتر کار کند. وقتی شما وارد دولت شوید، درگیر ضابطه و مناسبات خاص دولتی خواهید بود و استقلال و آزادی خودتان را از دست می‌دهید، یا باید مقاومت کنید که فایده ندارد و کنار گذاشته می‌شوید. من بعد از این مقطعی که گفتید، دیدم اگر کنار باشم و در کارهای فرهنگی فعالیت کنم، بیشتر می‌توانم خدمت کنم. مثال این وضع را در خیلی از آقایان دیده‌ام و از آنها این را یاد گرفته‌ام، مثلا آقای قرائتی هم می‌گفتند مدت‌ها به من پیشنهاد می‌شد شما کاندیدا شوید، رأی می‌آورید اما دیدم اگر خودم آزاد باشم، بیشتر از یک رئیس‌جمهور خدمت می‌کنم. ما می‌بینیم که واقعا همین‌طور بوده، ایشان حتی اجازه دادند هرکس که می‌خواهد کتاب‌هایش را چاپ کند و حق تألیف هم نمی‌گیرند و همین باعث شده کتاب‌ها میلیونی باشند، شما می‌بینید ایشان 30 سال است در صداوسیما برنامه دارند و دومین رأی پربیننده‌ترین برنامه را به خود اختصاص می‌دهند. اینها همه عنایت خداست که محبت را در دل بندگان می‌اندازد و فردی تا این حد محبوب می‌شود، آقای قرائتی به نظرم قهرمان فرهنگی کشور هستند که یک تنه کارهای بزرگی را در کشور انجام می‌دهند.

در آن زمان روحانیت حکومت دستش نبود، تیپ‌هایی مثل آقای مفتح، مهدوی کنی و آقای خامنه‌ای مسئولیت‌های اجرایی نداشتند و در کار فرهنگی، انقلابی و زیربناسازی و کادر سازی بودند. بحمدالله این انقلاب اگر ریزش داشت، رویش هم داشت. از این پیوندها هنوز وجود دارد و هنوز هم منشأ خیر و برکت است. در همین ماه رمضانی که گذشت، انجمن خیریه مسجدسازان، بیمارستان‌سازان، مدرسه‌سازان و... هر شب به طور سیار در منزل یکی برای یک کار خیر جمع می‌شدند، این نشانه این است که عواطف بیشتر شد. درست است که فشار دشمن هم زیاد شده، اما این رویش‌ها هم هست. دشمن با این مسأله تحریم می‌خواهد جامعه را در تنگنا قرار دهد اما مردم با ایمان در سخت‌ترین شرایطی که گرانی بیداد می‌کند، دارند تحمل می‌کنند. با این‌که دولت یارانه می‌دهد اما مردم سه برابر گران‌تر می‌خرند اما باز هم در این شرایط مقاومت می‌کنند. این واقعا لطف خداست، البته ما باید سعی خود را انجام دهیم که فشاری که به مردم می‌آید، غیرقابل تحمل نشود، چون اگر به مردم خیلی فشار بیاید و نتوانند تحمل کنند، دیگر جمع کردنش خیلی سخت خواهد شد و دشمن به دنبال همین است. دشمن با زیاد کردن فشار تحریم می‌خواهد مردم را نسبت به دولت و بالاتر و بالاتر به مقام رهبری که اوج علاقه و اعتقاد و ایمان مردم هستند، بدبین کند، زیرا رهبری نقش اصلی در حفظ انقلاب و نظام دارند. بنی‌صدرها آمدند و رفتند، خاتمی‌ها آمدند و رفتند، فتنه 88 شد و گذشت، ولی ایشان سکان کشتی را به دست گرفتند و ایستادند. اول با عنایت خدا و بعد با حمایت مردم و اینجاست که مسئولیت‌ها خیلی سنگین می‌شود که ان‌شاءالله با درک دقیق موقعیت و حرکت در پشت سر رهبری به نتیجه برسیم و فشار دشمن را خنثی کنیم.

بله، در ماه رمضان که برای نماز خدمت آقا رفته بودیم، بعد از آن یک جلسه خصوصی با رهبری داشتم. من به آقا گفتم خیرینی که در جامعه هستند اگر حول یک محور و با هم در ارتباط باشند و اگر این افراد مورد لطف شما قرار گیرند، با تأثیر‌گذاری کلام شما راندمان کار بالاتر خواهد بود. ایشان فرمودند بررسی می‌کنند و خبر می‌دهند.

این خرید روزنامه کیهان را روزنامه آیندگان و چپی‌ها شایعه کردند. زمانی که بعد از پیروزی انقلاب، مصباح‌زاده، مالک کیهان و دوستانش از کشور فرار کردند یک مقدار زیادی بدهکاری داشتند و سفته داده بودند، سفته‌ها به اجرا گذاشته شده بود. جوان‌های انقلابی که رفته بودند کیهان تا کار را شروع کنند، درمانده شده بودند. از من خواستند مشکل مالی کیهان را حل کنم.

شهید باهنر و بالاخره دوستان و کسانی که ما را می‌شناختند، این را گفتند، من این مشکل را با سفته حل کردم، آنجا فروشنده‌هایی که ما را می‌شناختند و امضای ما را قبول داشتند و احترام قائل بودند، سفته‌های طولانی مدت ما را قبول کردند.

آن زمان 70 میلیون تومان که البته همه را از درآمد کیهان بعدها پرداخت کردیم، ولی یک سری روزنامه‌های چپی شایعه کردند مهدیان کیهان را خریده است، در صورتی که ما از آبرویمان استفاده کردیم. بالاخره زمانی آبرو بیشتر از سرمایه کار می‌کند. به ما اعتماد داشتند و بدون گرفتن وثیقه‌های معمول کار ما را انجام دادند، من هم دیدم بهتر است ما هم این اعتماد را صرف انقلاب کنیم تا جاهای دیگر.

شهید باهنر نقش اصلی را در تأسیس دفتر نشر داشتند. ما یکسری جلسات داشتیم، شهید باهنر آن زمان با آقای برقعی و دوستانشان در خیابان روزولت سابق بودند. بحث بر سر نیاز جامعه بود. آنها خوب می‌دانستند نیاز جامعه چه هست. عمیق فکر می‌کردند. دوراندیش و واقع بین بودند و با این دوراندیشی به تاسیس دفتر نشر فرهنگ اسلامی رسیدند. حساب کردند و دیدند به یک میلیون تومان سرمایه نیاز دارند. ایشان از من دعوت کردند و من هم آن مبلغ را طی ده فقره چک روز بعد دیدار تقدیم کردم. البته اینها همه عنایت خداوند است و اینطور نبود که بخواهیم حساب کنیم این پول را بدهیم یا از درآمدش استفاده کنیم، حتی رسید هم نگرفتیم.

سال 53 و الان می‌خواهیم برای نکوداشت سی و هشتمین سالگرد تاسیس دفتر، یک مراسم یادبود برگزار کنیم و از کسانی که قلم زدند و در این راه همراهی کردند، تجلیل کنیم.

میلیون‌ها کتاب. تعدادش از شماره خارج است.

یک روز شهید بهشتی آمدند و خیلی خوشحال بودند و با آن صدای مخصوص و تن صدایی که هنوز یادم هست، گفتند از امروز ما ده میلیون مخاطب نوجوان داریم.

شرایط الان از آن زمان سخت‌تر است؛ تهاجم فرهنگی آمده، ماهواره‌ها تمام نیرویشان را گذاشته‌اند که عقیده را از بین ببرند و به سوی پوچی و بی‌بندوباری روند. الان مسئولیت به مراتب بیشتر شده. درست است که نظام اسلامی شده است، اما از آن‌طرف دشمن فهمیده از کجا ضربه خورده و شب و روز روی همان کار می‌کند. الان تکلیف همه از جمله رسانه‌ها و روزنامه‌هاست که بتوانند این تهاجم فرهنگی گسترده و دائم را مهار کنند.

اگر ما و مخصوصاً جوانان به منش بزرگانی که در گذشته بودند عمل کنیم در همه ابعاد زندگیمان تأثیر خواهد داشت و مشکلات فرهنگی ما مهار خواهد شد، چون اصل سرمایه‌گذاری دشمن روی مسائل فرهنگی و بخصوص جوانان است. الان مشکلات مسکن، جهیزیه و ازدواج هست و چیزی که من به عنوان یک فعال اقتصادی و کسی که عمرش را در این راه صرف کرده و جامعه را هم می‌شناسم، این است که صندوق‌های قرض‌الحسنه ما باید هرچه زودتر تقویت شود. گسترش فرهنگ قرض‌الحسنه می‌تواند خیلی از مشکلات فرهنگی که در ظاهر ربطی به اقتصاد را ندارد حل کند. الان متاسفانه صندوق‌های قرض‌الحسنه زیر ضربه است، این را من، یک جهاد فوری می‌دانم.

بله. سیدجعفر شهیدی، شهید بهشتی، شهید باهنر، خود آقا، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، محمدرضا حکیمی، محمدتقی جعفری، دکتر علی شریعتی و پدرشان محمدتقی شریعتی. می‌شود گفت فرهیختگانی نیستند در کشور که آثارشان در دفتر نشر فرهنگ اسلامی نباشد. ما 1300 عنوان داریم از همه نویسندگان مذهبی با گرایش‌های مختلف، حتی با طیف مهندس بازرگان و دکتر سحابی هم ارتباط داشتیم و مرتب با آنها هم جلسه داشتیم.

ما یک هیات تحریریه داریم متشکل از آقایان اشعری، مختاری، چینی‌فروشان و... که آثار را برای تائید آنجا می‌فرستیم.

دفتر نشر یک هیات امنا دارد که در اساسنامه آن نوشته شده است پس از انحلال به مقام رهبری واگذار می‌شود، اما اخیرا ما اجازه خواستیم این اساسنامه را تغییر دهیم تا بتوانیم قبل از انحلال، اداره امورات را به رهبری بسپاریم.

بله، زیر نظر ولایت‌فقیه است.

دو یا سه سالی می‌شود. در هر صورت اثر در تحریریه بررسی می‌شود اگر خوب باشد تائید می‌شود.

شهید باهنر، آقای برقعی، شهید بهشتی و مرحوم آقای گلزاده غفوری که کتاب «ایمان‌آورده‌ها» را نوشته‌اند.

بله البته، به قول آقای قرائتی مردم حال آشپزی ندارند ساندویچ می‌خورند. حالا حال جویدن هم ندارند آبمیوه می‌خورند. گذشته از اینها ما باید مطابق زمان پیش برویم؛ الان می‌توان از سی‌دی‌ها، دی‌وی‌دی‌ها و از این قبیل تکنولوژی‌ها استفاده کرد.

خب این‌که از نظر قانون اساسی امکان ندارد. ایجاد یک شبکه تلویزیونی غیردولتی منع قانونی دارد.

یک زمانی آیت‌الله بروجردی در حوزه علمیه قم می‌فرمودند اگر ما یک فرستنده داشتیم چه‌ها که نمی‌کردیم، اما الان تا چشم کار می‌کند فرستنده و کانال تلویزیونی در اختیار است. به نظر من شبکه جدید نیازی نیست. هر کاری بخواهد انجام شود با همین شبکه‌ها هم امکانش هست. مهم ایده بکر است که باید داده شود. مشکل ما الان ایده‌های ناب و بکر در حوزه فرهنگی است، خوراک رسانه‌های موجود.

بارها گفتم رسوبات آنها هنوز باقی مانده. من سر همین کوچه رامین ترور شدم و الان هم سحر‌ها که به مسجد می‌روم هیچ محافظی ندارم. اگر عمری بوده خدا حفظ کرده، عمر ما ارزشی ندارد. حالا یک چند سالی بیشتر و در بستر مردن، آخرش چه؟ اگر از خون ما رویشی دیگر باشد آن ارزش دارد. اصل تفکر فرقان حذف شده است، چون کسی که منطق و استدلال نداشته باشد حذف می‌شود. حالا بیایند و بکشند. شما فکر می‌کنید اگر امام حسین(ع) کشته نمی‌شد آن اثری که الان خون شهدا دارد باز هم بود؟ اگر زینب(س) مانند همه از دنیا می‌رفت آیا پیامش ماندگار می‌شد؟ همان خطبه‌ای که حضرت زهرا(س)در مسجد خواند زینب(س) در چهار ‌پنج سالگی در ذهن خود ثبت کرد و به تاریخ تحویل داد. این زینب ارزش دارد. آن نماز شب یازدهم که رمقی در بازوان بی‌بی نمانده بود بعد از تحمل آن رنج‌ها و سختی‌ها ارزش‌آور است. شما می‌بینید هنوز بعد از گذشت چند قرن محرم که می‌شود چهره مملکت عوض می‌شود، اینهاست که ماندگار شده، نه یک‌سری استدلال‌های پوچ و بی‌اساس. آنچه همیشه باقی می‌ماند اسلام اصیل است.

ببینید، اینها به نظرم مهم نیست. یک وقت شرایطی است که ما باید در اجتماع باشیم و این می‌تواند برای اصلاح مردم و بعضاً جامعه مؤثر باشد، لباس عرف زمانه است وگرنه بود و نبود کراوات تأثیری ندارد. شخصیت انسان به اعتقاد و ایمان اوست، هر شرایطی مقتضیات خاص خود را می‌خواهد، مثلا فرض کنید می‌خواهید بروید نزد یک مقام روحانی یا دولت یا وزارت خارجه. باید لباس متناسب با هر مکان را تن کنید یا وقتی می‌خواهید بروید مسجد نماز بخوانید، این لباس‌ها می‌تواند متفاوت باشد، اما عمده اصالت است و ریشه اعتقادی انسان‌ها که نباید محیط و مکان روی آن اثرگذار باشد.

من همیشه از خدا خواستم مرگ مرا در بستر قرار ندهد.