خودزنی جامعه کُشتی

کشتی فرنگی ایران در کنار مدال‌آوری و کسب افتخارات اخیر، در سال‌های 2010، 2011 و 2012 در عرصه مربیگری هم برگ‌های زرین‌ ماندگاری برای ورزش ایران به ثبت رساند، جایی که در سال 2010 عبدالله زارع به عنوان مربی حمید سوریان ـ نابغه کشتی فرنگی دنیا ـ به عنوان برترین مربی سال این ورزش برگزیده شد و محمدبنا هم که توانایی‌هایش بر کسی پوشیده نیست، در سال 2011 به این عنوان نائل آمد، اما در سال 2012 و در حالی که همه ورزش ایران تحت تاثیر افتخار بی‌نظیر محمدبنا یعنی کسب سه مدال طلا در المپیک قرار گرفت، عبدالله چمن‌گلی، سرمربی تیم کشتی فرنگی جوانان ایران به عنوان بهترین مربی سال دنیا از سوی فدراسیون بین‌المللی کشتی(فیلا) برگزیده شد. گرچه شنیدن این خبر در نگاه اول تعجب همگان را به دنبال داشت، اما چیزی که از نظرها دور ماند و به آن پرداخته نشد، این بود که این عنوان نمادین که پاداش و مشوقی از سوی فیلا به مربیان و کشورهای موفق است، دو سال پیاپی به یک مربی تعلق نخواهد گرفت.

اما در پیش بودن انتخابات فدراسیون کشتی دستاویزی شده تا برخی به خاطر بغض مدیریت فدراسیون و نه حب محمد بنا، ریشه این اقدام را فدراسیون کشتی ایران دانسته و آن را گامی در جهت حذف محمد بنا بدانند.

حتی با فرض پذیرش چنین اقدامی از سوی فدراسیون کشتی نباید فراموش کرد که چمن گلی یکی از پیشکسوتان کشتی فرنگی است که با نظر محمد بنا در راس کادر فنی تیم جوانان قرار گرفت. صرف‌نظر از توانایی محمد بنا که بحق نشان درجه یک لیاقت از رئیس‌جمهور گرفت، این سوال مطرح است؛ بنا که همواره فکر و ذکرش، دفاع از همکاران و شاگردانش است، اگر نخواهد به راس کادر فنی تیم ملی برگردد، چه باید کرد؟ آیا شایسته است با پیشکسوتان ورزشمان این‌گونه برخورد کنیم؟ راستی اگر این عنوانی که نصیب چمن گلی شده به مربی یک کشور دیگر تعلق می‌گرفت، چه واکنشی داشتیم؟