بنیانگذاران نغمه‌های حماسی

او با نوحه «ای شهیدان به خون غلتان خوزستان درود» پایه نوعی موسیقی حماسی و نوحه را بنا نهاد که با استقبال زیاد مواجه شد، چرا که ساختار موسیقایی و کلامی این اثر در آن شرایط گیرا بود و گوش هر شنونده‌ای را برای ایجاد نوعی آرامش خاطر به خود جلب می‌کرد.

آهنگران در تمام طول جنگ با «ای لشکر صاحب‌زمان»، «با نوای کاروان…» که بر اساس سروده‌های یک شاعر دزفولی شکل گرفت، نوعی موسیقی جنگی را خلق کرد.

بعد از آهنگران، غلام کویتی‌پور با الهام و الگوبرداری از آهنگ‌های محلی بوشهر این روند را ادامه داد و هر دو در کنار هم به ترویج چنین موسیقی‌ای در جبهه‌ها پرداختند.

ازجمله آثار به‌یاد ماندنی کویتی‌پور می‌توان به قطعه «ممد نبودی ببینی» اشاره کرد. این نوحه که بعداز آزادسازی خرمشهر خوانده شد هنوز هم در ذهن همه مردم نوایی آشنا محسوب می‌شود و هرگاه حرفی از آن به میان می‌آید آن را زیر لب زمزمه می‌کنند.

آهنگران بیشتر از ملودی‌های دزفول، شوشتر، بختیاری و دیگر نواحی جنوبی ایران بهره می‌گرفت و کویتی‌پور منحصراً به نغمات منطقه بوشهر توجه داشت. در کنار کویتی‌پور و آهنگران حسین فخری و حاج‌منصور اصفهانی نیز در این زمینه فعالیت چشمگیری داشتند و در ترغیب مردم و رزمندگان برای دفاع از وطن دربرابر دشمنان تاثیر بزرگی گذاشتند.