فرار طلایی‌های کشتی فرنگی از شر وزن کم کردن

هرچند که باید به حمید سوریان فرصت داد که همراه با افزایش قدرت جسمانی‌اش و بدنسازی لازم، خود را در وزن دوم کشتی فرنگی از هر حیث جا بیندازد، اما یقینا رقابت نوروزی و عبدولی، می‌تواند صحنه‌هایی زیبا را در این وزن به تصویر بکشد.

سعید عبدولی، این کشتی‌گیر خونگرم و دوست داشتنی اندیمشکی، تصمیم داشت بعد از موفقیت در المپیک لندن و تکمیل مدال‌های قهرمانی‌اش، از دنیای قهرمانی خداحافظی کند، اما به دنبال حق‌کشی صورت گرفته نسبت به او،‌ این قهرمان حالا تشنه‌تر از پیش برای حضور در المپیک ریودوژانیرو برزیل در سال 2016، فعل خواستن و کوشندگی را صرف خواهد کرد تا با یافتن گمشده خویش، در اوج با دوره قهرمانی وداع کند.

گرچه تا آن زمان نیز سعید عبدولی 26 ساله خواهد شد، اما با توجه به توانایی‌های این جوان خوب خوزستانی، باید انتظار داشت که تا آن زمان وی شمار افتخارات خود را افزون‌تر سازد. جدا از رقابت‌های جهانی سال‌های 2013، 2014 و 2015، بازی‌های آسیایی اینچئون کره جنوبی سال 2014 نیز پیش روی عبدولی قرار دارد و باید دید در شرایطی که وزن او، مدعی افتخارآفرینی چون امید نوروزی خواهد داشت، وی چگونه می‌تواند همچنان نوار مدال‌آوری و افتخارات خود را تکمیل کند.

مدال برنز کمیل قاسمی در المپیک لندن، دومین مدال تاریخ کشتی آزاد ایران در سنگین‌وزن به حساب می‌آید. چراغ اول را در این وزن علیرضا رضایی در المپیک 2004 آتن روشن کرد که موفق هم شد با راهیابی به فینال پنجه‌درپنجه آرتور تایمازوف ازبک افکند. این ازبک کشتی بلد که امپراتوری خود را در سنگین وزن کشتی آزاد از اواخر قرن بیستم علم کرد، در فینال المپیک سیدنی، مصلحتی به دیوید موسل بز روس باخت تا او که شروع کشتی‌اش با پرچم روس‌ها بود،‌ به نوعی آینده قهرمانی خود را تضمین کند.

تایمازوف که پیش از این نیز در فینال بازی‌های آسیایی بوسان، عباس جدیدی را ضربه فنی کرده بود، در آتن براحتی علیرضا رضایی را شکست داد تا نخستین مدال طلای خود را صاحب شود. او در لندن نیز قبراق و سر حال آماده بود و در 34 سالگی، طلای سوم المپیکی‌اش را در حضور همه مدعیان صاحب شد. با این‌که او همه حریفان را شکست داد، اما در این بین یک حریف، او را بیش از همه اذیت کرد و این کشتی‌گیر کسی نبود جز کمیل قاسمی؛ جوان با انگیزه جویباری که وقتی اعتماد رسول خادم را نسبت به خود دید، با جان و دل خود را در خدمت تفکرات کادر فنی تیم ملی قرار داد تا مزد این حرف‌شنوی را نیز با مدالی با‌ارزش در المپیک بگیرد.

کمیل قاسمی در کشتی با آرتور تایمازوف، چهره یک کشتی‌گیر مغلوب را نداشت. بخوبی وسط تشک ایستاد و با قوس کردن و به زیر کتف زدن حریف نامدار خود، حسابی او را از نفس انداخت. این وسط تنها گوی در کلینچ با کمیل قاسمی یار نبود تا در هر دو بار این تایمازوف باشد که امتیاز زیر رفتن از کشتی‌گیر ایرانی نصیبش می‌شود. به هر حال شکست از تایمازوف نیز چیزی از ارزش‌های کمیل کم‌نکرد و او پس از پیروزی در گروه شانس مجدد، به دیدار رده‌بندی رفت تا در مبارزه‌ای نفسگیر و حساس، سنگین وزن پرقدرت آمریکایی‌ها را شکست داده و مدال باارزش زندگی قهرمانی‌اش را صاحب شود.

کمیل قاسمی در رابطه با کسب این مدال گفت: ‌بسیار خوشحالم که زحمات خود و کادر فنی تیم ملی به نتیجه رسیده است. بیش از هر چیز باید در این رابطه از سرمربی تیم ملی رسول خادم تشکر کنم که شاید اگر ایشان نبود، من اصلا افتخار حضور در المپیک را پیدا نمی‌کردم. وی در طول تمرینات،‌ از تمام وجود برای ارتقای سطح کیفی کشتی‌ام مایه گذاشت و با گشودن پنجره‌ای جدید از چگونگی مبارزه و ارائه تاکتیک‌های مختلف مبارزه، شرایطی را فراهم کرد که از این میدان بزرگ سربلند خارج شوم. همین جا وظیفه خودم می‌دانم که از زحمات وی قدردانی کنم و به طور مسلم کشتی با ادامه حضور او، به دستاوردهای بهتری در آینده دست خواهد یافت.