فناوری با بسته های پستی چه می کند؛

شاید خیلی از ما بیشتر به خاطر تنبلی و بی حافظگی کدپستی را روی پاکت نامه نمی نویسیم ، اما اگر بدانیم که ردیف کردن این اعداد و ارقام با نامه ما چه می کند، دست از این تنبلی برمی داریم.
در بخش تجزیه نامه ها که بلافاصله پس از بخش ابطال قرار گرفته ، دستگاه هایی هست که به صورت هوشمند نامه ها را تجزیه و تفکیک می کند؛ اما مگر دستگاه می تواند نشانی بخواند؛ با کمک علم دستگاه های عریض و طویل هم می توانند نشانی بخوانند؛ البته این کار مراحلی دارد.
دستگاهی به اسم ماشین اندیکس کد که با نام اختصاری (S.C.D)معرفی می شود می تواند حدود 3 هزار نامه را در عرض یک ساعت ، از جلوی دید اپراتور بگذراند.
اپراتوری که پشت دستگاه نشسته با توجه به کدپستی روی پاکت ، یک کد مخصوص به نامه را وارد می کند. این نامه پس از عبور از دستگاه بارکدی نارنجی رنگ در سمت راست و پایین پاکت حک می کند.
این بارکد تا زمانی که نامه ها در کیف پستچی قرار بگیرند، معرف نامه است ، یعنی اگر روی پاکت نامه چنین بارکدی بخورد، دیگر نیازی نیست که کسی نشانی را جزئ به جزئ بخواند و بخواهد محله آن را با کمک خیابان و کوچه تشخیص دهد.
این بارکد در واقع محله گیرنده را مشخص می کند. دستگاهی هم برای تجزیه نامه ها با نام اختصاری L.S.M و سرعتی حدود 30 هزار نامه در ساعت پیش بینی شده که بارکد را می خواند و طی یک ریل شبیه خط تولید کارخانه ها نامه را در طبقه مخصوص به محله نامه قرار می دهد و اگر همه این مراحل بخوبی و خوشی طی شود، اینجا دیگر نامه های هر طبقه دست پستچی آن محل سپرده می شود و خیلی زود به مقصد می رسد. مشکل وقتی است که شما کدپستی دقیقی را روی پاکت ننوشته باشید.
اینجاست که اپراتور یک شماره حدسی برای محله گیرنده وارد می کند و اگر این بارکد براساس نشانی شما اشتباه باشد، نامه مذکور بین محله های مختلف آواره می شود.
دستگاه تجزیه نامه ها به اندازه تمام محله های تهران بخش دارد که هر کدام با یک لامپ مشخص می شوند و وقتی نامه در طبقه مخصوص به محلی قرار می گیرد، چراغ به نشانه پایان خط تولید روشن می شود.

عاصفه اله وردی