تکاوران دریایی

اگر اشتباه نکنم در نمایشگاه رسانه‌های دیجیتال بود که اولین تریلر از گیم‌‌ پلی این بازی، تکاوران دریایی، نمایش داده شد که سبک بازی نیز به اول شخص تغییر یافته بود. طبق گفته سازندگان، آنها برای ساخت این بازی «ندای وظیفه» را الگوی خود قرار داده و سعی کرده‌اند مثل آن عمل کنند؛ زیرا استانداردی عالی برای سبک مورد نظرشان محسوب می‌شود. مبارزه در خلیج عدن مستقل از بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای تولید شده و در عوض نیروی دریایی ارتش حامی آن بوده است. با این حال به نظر نمی‌رسد مسئولان محترم ارتش حاضر شده باشند حتی با نظارت خود، سلاح‌های مورد استفاده در بازی را در اختیار تیم سازنده قرار دهند تا مدل‌سازی و صداگذاری برای آنها راحت‌تر باشد. حالا پوتین که دیگر جای خود دارد! تا آنجا که یادمان هست «مبارزه در خلیج عدن» نه ادعای رقابت داشت و نه سر و صدایی به راه انداخت، بلکه به قول خودشان «ما می‌خواهیم بازی‌ای بسازیم که مخاطبان از تجربه کردنش لذت ببرند.» این بازی با این‌که از ضعف‌ها و کمبودهای بارزی رنج می‌برد و با احتساب کلی کشته شدن‌های پیاپی ـ‌که از کوتاهی در طراحی مرحله ناشی می‌شود ـ تنها دو ساعت زمان برای تمام کردن نیاز دارد، اما در بازار عناوین داخلی بازی بسیار خوبی است و حداقل مثل میرمهنا مجبور نیستید در اوج درگیری دست زیر چانه بگذارید و خشاب پر کردن را نگاه کنید! دزدان دریایی سومالی به یک کشتی تجاری ایرانی در خلیج عدن حمله کرده و خدمه آن را نیز گروگان می‌گیرند. حالا نوبت به تکاوران نیروی دریایی ارتش می‌رسد تا جواب این تجاوز را بدهند و با کشتن سردسته آنها یعنی «اره ماهی» و آزادی گروگان‌ها (که ما در بازی شاهدش نیستیم!) قدرت و مهارت خود را نشان دهند. متاسفانه روایت داستان در این بازی فاجعه است و با انجام هر ماموریت صفحه بارگذاری نمایش داده شده و ناگهان به میان مرحله بعد می‌پرید. با توجه به ساختار طراحی مراحل ـ‌ که به صورت راهرو است ـ فرصت خوبی در اختیار سازندگان قرار داشت تا داستان را در دل گیم‌پلی و مثلا از زبان یکی از افراد تیم چهارنفره بشنویم. توضیح داستان در قالب نوشته و بدتر از آن هنگام بارگذاری ـ که خیلی‌ها با نگاه نکردن به تصویر به چشم خود استراحت می‌دهند ـ منسوخ‌ و بدترین انتخاب ممکن بوده که متاسفانه صورت گرفته است. توضیحات ابتدای مراحل به سبک «ندای وظیفه» است. علاوه بر این هیچ توضیحی در مورد شخصیت اصلی وجود ندارد و ما از فریادهای فرمانده جمشیدی فقط متوجه می‌شویم که نام خانوادگی او شفیقی است. ظاهر و چهره دو تا از هم‌تیمی‌ها نیز با شناختی که همگان از ارتش و قوانین منظمش دارند منطبق نیست! اگر خیلی علاقه داشته باشید که توضیحات صفحه بارگذاری را بخوانید در سه تا چهار بخش پی‌درپی با این جمله مواجه می‌شوید، «برای موفقیت در مرحله به دستور فرمانده عمل کنید.» مورد دیگر این است که در کمپ آموزشی، سازندگان خود را راحت کرده و گفته‌اند «با زدن کلید F1 به راهنمای حرکت‌ها مراجعه کنید» بهتر بود نشستن، سینه‌خیز یا راه رفتن و سریع دویدن در همان مرحله ابتدایی با گیم‌پلی شرح ‌داده می‌شد. متاسفانه طراحی مراحل آنقدر بد است که یا از همان ابتدا شما را جلوی دشمنان قرار می‌دهد یا موقعیت‌ آنها از لحاظ تیراندازی بهتر است. در مرحله کشتی نیز که همان اول بسم‌الله به دفعات کشته می‌شوید؛ زیرا اصلا نشانی از آن سرباز روی عرشه که شما را موقع رفتن به اتاق کنترل می‌بیند، داده نمی‌شود. تنوع دشمنان کم بوده اما آزاردهنده نیست و هوش مصنوعی هم‌تیمی‌ها خیلی خوب عمل می‌کند و تا حدودی همراه شما دشمنان را می‌کشند. البته بد نبود اگر سازندگان در مراحل آخر که باید تا آمدن هلیکوپتر مقاومت کرد، تغییری در بازی ایجاد می‌کردند به عنوان مثال یکی از اعضای تیم را می‌‌شد کشت تا کمی بار احساسی به بازی تزریق شود. «مبارزه در خلیج عدن» برای حرفه‌ای‌ها متوسط و بهانه‌ای یکی دو ساعته برای گذران وقت و برای آماتورها یک بازی بسیار خوب و سرگرم‌کننده است که با خرید نسخه اصل آن و حمایت از سازنده و ناشر، امیدواریم عنوان بعدی‌ آنها بیش از پیش موفق باشد.