ملت ایران، شاخص قدرت و وحدت در منطقه است

راه اصلی حزب‌الله در این سال‌ها تغییر نکرده است، حزب‌الله در سال 1982 به علت اشغال سرزمین لبنان توسط رژیم صهیونیستی تاسیس شد و از آن سال تاکنون ما با پروژه توطئه‌های آمریکایی ـ اسرائیلی روبه‌رو هستیم که می‌خواهد به کشورمان و تمام منطقه سلطه پیدا کند. این پروژه دارای بخش‌ها و جایگزین‌هایی است. شما وقتی یک قسمت از نقشه‌هایشان را خنثی می‌کنید آنهاتوطئه دیگری را طراحی می‌کنند. پیش از سال 2000 ما مستقیما با اشغالگرها که در سرزمین ما حضورداشتند روبه‌رو بودیم و خداوند ما را نصرت و یاری کرد تا اشغالگران را از سرزمین‌مان و جنوب لبنان بیرون کنیم، ولی لبنان امروزه نیز در معرض تهدیدها، طمع‌ها و تعدی‌های رژیم صهیونیستی است و اسرائیل هر روز لبنان را تهدید می‌کند. رژیم صهیونیستی، سرزمین فلسطین را اشغال کرده است و سعی می‌کند بر منطقه چیره‌ شود، پس علت‌ها و موضوعات اصلی که حزب‌الله در ابتدا مطرح کرد همچنان وجود دارد. در صورتی که وضعیت و شرایط سیاسی تغییر کند ممکن است شکل درگیری را نیز تغییر بدهد اما حقیقت و جوهره درگیری با رژیم صهیونیستی تاکنون همان بوده است.

نه، آنها از خاک لبنان بیرون رانده شدند. آنها هنگامی که در سال 1982 وارد لبنان شدند تا اینجا یعنی نواحی جنوب بیروت رسیدند. حدود نیمی از نواحی لبنان در اشغال آنها بود، چون مقاومت از ساعت‌های آغازین اشغالگری شروع شد و ارتش رژیم صهیونیستی متحمل زیان می‌شد که این نقطه ضعف آنهاست. آنها در مدتی کوتاه مجبور به عقب‌نشینی از ناحیه جنوب بیروت به سوی صیدا شدند و در سال 1985 از شهرهای صیدا و صور و بنقیه به سوی مرزهای لبنان عقب رانده شدند. اگر مقاومت نبود؛ ارتش اسرائیل در مرزهای لبنان می‌ماند و خارج نمی‌شد ولی زمانی که فهمید با مقاومت جدی و فعالی طی 15 سال از سال 1985 تا سال 2000 روبه‌روست از مرزهای لبنان عقب‌نشینی کرد، زیرا عملیات ما مستمر و روزانه بود و ارتش اسرائیل در منطقه محدودی از مرز استقرار داشت و همواره زیر بمباران و مین وکمین بود و زیان‌های بسیاری به او می‌رسید. از این‌رو به این نتیجه رسید که ماندن هزینه‌بر است پس بهتر دید که خارج بشود. آنچه در 5 می‌2000 اتفاق افتاد، شکست واقعی برای اسرائیل بود. این ادعای شخصی من نیست بلکه خود آنها این مساله را اعلام کردند، آنها می‌گویند که این یک شکست تاریخی بود.

اولا این پیروزی نصرتی از جانب خداوند متعال بود، یعنی واقعا وقتی از نصرت الهی صحبت می‌شود باید گفت پیروزی جنگ 33 ‌روزه نصرت بزرگ الهی بود و آنچه اتفاق افتاد شبیه یک معجزه بود و خداوند وعده خود را برای بندگان صالحش تحقق بخشید. بدون شک ارتش اسرائیل از قوی‌ترین ارتش‌های منطقه است و جنگ اصلی ما با نیروهای هوایی اسرائیل بود که یکی از قوی‌ترین نیروهای مسلح در منطقه خاورمیانه است. ما نمی‌توانیم بگوییم که اسرائیل ضعیف بود بلکه ارتشی قوی داشت و بین حزب‌الله و ارتش اسرائیل از نظر قدرت و توانایی جنگی، هیچ تناسبی وجود نداشت؛ نه در تعداد و نه در ابزارها، نه در توانایی‌ها و نه در مهارت‌ها. بله مساله اینجا بود که اسرائیل تجاوزگر است و ملت ما تصمیم گرفت که جلوی آنها بایستد و گروه‌های مجاهدان و مومنان مخلص و راستگو دریافتند تکلیف شرعی‌شان چیست و به تکلیف خود عمل کردند و سرهایشان را به خداوند سپردند، به خداوند تکیه کردند و خداوند هم وعده خود را محقق کرد. اگر خدا را نصرت دهید، خداوند شما را نصرت خواهد بخشید و گام‌هایتان را ثابت می‌کند. این مصداق آیه شریفه قرآن بود و برای همین بنده از لحاظ معادلات مادی و محسوس نمی‌فهمم در این 33 ‌روز چه گذشت. چون دقیقا اطلاع دارم ما چه داریم و اسرائیل چه دارد و این نظر شخصی من است و به نظر خودم آنچه در این 33‌ روز اتفاق افتاد، نصرت‌الهی و محقق شدن وعده الهی به صورت واقعی است.

آنچه در لبنان و منطقه ما معروف شد، این بود که این جنگ بین حزب‌الله و اسرائیل است. بله ممکن است که در پشت پرده به همین نام اطلاق می‌شد. به هر حال چنانچه رهبر معظم انقلاب (مدظله العالی)‌ در یکی از خطبه‌های نماز جمعه بوضوح فرمودند که جمهوری اسلامی ایران از جنبش‌های مقاومت در لبنان و همچنین جنبش‌های مقاومت در فلسطین حمایت می‌کند و حماس و جهاد اسلامی را نیز برشمردند، پس چون جنبش حزب‌الله جنبش مقاومت است و برای آزادی سرزمین و برای دفاع از لبنان فعالیت می‌کند، جمهوری اسلامی ایران به آن یاری می‌رساند؛ چنانکه به مقاومت اسلامی در فلسطین در داخل و خارج آن نیز یاری می‌دهد. این یک حقیقت است که حزب‌الله یک حزب لبنانی است و رهبری و افراد آن نیز لبنانی هستند. یک روزی گرد میز گفت‌وگو بودیم و تمام افراد حاضر از رهبران سیاسی لبنان بودند. یکی از آنان گفت که حزب‌الله برای محقق نمودن منافع ایران در لبنان کار می‌کند، بنده به ایشان گفتم حزب‌الله برای محقق نمودن منافع ملت خود کار می‌کند اما جمهوری اسلامی ایران دارای تعهدات عقیدتی، دینی و اخلاقی در جهت حمایت از جنبش‌های مقاومت است و ایران برای رضایت خداوند به ما کمک می‌کند، ولی ایشان که معنای قربتاً الی‌‌الله چیزی نمی‌فهمید، گفت: آیا می‌توان تصور کرد دولتی مثل ایران به حزبی لبنانی در مقابل هیچ، یاری برساند، بدون این که این مساله در خدمت منافع آنان باشد؟ (البته این صحبت در سال 2006 چند روز پیش از جنگ بود)، به او گفتم حزب‌الله در سال 1982 تاسیس شده آیا می‌توانی یک نمونه از عملکرد حزب‌الله بیاوری که به نفع ایران بوده و به نفع لبنان نبوده باشد؟ و این سخن در برابر تمام اعضای حاضر در جلسه بود، گفتم آیا یک نمونه دارید؟ تمام آنها ساکت ماندند. خب اگر حزب‌الله با حمایت جمهوری اسلامی ایران، ولی برای آزادسازی سرزمین لبنان، برای آزاد نمودن زندانیان لبنان و برای حمایت از لبنان و سروری لبنان و آب‌های لبنان و کرامت لبنانی‌ها می‌جنگد، چه مشکلی در آن می‌بینید، بلکه بالعکس ما باید از حمایت‌های دولت جمهوری اسلامی ایران تشکر کنیم، چون به لبنانی‌ها این امکان را داد تا آنها سرزمین خودشان را آزاد و از کشورشان دفاع کنند.

این رابطه عقیدتی، ایمانی و اسلامی است و این رابطه شکلی از رابطه بین جهان عربی و اسلامی و جمهوری اسلامی ایران است که در این رابطه، جمهوری اسلامی ایران را یک تکیه‌گاه و حمایت‌کننده و یاری‌دهنده برای رسیدن به آرزوهای خود می‌داند و هر چه در لبنان اتفاق می‌افتد، برای منافع لبنان و برای منافع ملت است. آری گاهی نتایج مشترکی وجود دارد مثلا هنگامی که اسرائیل ناتوان بشود یا اسرائیل شکستی متحمل بشود، منفعتی کلی برای لبنان، سوریه، فلسطین، اردن، مصر، جهان عرب، ایران و پاکستان است. این منفعت برای تمام کشورهای اسلامی و عربی است و تنها به نفع ایران نیست. هنگامی که پروژه اسرائیل شکست می‌خورد، به صلاح تمام ملت‌های عربی و اسلامی در منطقه است و تنها به نفع ایران نیست. ما به این رابطه از این دیدگاه نگاه می‌کنیم. این رابطه دارای پیوند عقیدتی، ایمانی، انسانی و اخلاقی است و صرفا یک رابطه دو طرفه سیاسی و دیپلماسی رایج در جهان نیست.

اساس این احتمال امکان دارد و کسی نمی‌تواند آن را نفی کند ولی سوال، درصد وقوع آن است که آیا این احتمال 50درصد، 60 درصد یا 5 درصد است. من معتقدم با پیشرفت‌هایی که در منطقه به وجود آمده است یعنی شکست آمریکا در عراق و پیش از آن، شکست اسرائیل در لبنان 2006، شکست اسرائیل در غزه، شکست آمریکا در افغانستان و شکست پیمان ناتو در افغانستان، مشکلات اقتصادی و مالی که دولت آمریکا با آن روبه‌روست و مشکلات اقتصادی که اروپا با آن مواجه است، اسرائیل پس از جنگ 33روزه دیگر اسرائیل پیش از این جنگ نیست. این از یک سو، یعنی این در صحنه دشمن. اما در صحنه دوستان، جمهوری اسلامی ایران سال به سال نیرو و توانایی و قدرتش بیشتر می‌شود و نیز دوستان بسیار و توانمندی در این منطقه دارد. به هر حال اعتقادم این است که آمریکا و اسرائیل می‌فهمند که هر جنگی در برابر ایران برای آنها بسیار هزینه‌بر خواهد بود و نتیجه برای آنها بسیار سخت خواهد بود و برای همین من شخصا براساس پیش‌بینی‌های منطقه‌ای و بین‌المللی آن را بعید می‌دانم و می‌گویم بعید است نه به صورت قاطع، یعنی بروز چنین حمله‌‌ای به ایران واقعا بعید به نظر می‌آید و من اعتقاد دارم سخن از جنگ علیه ایران در این برهه جنگ روانی و فشار بر ایران برای گرفتن امتیازاتی در مذاکرات هسته‌ای در چارچوب 1+5 است. من این احتمال را قوی‌تر می‌دانم.

خب آمریکایی‌ها و اسرائیلی‌ها معنای این سخن را می‌فهمند و این کفایت می‌کند.

نظرم مشخص است و به هر حال این گزافه‌گویی‌هایی است که دیگران مطرح می‌کنند و از زمان پیروزی انقلاب اسلامی ایران تاکنون همواره تلاش می‌کردند ایران را به جای اسرائیل به عنوان خطر منطقه‌ای معرفی کنند. هنگامی که شاه بر ایران حکومت می‌کرد و هم‌پیمان نزدیک اسرائیل بود هیچ‌وقت ایران تهدیدی برای اسرائیل نبود. از همان آغاز برپایی جمهوری اسلامی خواستند برای ملت‌های عربی، دوست را به جای دشمن مطرح کنند پس همواره سعی کردند جمهوری اسلامی ایران را به عنوان دشمن معرفی کنند و این مساله تازگی ندارد. عمر این پروژه از سال 1979 یعنی از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران است و من می‌گویم شکست خورده است. از آنچه در رسانه‌ها گفته می‌شود بگذریم همواره در سال‌های گذشته هنگامی که آماری در جهان عرب و نزد ملت‌های عربی گرفته می‌شد، آمریکا و اسرائیل به عنوان دشمن و ایران به عنوان دوست شناخته می‌شد. مسئولان در جمهوری اسلامی ایران همواره به خاطر تایید و احترام به ملت‌های عربی و اسلامی جایگاه بالاتری گرفتند و این بدین معناست که این پروژه شکست خورده است. گرچه هزینه‌های بسیاری برای آن خرج می‌شود و برای جا انداختن آن دروغ‌های بسیاری می‌بافند، ولی با سپاس از خداوند متعال این دروغ‌ها و فریب‌ها در ملت‌ها اثر نمی‌گذارد و برای همین ملت‌های منطقه به ایران به عنوان دشمن نگاه نمی‌کنند بلکه آن را دوست و تکیه‌گاه و حمایت‌کننده می‌دانند. امام خمینی(ره) می‌فرمود «خدا را سپاس می‌گویم که دشمن‌های ما را از احمق‌ها آفرید.» آنها می‌خواهند ایران را به عنوان دشمن معرفی کنند و هر دو سه سال، اسرائیل جنگی را در منطقه و علیه ملت‌های منطقه به راه می‌اندازد، کشتاری به راه می‌‌اندازد و ایران در کنار ملت‌های ستمدیده می‌ایستد و از آنان دفاع می‌کند. ایران از نگاه بسیاری به عنوان فاکتور قدرت، وحدت، ثبات، توحید و جمع در منطقه شناخته می‌شود و این حقیقت است و هر کس حرف دیگری دارد یک دلیل بیاورد.

اول این که چنین چیزی ممکن نیست. دوم این‌که تاکنون خود اسرائیلی‌ها این مساله را نپذیرفته‌اند. آنها آماده نیستند تا به فلسطینی‌ها زمینی بدهند تا کشوری تاسیس شود و آنها کشوری دارای حاکمیت کامل را نمی‌پذیرند و این آشکار است. به هر حال من می‌گویم فلسطین اشغالی جایی برای تحمل 2 کشور و 2 بنیاد مستقل را ندارد. فلسطین و اسرائیل این گونه که مطرح شده در واقع امری قابل تحقق نیست و طرحی غیرواقعی است.

این فرض محال است. ملت فلسطین همواره این مساله را نمی‌پذیرند و مدعی زمین‌های خود از دریا تا رود بوده‌اند و مردم این سرزمین به هیچ‌وجه از این خواسته دست برنمی‌دارند.

راه حل طبیعی آن همان است که رهبر معظم انقلاب مطرح فرمودند. برخی می‌گویند شما می‌خواهید یهود را بکشید. آنها را در دریا بریزید. ما می‌گوییم نه، راه حل مشکلات، برپایی کشوری واحد در سرزمین فلسطین است که در آن مسلمان‌ها، مسیحیان و یهودیان زیر نظر یک حکومت سیاسی با رفراندوم کلی و زیر نظر این ملت با آرامش زندگی کنند. این راه حل منطقی و تنها گزینه است.

من بعید می‌دانم. آنها به طور آشکار به سرنگونی نظام سوریه اصرار دارند.

نه، اول این که نظام در سوریه شیعی نیست و این مغالطه است. نظام در سوریه سکولار است نه شیعی یا غیرشیعی. ما از ابتدای دگرگونی‌ها در منطقه تحول در تونس،‌ لیبی، مصر، یمن و بحرین و سپس سوریه دو معیار داشتیم. معیارهایی ثابت و مشخص. معیار اولی موضعگیری نظام نسبت به اسرائیل و کشمکش با اسرائیل. معیار دوم آمادگی نظام برای اصلاحات، پس اگر نظامی از در صلح با اسرائیل درآمد یا با آن دوست بود ما طرفدار سرنگونی آن هستیم و اگر این نظام آماده اصلاحات نباشد ما باز هم با سرنگونی او موافقیم و آماده‌ایم در سرنگونی او کمک کنیم ولی اگر از سویی آن نظام دشمن اسرائیل باشد و از مقاومت حمایت کند و از سوی دیگر آماده اصلاحات باشد ما از سرنگونی آن حمایت نمی‌کنیم بلکه می‌گوییم بفرمایید اصلاحات کنید. در سوریه نظام، دشمن اسرائیل است و از جنبش‌های مقاومت حمایت می‌کند و آماده اصلاحات است. لذا ما گفتیم بفرمایید به سوی گفت‌وگو و اصلاح نه به‌سوی جنگ که به نابودی و خرابی سوریه می‌انجامد. ولی در جاهای دیگر مساله متفاوت است. می‌دانیم در بحرین بیش از یک دیدگاه وجود دارد. برخی به سرنگونی نظام معتقدند و برخی به اصلاحات عقیده دارند. ما در بحرین دخالت نمی‌کنیم و اراده ملت را محترم می‌شماریم ولی تاکنون نظام در بحرین نشان نداده که دشمن اسرائیل است و برعکس، ملاقات‌های بسیاری بین مسئولان بحرینی و اسرائیلی مشاهده کردیم. در همین زمان حکومت بحرین موضع‌گیری مشخصی در جنبش‌های مقاومت ندارد و از سوی دیگر اصلاحات را نیز نمی‌پذیرد و درخواست‌های ملت خود را نادیده می‌گیرد و به‌‌رغم‌ این که ملت بحرین جنبش مسالمت‌آمیز دارد، با کشتار روبه‌رو می‌شود. اختلافات بین آنها واضح و آشکار است. موضع‌گیری ما در خصوص آنچه در منطقه اتفاق می‌افتد، دو معیار ثابت است که وقتی آن را بر این کشور تطبیق می‌دهیم ما را مخالف نظام قرار می‌دهد در حالی که در کشوری دیگر ما را به سوی گفت‌وگو با نظام سوق می‌دهد.

نه. حدودا 23 ساله بودم ولی حکم ویژه و خاصی نبود. نزد امام (ره) مطرح شد که به برخی علما یا طلاب لبنانی که من هم یکی از طلاب بودم حکمی درباره امور حسبیه و سهمین مبارکین که معمولا داده می‌شود بدهند و بنده یکی از آن افراد بودم که افتخار داشتم به آن حکم نائل شوم. به نظرم به هفت یا هشت نفر در لبنان داده شد و من یکی از آنها بودم.

این مساله برای من قابل انتظار بود و ناگهانی نبود چون محمدهادی در مقاومت مشغول بود و همه جوانان مقاومت ممکن است در هر وقتی به شهادت برسند.

اولا مساله ناگهانی نبود؛ بلکه انتظار آن را داشتم و از پیش شهادت هادی تمام برادران مقاومت را به‌عنوان برادران و پسران خودم می‌دانم و بین من و آنها رابطه عاطفی زیادی وجود دارد. هنگامی که پسرت شهید می‌شود مسلما یک وضعیت خاصی پیش می‌آید ولی براساس عقیده و فرهنگ و دین ما و خطبه‌هایی که همواره در این گونه مناسبت‌ها خوانده می‌شود و از شهادت و اجر شهید و درجه شهید و درجه خانواده‌های شهدا صحبت و شهادت را افتخار و عزت می‌دانیم. آنچه ما می‌گوییم و مردم را با آن آشنا می‌سازیم به آن ایمان داریم و برای همین شهادت هادی از همان لحظه اول برای من افتخار و عزت بود.

چرا. البته این اتفاق همواره پیش می‌آید. در نهایت من انسان هستم و دارای احساسات و عاطفه هستم. امیدوارم روزی برسد که بنده در خیابان راه بروم، به زیارت حج و عمره بروم... ای کاش!