دلال‌ها در فوتبال بانوان جایی ندارند

حق با شماست. من در خانواده‌ای بزرگ شدم که فوتبال تمام زندگی آنها بود. برای همین از اول گرایش به فوتبال در من وجود داشت و سال 75 که فوتسال فعالیت خود را شروع کرد، من از اولین نفراتی بودم که در این رشته ثبت‌نام کردم و از آن سال تاکنون همواره حضوری فعال در رده‌های ملی و باشگاهی داشتم.

بله. همان‌طور که می‌دانید مسوولان صلاح دیدند ابتدا رشته فوتسال راه‌اندازی شود، چراکه فضای سالن بسته است و بانوان می‌توانند به راحتی و بدون دغدغه به فعالیت‌های همگانی و حرفه‌ای خود بپردازند. من هم به دلیل این‌که ابتدا فوتسال را شروع کرده بودم، در این رشته ماندم و به فعالیت حرفه‌ای خود ادامه دادم تا این‌که در فاز دوم رشته فراگیر و پرطرفدار فوتبال نیز راه‌اندازی شد و خانم سپنجی مسوول وقت کمیته بانوان فدراسیون فوتبال از من خواستند که به عنوان یکی از باتجربه‌های فوتسال در رشته فوتبال نیز حضور داشته باشم. البته بعد با راه‌اندازی فوتبال بانوان، تصمیم گرفته شد بچه‌های فوتبال از کسانی تشکیل شوند که از فوتسال به دور باشند، اما بعد که دیدند احتیاج به نیروهای بیشتری دارند از من و چند بازیکن دیگر برای حضور در فوتبال دعوت شد. بعد از آن دو باره بحث جداسازی فوتسال و فوتبال مطرح شد و من دوباره به فوتسال برگشتم، اما با توجه به این‌که دوباره بحث آماده‌سازی تیم ملی فوتبال برای حضور در مسابقات مرحله مقدماتی المپیک لندن مطرح شد از من و فرشته کریمی دعوت شد که به اردوی تیم ملی برویم.

در آن یک سالی که من به اردوی تیم ملی فوتبال رفتم، فوتسال بانوان هیچ برنامه خاصی نداشت و الان هم که در اردوی تیم ملی فوتسال هستم، فعلا تیم ملی فوتبال برنامه خاصی ندارد؛ اما در مجموع من سرباز تیم ملی هستم و تا جایی که بتوانم برای هیچ یک از تیم‌های ملی فوتسال و فوتبال کم نمی‌گذرم؛ البته اولویت اصلی من فوتسال است و با توجه به این‌که در لیگ فوتسال هم بازی می‌کنم فعلا تمرکزم را روی این رشته گذاشته‌ام.

از سال 1379 که تیم ملی فوتسال بانوان فعالیتش را آغاز کرد، دو بار حضور در بازی‌های کشورهای اسلامی در همان سال‌ها تحولی اساسی در این رشته به وجود آورد و باعث شد تا همه به پتانسیل بالای دختران فوتبالدوست ایرانی پی‌ببرند. در این میان نباید زحمات خانم سپنجی را به عنوان بنیانگذار فوتسال و فوتبال بانوان در ایران نادیده گرفت. من با چشم می‌دیدیم که ایشان با چه سختی‌هایی برای گرفتن کوچک‌ترین مجوزها برای فعالیت فوتبال و فوتسال بانوان مواجه بود.

واقعا شرایط آن روزها خیلی سخت‌تر از امروزی است که همگان قبول کرده‌اند فوتبال و فوتسالی هم در بخش بانوان وجود دارد؛ البته باید اعتراف کنم در زمان ریاست خانم دکتر شجاعی هم تلاش‌های زیادی صورت گرفت، ولی من فکر می‌کنم دشواری‌های اصلی کار در زمان خانم سپنجی بود که فوتبال و فوتسال را به همگان شناساند و توانست سیر تکامل خوبی را به وجود بیاورد. از آن زمان تا به امروز پیشرفت چشمگیری را در سطح فوتبال و فوتسال بانوان شاهد بودیم. در چند سال اخیر هم انصافا آقای کفاشیان حمایت‌های خوبی از ما کرده‌اند.

عمده کم‌لطفی‌ها در همان سال‌های اول بود که برای مسوولان جا نیفتاده بود که بانوان ایرانی هم می‌توانند با حفظ حجاب اسلامی فوتبال بازی کنند، ولی از زمانی که تشکیلات فوتبال بانوان با فدراسیون فوتبال ادغام شد، شرایط ما هم به کلی تغییر کرد و توانستیم پیشرفت خوبی داشته باشیم.

خب گلایه کردن که امری طبیعی است. شما اگر نگاه کنید حتی آقایان هم با وجود این همه امکاناتی که در فوتبال ما وجود دارد باز هم از شرایط موجود گلایه می‌کنند، حال آن که امکانات ما در مقابل امکانات آقایان شاید چیزی در حد صفر باشد و اصلا قابل مقایسه نیست. با این حال عمده گلایه‌های ما به بحث ایاب و ذهاب مربوط می‌شود. من خودم در تهران زندگی می‌کنم و مشکل تردد ندارم، اما چون کاپیتان تیم ملی هستم بسیاری از بازیکنانی که از شهرستان می‌آیند حرف‌هایشان را به من می‌زنند. آنها مجبور هستند با هواپیما خودشان را به اردوهای تیم ملی برسانند که این هزینه بالایی را به آنها تحمیل می‌کند.

خب امکانات که در حد ایده‌آل نیست، اما از زمانی که کمپ تیم‌های ملی افتتاح شده بسیاری از مشکلات ما هم مرتفع شده است. ما در زمان خانم سپنجی مکان مناسبی برای اسکان نداشتیم و مجبور بودیم در زمین شماره 3 ورزشگاه آزادی که کلی ناهمواری داشت تمرین کنیم، اما بسیاری از آن کمبودها برطرف شده است.

خوابگاهی که در اختیار بانوان قرار دارد همان خوابگاهی است که در طول سال توسط تیم‌های رده‌های سنی نونهالان، نوجوانان، جوانان و امید پسران مورد استفاده قرار می‌گیرد. این را از این جهت گفتم که بدانید هر شرایطی که برای پسرها وجود دارد، برای ما هم هست؛ البته منکر کاستی‌های موجود نمی‌شوم، به هر حال ما مشکلات زیادی از بابت تعداد تختخواب و دوش و همین‌طور وضعیت گرمایشی و سرمایشی داشتیم، اما بعد از اعتراض‌هایی که از سوی بازیکنان مطرح شد، بسیاری از این کاستی‌ها برطرف شد.

ببینید ما که برگشتیم ایران، فدراسیون فوتبال جلسه‌ای تشکیل داد و در حضور خود بازیکنان به تک‌تک ملی‌پوشان قول تجلیل داد، اما تا به امروز چنین قولی محقق نشده است؛ البته ما چند لوح تقدیر و یک کارت هدیه بانکی هم دریافت کردیم، اما باید اذعان کنم که تجلیل‌ها آن‌طور که باید نبود.

آخرین خبری که من دارم به همان سمیناری برمی‌گردد که با حضور سپ بلاتر، علی کفاشیان و فریده شجاعی برگزار شد و در آن رئیس فدراسیون بین‌المللی فوتبال موافقت ضمنی خود را با پوشش تیم بانوان ایران اعلام کرد؛ البته تا به امروز فیفا نامه‌ای مبنی بر موافقت رسمی خود با پوشش تیم ملی فوتبال بانوان ایران به فدراسیون فوتبال ارسال نکرده است.

بالطبع اگر بحث پوشش اسلامی تیم ملی فوتبال بانوان حل شود ما می‌توانیم با امیدواری بیشتری به آینده فکر کنیم؛ البته ما در غرب آسیا خیلی مشکل نداریم، ولی برای مقابله با تیم‌های شرق آسیا نیاز به این هست که تجربه مسابقات بین‌المللی‌مان را افزایش دهیم؛ برای این منظور حل شدن مشکل پوشش تیم، به پیشرفت فوتبال بانوان ایران، سرعتی دوچندان خواهد بخشید.

عمده مشکلی که فوتبال و فوتسال دارد بحث اسپانسرینگ (حمایت‌کننده‌های مالی)‌ است. مسابقات بانوان نه پخش زنده تلویزیونی دارد و نه از طریق رادیو پوشش داده می‌شود. در این شرایط طبیعی است که اسپانسرها هیچ اشتیاقی به فعالیت در بخش ورزش بانوان از خود نشان ندهند؛ البته در این میان جلسه‌ای با سردار عزیزمحمدی داشتیم و پیشنهادی با این موضوع مطرح شد که هر یک از تیم‌های لیگ برتری یک تیم هم در سطح لیگ فوتبال بانوان داشته باشند که اگر در سال‌های آتی اجرایی شود به طور قطع کمک شایانی به حل مشکل اسپانسرینگ خواهد کرد. در کنار این موضوع اگر رسانه‌ها و مطبوعات هم توجه بیشتری به فوتبال و فوتسال بانوان داشته باشند شرایط تغییر خواهد کرد؛ البته از انصاف نباید گذشت که در حال حاضر این توجهات، به مراتب بیشتر و پررنگ‌تر از گذشته شده است.

این را واقعا قبول دارم.

قرارداد بازیکنان فوتسال با توجه به این‌که قدمت این رشته در کشور ما از فوتبال بانوان قدیمی‌تر است، کمی بیشتر است. در فوتبال الان بازیکنان ملی نهایتا هفت میلیون تومان دریافت می‌کنند، اما این رقم در فوتسال به 10 یا 11 میلیون تومان هم می‌رسد؛ البته این ارقام را هم فقط یک‌سری بازیکن خاص می‌گیرند، نه همه بازیکنان.

خوشبختانه تا به امروز چنین بحث‌هایی در فوتبال بانوان وجود نداشته است. تازه رقم‌هایی هم که من گفتم شاید دو سال است که در فوتبال بانوان رد و بدل می‌شود، ولی تا قبل از آن رقم‌ها در حد یک میلیون و یک میلیون و 500 هزار تومان بود که به هیچ وجه برای دلالان وسوسه‌انگیز نبود.

من اولین قرارداد باشگاهی‌ام را سال 1379 امضا کردم و چیزی حدود 500 هزار تومان از تیم دانشگاه آزاد گرفتم. آن زمان سقف قرارداد برای بهترین بازیکن فوتسال بانوان فقط یک میلیون تومان بود.

آن پیشنهاد از سوی باشگاه ابوظبی کلاپ مطرح شد. آنها قصد داشتند بابت امضای قرارداد یکساله من مبلغ 150 میلیون تومان بپردازند، اما در مذاکرات بعدی گفتند ما بازیکن محجبه نمی‌خواهیم و من با توجه به اعتقاداتم و این‌که بازی برای تیم ملی ایران را با هیچ چیز عوض نخواهم کرد، پیشنهاد اماراتی‌ها را نپذیرفتم.

واقعیت این است که هر دو عامل موثر بوده؛ هم توانایی‌های من و هم ارتباطات همسرم در امارات. همسر من به عنوان مدیر برنامه‌هایم در کنار من است و زحمات ایشان در برقراری این ارتباط‌ها بی‌تاثیر نبوده است؛ البته اگر فقط این عامل در پیشنهادات خارجی من دخیل بود، بار دوم دیگر نباید مورد توجه مسوولان تیم فوتبال بانوان ابوظبی قرار می‌گرفتم. پس توانایی‌های خود من هم نقش داشته است، اما آنهایی که چشم موفقیت‌های مرا ندارند بعضا از این قضیه سوء‌استفاده می‌کنند تا شایستگی‌هایم را زیر سوال ببرند.

من به شخصه با علاقه بسیار اخبار و اتفاقات فوتبال بانوان را در سطح جهان پیگیری می‌کنم. به عنوان مثال فیلم بازی‌های جام جهانی فوتبال بانوان را تهیه کرده‌ام و همه بازی‌ها را دیده‌ام، چون معتقدم تماشای فوتبال سطح اول جهان، نکات آموزشی بسیاری را برای یک بازیکن در بر خواهد داشت.

من با اشتیاق زیاد تمامی بازی‌های لیگ ایران را نگاه می‌کنم. فوتبال‌های خارجی را هم بدقت دنبال می‌کنم تا از میان آنها نکات مثبت را برای خودم بردارم.

(با خنده) من طرفدار پروپاقرص تیمی هستم که نیم فصل اول لیگ برتر را با بحران سپری کرد.

نمی‌دانم چند بازی ملی دارم، اما فکر می‌کنم تاکنون بیش از 50 بار با پیراهن تیم‌های ملی فوتبال و فوتسال ایران به میدان رفته باشم. تعداد گل‌های ملی من هم در این دو رشته چیزی حدود 70 گل است و مطمئنم که از این تعداد تجاوز نمی‌کند. در این میان بهترین خاطراتم کسب دو عنوان خانم گلی در رقابت‌های فوتسال بازی‌های کشورهای اسلامی است.

با توجه به این‌که عمر فوتبال و فوتسال بانوان در ایران از 15 سال تجاوز نمی‌کند، طبیعتا نمی‌توان مثل فوتبال مردان محدوده سنی مشخصی را برای پایان فوتبال یک فوتبالیست زن درنظر گرفت، اما مسلما طول فعالیت ورزشی یک بازیکن زن هم به سالم زندگی کردن و توانایی‌های فردی او بستگی دارد. امکان دارد یک بازیکن در 25 سالگی دیگر آن کارایی لازم را نداشته باشد، اما بازیکنی دیگر در 30 سالگی هم از پتانسیل بالایی برخوردار باشد. در این میان برنامه‌های غذایی، زمان استراحت و نوع تمرین و زندگی یک بازیکن از جمله مواردی هستند که در کیفیت بازی او تاثیرگذار خواهد بود.

فکر می‌کنم جزو آن دسته از بازیکنانی باشم که بتوانم چند سال دیگر به فعالیتم در سطح باشگاهی و ملی ادامه بدهم. مطمئن باشید اگر روزی احساس کنم که دیگر آن طراوت و شادابی گذشته را ندارم و نمی‌توانم برای تیمم موثر واقع شوم بلافاصله از دنیای فوتبال خداحافظی خواهم کرد، اما تا امروز حتی یک لحظه هم به این موضوع فکر نکرده‌ام.

من آقای کریم باقری را الگوی رفتاری خودم می‌دانم. ایشان بازیکن بزرگی هستند که نه‌تنها الگوی من که الگوی رفتاری بسیاری از ورزشکاران ایرانی به شمار می‌روند.

من سبک بازی کریم باقری را می‌پسندم، نوع رفتارشان با بازیکنان تیم حریف، بازیکنان تیم خودی، تماشاگران و داور واقعا الگوست و من فکر می‌کنم مثل کریم باقری بودن می‌تواند بزرگ‌ترین افتخار برای هر بازیکن فوتبالی در ایران باشد. من هم به این خاطر که ایشان را الگوی رفتاری خود قرار داده‌ام، سعی می‌کنم مثل او رفتار کنم.

من از طرفداران کریستیانو رونالدو هستم؛ البته رونالدو فقط به لحاظ فنی بازیکن بزرگی است و من به لحاظ اخلاقی این بازیکن را به دلیل حاشیه‌های زیادی که دارد و همواره با چهره‌ای پرخاشگر در زمین حاضر می‌شود، تایید نمی‌کنم.

بله! من سال گذشته پس از پیگیری‌های مستمر موفق شدم اولین مدرسه فوتبال بانوان را با نام یک زن ایرانی به ثبت برسانم. انگیزه اصلی من هم این بود که بتوانم جهشی بلند در فوتبال بانوان ایران ایجاد کنم؛ چرا که اعتقاد دارم بانوان ایران به آنچه حقشان است،‌ نرسیده‌اند.

در اولین سال فعالیت، استقبال خوبی از این مدرسه فوتبال شد. ما سه روز در هفته، دو سئانس و هر سئانس تعداد زیادی شاگرد داشتیم؛ البته الان به دلیل سرمای هوا و امتحانات مدارس این مدرسه موقتا تعطیل است، اما به اتفاق خانم شهرزاد مظفر که مدیریت این مدرسه را به عهده دارد، برنامه‌ریزی مناسبی برای از سرگیری فعالیت‌های این مدرسه در سال آینده انجام داده‌ایم.

به هر حال خانم مظفر استاد بنده است و من به عنوان شاگرد همیشه احترام خاصی برای ایشان قائل هستم.

من برای زندگی ورزشی خودم هدفگذاری‌های مشخصی انجام داده‌ام. اول موفقیت در فوتبال و فوتسال ملی، بعد مربیگری تیم ملی و در نهایت اگر صلاحیتش را داشتم فعالیت به عنوان نایب رئیس فدراسیون فوتبال و رئیس کمیته فوتبال بانوان. در واقع از بعد شخصیتی آدمی هستم که داشتن چنین هدف‌هایی را حتی اگر به قول شما بلندپروازی باشد، برای پیشرفت بیشتر ضروری می‌دانم.

من فکر می‌کنم اگر حمایت‌های لازم انجام شود و توجه بیشتری به پیشرفت این رشته در کشور صورت پذیرد، ما در 10 سال آینده می‌توانیم با قدرت‌های اول فوتبال آسیا رقابت کنیم و جزو چهار تیم برتر آسیا باشیم.

هم‌اکنون برای حضور در مسابقات داخل سالن آسیا ـ ازبکستان در اردوی تیم ملی فوتسال هستیم. فروردین ماه در بازی‌های غرب آسیا شرکت می‌کنیم. اردیبهشت ماه هم در تورنمنتی با حضور تیم‌های بزرگی چون روسیه، اکراین و پرتغال در روسیه شرکت خواهیم کرد.

البته در فوتسال شاهد چنین موضوعی نبودیم.