شیدایی مثل شکلات تلخ است

کارگردان سریال «شیدایی» در گفت‌وگو با ایسنا درباره قصه این سریال گفت:‌ «شیدایی» یک قصه گرم خانوادگی با ته‌مایه‌های اجتماعی است؛ ضمن این‌که محور اصلی آن هم عشق و لطافت است. ما با همین محورها کار خودمان را شروع کردیم و شبکه سوم سیما هم از این طرح استقبال کرد.

عسگرپور توضیح داد: بتدریج که فیلمنامه نوشته شد ما هم وارد پیش‌تولید شدیم؛ اما نگارش فیلمنامه کمی زمان برد. به علاوه من و سعید نعمت‌الله (نویسنده فیلمنامه) دچار وسواس شده بودیم که ترتیب داستان ترتیب درستی باشد تا بیننده با یک اثر متفاوت مواجه باشد.

درباره ساخت سریال هم طبیعتا این دقت باید اعمال می‌شد. به هرحال ما همزمان با نگارش فیلمنامه، پیش‌تولید را پیش می‌بردیم. تصویربرداری به سرعت شروع شد و در حال حاضر حدود 190 روز از شروع تصویربرداری می‌گذرد که با توجه به تعداد لوکیشن‌ها و تعداد جلسات تصویربرداری، معدل نسبتا متعارف و خوبی برای این کار تلقی می‌شود.

عسگرپور درباره زمان پخش سریالش هم گفت: شبکه سه اصرار داشت که پخش کار کمی زودتر شروع شود، اما تصور من از ابتدا این بود که پخش «شیدایی» می‌تواند پایان دی‌ماه آغاز شود که تا پایان سال نیز ادامه پیدا کند؛ اما پخش زودهنگام آن هرچند که ساعت و روزهای خوبی بود برای ما این سختی را داشت که همزمان با پخش همچنان درگیر تولید شویم و فکر می‌کنم تقریبا تا چند روز مانده به آخرین روز پخش، تصویربرداری داشته باشیم.

کارگردان سریال «شیدایی» درباره ویژگی‌های همزمانی تولید و پخش یک اثر هم گفت: بازخوردها به کاری که در حال پخش است کمک می‌کند تا بخش‌های باقیمانده براساس بازخوردهای مردم تغییراتی داشته باشد. اما ما چون قسمت‌های پایانی را تصویربرداری می‌کنیم، نمی‌توانیم از این بازخوردها استفاده زیادی بکنیم. هرچند که گاهی پخش همزمان سریال کار تصویربرداری ما را سخت‌تر می‌کند چون تا وقتی مردم ندانند درگیر کدام کار هستیم کار تصویربرداری در کوچه و خیابان براحتی پیش می‌رود.

عسگرپور درباره تعداد قسمت‌های این سریال هم گفت:‌ از ابتدا که کلیت داستان را با سعید نعمت‌الله پیش می‌بردیم هم ما و هم تلویزیون مایل بود این قصه حداقل 40 قسمت باشد، حتی تلویزیون دوست داشت حداکثر به 50 قسمت هم برسد.

من هم مشکل خاصی با این مساله نداشتم و کار را با فیلمنامه‌نویس به گونه‌ای پیش بردیم که تا مقداری که لازم است داستان جلو برود و تمام شود. اما زمانی که پخش شروع شد و ما با محدودیت زمان مواجه شدیم و این‌که «شیدایی» بیش از 30 قسمت داشته باشد از نظر ما عملا منتفی شد.

وی ادامه داد: تعبیر خود من از این نوع کارها «شکلات تلخ» است؛ یعنی حتما با اثری که ذاتش شیرین است، مواجهیم، اما تلخی‌اش را که می‌تواند نفع هم داشته باشد، می‌پذیریم. به نظر من این نوع قصه‌ها که سریال «جراحت» هم از این نوع بود‌، درگیری آدم‌ها را نشان می‌دهد نه تلخی آنها را. اگر بخواهیم تلخی را در شرایط اجتماعی امروزمان باز کنیم، با مسائل دیگری مواجه می‌شویم که شاید تلویزیون مایل نباشد آن را طرح کند.

من موضوع سریال شیدایی را خیلی تلخ نمی‌دانم بلکه آن را از موضوعات روزمره اجتماعی می‌دانم که پیچیدگی‌های سختی در زنــدگی آدم‌ها به وجود می‌آورد.