گزارش روز اجلاس سران هشت کشور صنعتی

خیلی سخت است که دربارهی نتایج بحثهای پرحرارت سران هشت کشور صنعتی در نشست 8 ژوئن سخن بگوییم اما واضح است که موضوع عراق بیش از 80 درصد زمان این نشست را به خود اختصاص خواهد داد.
مابقی زمان این نشست احتمالا به بحث دربارهی موضوعات اقتصادی اختصاص مییابد.
اقتصاد جهانی در حال حاضر وضعیت سختی را از سر میگذراند که مهمترین علت این امر بحران انرژی است.
بدون شک هشت کشور صنعتی به نیاز برای بهبود بخشیدن به مکانیسم قیمت گذاری منابع انرژی آگاه هستند ؛ مکانیسمهای تنظیم کنندهیی که هم منافع تولیدکنندگان نفت و هم منافع مصرفکنندگان این مساله را تامین کند.
قیمتهای بالای نفت که هم اکنون حدود 40 دلار برای هر بشکه است ، تاثیرات متفاوتی بر اقتصاد کشورهای صادرکننده و واردکننده این ماده حیاتی دارد.
دیدگاهی که هم اکنون غالب است ، این است که روسیه چون یکی از عرضه کنندگان عمده نفت خام است ، از افزایش قیمتهای جهانی نفت سود سرشاری عایدش میشود.
اگرچه این سخن نادرست نیست اما باید جنبهی دیگر قضیه را هم در نظر گرفت و آن این است که قیمتهای بالای نفت باعث افزایش قیمت کالاهای مواد خام و تکنولوژیهای مورد نیاز روسیه نیز خواهد شد.
بهتر این است که بگوییم قیمتهای بالای نفت به نفع کامل هیچ یک از طرفین تولید کننده و مصرف کننده نیست و کشورهای عضو G8 باید نهایت تلاش جمعی خود را برای حل این مشکل به کار بندند.
این خبرگزاری گزارش داده است: آمریکا امیدوار است که با سازماندهی حجم عظیمی از صادرات نفت عراق قادر به کاهش قیمتهای نفت در تابستان شود ، اما این حل مشکل موقتی است نه اساسی و اصولی.

تجارت جهانی

کشورهای عضو G8 نگران نرخهای تورم افزایش یافته در آمریکا، نرخهای اندک رشد اقتصادی در اروپا ، افت رشد اقتصادی در چین و کاهش بازیافت سرمایه از کشورهای در حال توسعه هستند.
سران هشت کشور صنعتی همچنین درباره سازمان تجارت جهانی که وجود بحران در آن آشکار است، به بحث خواهند نشست.
مساله اصلی این است که در سازمان تجارت جهانی تصمیمگیرندگان اصلی کشورهای پیشرفته و صنعتی هستند که منافع کشورهای در حال توسعه و اقتصادهای در حال گذار از جمله روسیه را در تصمیمگیریها در نظر نمیگیرند.

تصمیمات هشت کشور

مشکل عمده و اصلیای که وجود دارد این است که نفس وجود باشگاهی مرکب از هشت کشور صنعتی به وسیله کشورهای در حال توسعه و کمتر توسعه یافته مورد اعتراض قرار گرفته است.
کشورهای کمتر توسعه یافته معتقدند که باشگاه هشت کشور صنعتی حقوق آنها را نادیده میگیرد. لازم است در این مورد نکاتی بیان شود.
کشورهای عضو G8 تصمیمات الزامآور نمیگیرند. در G8 سران هشت کشور صنعتی به تبادل نظر درباره موضوعات و مسایل مبتلا به جهان میپردازند و معمولا به توافقاتی دست مییابند.
بیان این توافقات به صورتی شفاهی و غیر الزام آور است و فقط به عنوان هماهنگ کننده و عمل این کشورها در برخورد با موضوعات مطروحه در نظر گرفته میشوند بنابراین نفس وجود G8 کاملا موجه و مفید است و نباید با نشستهای موسوم به Big Tree که در طی جنگ جهانی دوم میان فرانکلین روزولت ، جوزف استالین و وینستون چرچیل برگزار میشد و تصمیمات آنها برای همه جهانیان الزامآور بود ، خلط شود اگرچه اتخاذ چنین تصمیماتی در شرایط جنگی گریزناپذیر است.
اگر آن زمان جنگ علیه آلمان هیتلری بود ، الان جنگ علیه تروریسم در جریان است.
اگر روسیه ، آمریکا و انگلیس همکاری و هماهنگی نزدیکی با هم در مبارزه با دشمن مشترکشان یعنی تروریسم داشته باشند ، بسیار راحتتر میتوانند تهدید این دشمن مشترک را خنثی کنند.

میهمانان اجلاس

جورج بوش ، رییس جمهور آمریکا از رهبران الجزایر ، افغانستان ، بحرین ، اردن و یمن دعوت کرده است که در نشست روز 8 ژوئن شرکت کنند.
بوش در نظر دارد موضوع تاثیرات انجام اصلاحات در خاورمیانه را با آنها در میان بگذارد و در خصوص چشماندازهای انجام این اصلاحات به گفتوگو بپردازند.
این اقدام برای این کشورها که نگران اوضاع خاورمیانه هستند ، قابل تحسین است ؛ مگر اینکه گفتوگوها طوری جریان پیدا کند که دولت بوش قصد تحمیل طرح مدل اصلاحات طرح شده بوسیله کاخ سفید را بر آنها داشته باشد.
از قراین و اوضاع موجود در عراق اینگونه بر میآید که مدلهای اصلاحات طرح شده بوسیله آمریکا برای خاورمیانه مثبت نخواهد بود ، پس مسلما باید اصلاحات خاورمیانه بومی و درونی باشد نه تحمیلی و خارجی.