گفت‌وگو با پردیس افکاری بازیگر نقش مهشید در سریال «پنج کیلومتر تا بهشت»

داستانی‌ها ماورایی هیچ‌وقت کهنه نمی شوند

پردیس افکاری سال 1347 در تهران متولد شد و در‌ 16 سالگی به مدرسه هنرپیشگی «آناهیتا» راه یافت و دوره 2 ساله بازیگری را در آن مرکز گذراند. تحصیلات خود را تا مقطع کارشناسی رشته بازیگری و کارگردانی ادامه داد. او پس از آن فعالیت هنری خود را ابتدا در عرصه تئاتر و پس از آن در سینما و تلویزیون شروع کرد.
کد خبر: ۴۲۴۰۴۷

او در مدت حضور خود در تلویزیون علاوه بر بازی در سریال‌های «فکر پلید» و «طریق عشق» در برنامه‌های عروسکی «بزبز قندی» و «هادی و هدی» به عنوان بازیگر عروسکی نیز به فعالیت پرداخت. از جمله فیلم‌های سینمایی که افکاری در آنها حضور داشته است می‌توان به «بانی چاو»، «کیفر»، «پنجاه روز التهاب»، «پرواز را به خاطر بسپار» و... اشاره کرد که بعد از سال‌ها بازی و نقش او در سریال فکر پلید هنوز در خاطره‌ها زنده و ماندگار است.

افکاری سال قبل با سریال «در مسیر زاینده‌رود» و نقش متفاوت او بار دیگر خاطره بازی‌اش را در سریال فکر پلید زنده کرد و اما امسال با سریال «پنج کیلومتر تا بهشت» در شب‌های ماه‌ رمضان مهمان‌ خانه‌های شماست؛ سریالی که فیلمبرداری آن هنوز ادامه دارد و طبق پیش‌بینی دست‌‌‌اندرکاران ضبط آن تا عید فطر ادامه خواهد داشت. به این بهانه با این بازیگر گفت‌وگویی ترتیب داده‌ایم که از نظرتان می‌گذرد.

ظاهرا هنوز تصویربرداری سریال پنج کیلومتر تا بهشت ادامه دارد؟

بله ما الان هر روز بین 12 تا 16 ساعت سر صحنه‌ایم و همزمان با پخش، مشغول کار هستیم.

به جز حضورتان در سریال در مسیر زاینده رود در طول چند سال گذشته کم کار شده‌اید، چرا؟

چون بیشتر، کیفیت کارهایم برایم مهم است تا کمیت. ترجیح می‌دهم خوب و دقیق انتخاب کنم. اصولا در انتخاب نقش‌هایم سخت‌گیرم و دوست دارم وقتی‌ فردا به کارنامه کاری‌ام نگاه کردم پشیمان نباشم و چون معتقدم‌ در کشور و تلویزیون ما اثر خوب و مطلوب کمتری ساخته می‌شود خب بالطبع کمتر کار می‌کنم و کارهای خوب هم که همه‌اش به من پیشنهاد نمی‌شود، پس سخت‌تر انتخاب می‌کنم و طبیعتا کمتر دیده می‌شوم. هر چند تمایلی هم برای این‌که در دسترس و جلوی دید باشم ندارم.

چرا؟

چون دلم می‌خواهد مردم دلشان برایم تنگ شود. قرار نیست که در هر کار و کانال تلویزیونی مرا ببینند. مگر چند تا کار متفاوت و خوب داریم؟ اگر مخاطب مرتب بیننده تو باشد که دیگر تکراری می‌شوی. بازیگرها هم وقتی خیلی نقش‌های شبیه به هم بازی کنند مردم کمتر دوستشان دارند.

‌ سال قبل در همین ایام شاهد نقشی متفاوت از شما در سریال در مسیر زاینده‌رود بودیم، نقشی که بار دیگر خاطره بازیتان را در سریال فکر پلید زنده کرد و امسال هم به عنوان دومین تجربه کاری‌تان در نقشی دیگر و در یک سریال مناسبتی دیگر حضور دارید. آیا این قضیه فقط یک اتفاق بوده یا نه علاقه‌تان به حضور در سریال‌های مناسبتی است؟

اتفاقا من تا قبل از بازی در سریال در مسیر زاینده رود اهل بازی در کارهای مناسبتی نبودم و تا به حال حضوری در این کارها نداشتم. ولی از آنجا‌ که فیلمنامه در مسیر زاینده رود و نقشی که به من پیشنهاد شد بسیار خوب بود و از همان ابتدا هم در خصوص بازی در این کار احساس خوبی داشتم پس فکر کردم اگر کار مناسبتی خوب دیگری پیشنهاد بشود حتما می‌پذیرم. علیرضا افخمی جزو آن کارگردانانی است که هر بازیگری تمایل دارد در کار او حضور داشته باشد. هر چند خلاف میلم که علاقه‌ای برای بازی نقش مادر آن هم مادری که یک دختر بزرگ دارد، نداشتم ولی با این حال نقش را پذیرفتم و همه‌اش به خاطر وجود کارگردانی چون علیرضا افخمی بود.

چه فرقی بین یک کار مناسبتی و سریالی که در طول سال تولید و پخش می‌شود وجود دارد؟

آمار ما نشان می‌دهد که مخاطبان آثار ماه رمضان بیشتر از زمان‌های دیگر سال حتی نوروز است، چون ماه خاصی است. در این ماه مردم کمتر به دید و بازدید می‌روند و بیشتر بیننده تلویزیون هستند و کارهای خوبی که در این ایام پخش می‌شود را دوست دارند و از آنها استقبال می‌کنند و دقیقا به همین خاطر است که من هم دوست دارم در آثار مناسبتی این ماه دیده شوم.

پس با این حساب بیننده برایتان جایگاه خاصی دارد؟

بله حتما! بجز این نمی‌تواند باشد چون ما با این مردم زندگی و برای این مردم کار می‌کنیم و خب برایمان مهم است که چگونه فکر می‌کنند و چگونه نگاه و قضاوت‌مان می‌کنند.

اگر اجازه بدهید برویم سراغ سریالی که این شب‌ها با بازی شما از شبکه 3 سیما پخش می‌شود. برای اجرای نقش مهشید در سریال پنج کیلومتر تا بهشت و طراحی آن چقدر با کارگردان همفکری کردید؟

من درخصوص همه نقش‌هایی که می‌پذیرم و بازی می‌کنم زیاد فکر می‌کنم و این فکر کردن باعث می‌شود راه‌های زیادی را برای ورود به نقش پیدا کنم. وقتی سال‌های سال کار کرده و پشتوانه هنری دارید طبیعتا راحت‌تر به نقش می‌رسید. با این همه من همیشه و در کارهایم در خدمت کار و کارگردان بوده و هستم. چون به هر حال کارگردان به نوعی رئیس کار است و من کار با او را پذیرفته‌ام به همین دلیل سعی می‌کنم تمام آن چیزی را که از من می‌خواهد انجام بدهم.

در این کار چون خود آقای افخمی هم در نویسندگی کار مشارکت دارد طبیعتا بر کار احاطه دارند و مسلط عمل می‌کند و خوب می‌دانند چه می‌خواهند و به خوبی هم بازیگران را راهنمایی می‌کنند.

به نظر خودتان مهشید جای کار بیشتری نداشت و نمی‌شد بیشتر به آن پرداخت؟

افکاری: من درخصوص همه نقش‌هایی که می‌پذیرم و بازی می‌کنم زیاد فکر می‌کنم و این فکر کردن باعث می‌شود راه‌های زیادی را برای ورود به نقش پیدا کنم. وقتی سال‌های سال کار کرده و پشتوانه هنری دارید طبیعتا راحت‌تر به نقش می‌رسید.

این قضیه باید با نویسنده در میان گذاشته شود چون اوست که همه شخصیت‌ها را طراحی می‌کند. ولی به هر حال تاکید نویسنده روی دنیای ماورایی است و بیشتر نشان دادن و طی این مسیر است. برای همین نمی‌شد بیشتر از این، روی شخصیت مهشید مانور داد. فکر می‌کنم همین اندازه برای این شخصیت کافی است.

به عنوان بازیگر، برای بهتر شدن نقش و ایفای هر چه بهتر آن پیشنهاد خاصی هم داشتید؟

افرادی که به من نزدیکند مثل خانواده، دوستانم و... من و بخش‌های طنز شخصیتم را می‌شناسند دقیقا خلاف تصور خیلی از مردم که فکر می‌کنند من آدم خشکی هستم اصلا این طوری نیست و برعکس آدم شوخی هستم و شوخی کردن را بسیار دوست دارم به همین دلیل و بعد از تجربه بسیار موفق در مسیر زاینده‌رود دوست داشتم که مهشید هم لحظاتی از طنز داشته باشد که خوشبختانه این اتفاق افتاد ولی خب چون مهشید شخصیت دیگری است و در یک داستان دیگر روایت می‌شود طبیعتا لحظات طنزش کمرنگ‌تر است و نوع پرداختش هم متفاوت، ولی طنازی‌های خاص خودش را هم دارد.

شما در این سریال با داریوش فرهنگ همبازی هستید؛ بازیگری که از قضا کارگردان هم هست. بازی در کنار وی چه ویژگی‌هایی برایتان داشت و چقدر در ارائه نقش از کمک‌های او استفاده کردید؟

برای من همیشه بازیگر مقابلم در هر کاری مهم است چون بازیگری به نوعی بده، بستان است و من باید بتوانم انرژی مثبت او را بگیرم و انرژی مثبت بدهم. در غیر این صورت نقش، درست از کار درنمی‌آید. اگر من انرژی درست نگیرم، نمی‌توانم نقشم را خوب بازی کنم.

شما یک بازیگر صحنه‌ای (تئاتر) هستید، این قضیه چقدر در ایفای نقش‌های تلویزیونی به شما کمک می‌کند؟

خیلی، ولی یک ریزه‌کاری‌هایی وجود دارد که گاهی خیلی مهم است و بعد از سال‌ها کار، این طبیعی است که این ریزه‌کاری‌ها، درون بازیگر نهادینه می‌شود و بازیگر می‌داند که بازی مقابل دوربین مانند بازی روی سن تئاتر نیست و بالعکس.

بازی در این سریال دومین تجربه بازی شما در یک کار مناسبتی است و با وجود خوبی‌های سریال‌های مناسبتی، این کارها همیشه با مشکلاتی هم از قبیل زمان کم و فشار حاکم بر کار همراه بوده‌اند و همین قضیه باعث خستگی عوامل می‌شود که در ارائه کار بی‌تاثیر نیست. از سختی‌های این گونه کارها بگویید.

ببینید، بخشی از بازیگری، آزاد کردن ذخیره انرژی است مثل زمانی که شما سرتان را زیر آب می‌کنید بدون این که نفس بکشید و خب کار کردن در این زمان (ایام ماه مبارک) یعنی این که شما بیشتر خسته می‌شوید ولی این به آن معنا نیست که یعنی انرژی و زمان کمتری روی نقش می‌گذارید. وظیفه بازیگر استفاده درست و بجا از انرژی‌های ذخیره شده است. ما در این کار سعی کرده‌ایم خستگی، کوچک‌ترین تاثیری بر کار نداشته باشد.

به نظر شما چه الزامی برای ساخت سریال‌های مناسبتی وجود دارد؟

این قضیه دیگر جاافتاده است. مخاطبان تلویزیون در طول این سال‌ها نشان داده‌اند که تلویزیون در طول سال باید سریال‌های مناسبتی داشته باشد چون همان‌طور که گفتم در این زمان تلویزیون بیشترین تعداد مخاطب را دارد بنابراین باید از آن بهره‌برداری کند.

با این همه به نظر شما آیا تلویزیون هنوز ظرفیت ساخت این سریال‌ها را دارد؟ با توجه به این که بعضی از سریال‌هایی که در این ایام پخش می‌شود موضوعاتی تکراری دارند. فکر می‌کنید آیا تلویزیون توانسته حق مطلب را ادا کند؟

هنوز نه! همان طور که می‌دانید 2 شبکه 2 سریال با یک موضوع مشابه ساخته‌اند و نمایش می‌دهند. من واقعا غافلگیر شدم. این قضیه اصلا امتیاز مثبتی نیست. به خاطر این که ‌حق مردم است ‌ بیننده کارهای متفاوت باشند چون بیننده ما هر شب سر یک ساعت خاص و به مدت یک ماه با یک کار درگیر می‌شود و اگر قرار باشد 2 اثر شبیه هم ببیند که خب طبیعی است یکی را انتخاب می‌کند.

با این تفاسیر تلویزیون بیننده‌اش را از دست می‌دهد و امسال این قضیه به تلویزیون ضربه زده است و این اصلا درست نیست. سال گذشته داستان‌های متفاوت‌تری داشتیم و همین قضیه باعث جذابیت کارها شده بود.

شما امسال در یک سریال ماورایی ایفای نقش می‌کنید و با توجه به این که الان سال‌هاست ساخت این گونه سریال‌ها باب شده، فکر نمی‌کنید دیگر زمان ساخت این سریال‌ها به سر رسیده است؟

من فکر می‌کنم این دید و چگونگی نگاه شماست که می‌تواند یک موضوع را جذاب کند؛ بخصوص این موضوع، چون ما مردمانی هستیم که به جهان بعد از مرگ اعتقاد داریم. به نظرم این داستان‌ها هیچ وقت کهنه نمی‌شوند و همیشه برای بیننده جذابیت دارند.

به نظر شما اکنون و در این زمان بیشتر چه موضوعاتی در تلویزیون جای کار دارد و باید به آنها پرداخته شود؟

موضوعات خانوادگی، چون بیشتر خانواده‌ها با هم بیننده سریال‌های مناسبتی هستند. در این زمان می‌شود خیلی چیزها را‌ راحت‌تر به بیننده نشان داد چون این کارها بیشتر می‌توانند با بیننده ارتباط برقرار کنند.

شیما بهاردوست / جام جم

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها