معجزه‌های صنایع دستی ایران

این کاسه سفالی، گذشته از این‌که بعد‌ها اولین تصویر متحرک دنیا لقب یافت و به عنوان نماد انجمن جهانی انیمیشن مورد توجه قرار گرفت، نکته‌ای دیگر در دل خویش پنهان داشت که کمتر کسی به آن توجه کرد.

آن نکته توجه مردمان ایران باستان به مفهوم تلفیق هنر و زندگی روزمره بود که امروزه از آن به عنوان مفهوم صنایع دستی یاد می‌شود. مفهوم صنایع دستی در ایران ریشه در عادات مردمان این سرزمین در تلفیق هنر در زندگی‌شان دارد.

شاید برایتان جالب باشد که در همان زمانی که آن بز زنگوله‌پا از روی درخت می‌پرید و اندیشه ایرانی باعث شد نقش این حیوان هزاران سال روی یک کاسه سفالی جای گزیند، برای مردمان تمدن‌های دیگر اصلا فرقی نمی‌کرد که کاسه‌ای که در آن آب می‌نوشند، باید چه شکلی باشد، چه برسد به این‌که روی آن نقش و نگار هم بکشند.

این تفاوت ذاتی میان مردمان این نقطه از عالم با دیگر آدم‌های این کره خاکی است که از دیرباز هنر را بخشی از زندگی خویش می‌دانستند و روی مانایی این اندیشه استوار ماندند. اکنون در ایران، هنرهای سنتی وجود دارد که درست مانند هزاران سال قبل ساخته می‌شوند.

حتی ابزار‌های مدرن هم باعث نشده است تا هنرهای سنتی ایرانی مدرن شوند و در شلوغی دنیای مدرن از وحدت به کثرت برسند تا دیگر نتوان روی آنها نام صنایع دست‌ساز گذاشت.

فردا روز جهانی صنایع دستی است. صنایع دستی ایران در وانفسای مدیریت‌های چندگانه، سال‌های سال با مشکلات زیادی دست به گریبان بوده است. واردات بی‌رویه محصولات بنجل خارجی که کپی درجه چندم محصولات ایرانی است، شاید مهم‌ترین مشکل صنایع دستی امروز ایران باشد.

جالب آن است که همین محصولات در یک فرایند معجزه‌گونه! به نام صنایع دستی ایرانی در داخل کشورمان به ایرانی‌ها فروخته می‌شود و عجیب‌تر آن‌که مخاطب ایرانی نیز آن را با شوق و ذوق خریداری می‌کند. این هیجان نشان می‌دهد که مردم به یقین نوادگان همان مردمانی هستند که نمی‌خواهند درون یک کاسه سفالی ساده آب بنوشند. می‌خواهند هنری بنوشند که دستان هنرمندی آن را خلق کرده؛ اما تا به حال به این موضوع فکر کرده‌اید که چرا مردم کشورمان ترجیح می‌دهند مثلا جنس درجه چندم چینی را به نام صنایع دستی ایرانی خریداری کنند؛ اما هزاران هزار اثر صنایع دستی در انبارهای کشورمان خاک می‌خورند؟