مشکل ما همنشینی با برزیل و آرژانتین بزرگ است

بدیهی است که این امر افتخاری بزرگ برای من است، اما تنها کاری که از من برمی‌آید، افزودن بر تلاشم در واپسین سال‌های حضورم در این لیگ و رساندن وردربرمن به موفقیت‌هایی تازه است.

هر کدام از جاهایی که نام بردید، محاسنی داشته‌اند. بایرن‌مونیخ بسیار ویژه بود. در آنجا جام‌های متعددی بردیم و میزان بردها و فتوحات ما از حد گذشت. وردربرمن اولین باشگاه من در اروپا بود که اینک بعد از مدتی به آن بازگشته‌ام. برمن بود که مرا به فوتبال اروپا معرفی کرد و اجازه داد که به جایگاه‌هایی بالاتر برسم. در این باشگاه بود که معروف شدم و سایر تیم‌ها خواهان من شدند و چلسی هم تیمی بود که از این طریق به آن منتقل شدم. شاید در این تیم انگلیسی به حد کفایت بازی نکرده باشم، اما هر تلاشی را که از دست من برمی‌آمد، انجام دادم.

بدیهی است که تفاوت‌های این دو لیگ فراوان باشد. در انگلیس تلاش حول محور ارسال‌های بلند و پاس‌های مستقیم و بازی‌های فیزیکی است و بدون توان بدنی بالا به هیچ جا نخواهید رسید. در آلمان این طور نیست و بنا بر کار فنی و اجرای بازی‌هایی غنی‌تر است و تیم‌ها پاسکاری‌های بسیار بیشتری در قیاس با تیم‌های انگلیسی انجام می‌دهند و می‌کوشند قدم به قدم و البته با سلاح سرعت به جلو بروند. این معادلات سبب شده تعداد تیم‌های مجری بازی‌های فنی در آلمان بسیار بیشتر از انگلیسی باشد که حداکثر دو سه تیم ‌آن فوتبالی بازی می‌کنند که بتوان آن را در سطح اول جهان توصیف کرد.

شاید باور نکنید، اما برای این مهم واقعا شور و شوق زیادی دارم. بازی‌های ملی همیشه برای یک ورزشکار بسیار شیرین و موجب افتخار است و حاضرم هر زمان که مسوولان تیم ملی پرو صلاح بدانند از نو برای این تیم پا به توپ شوم.

بله، مارکاریان به برمن آمد و مرا دید و قرار است قبل از شروع جام ملت‌های آمریکای جنوبی 2011 دوباره با من دیداری داشته باشد و در مورد چگونگی شرکت من در آن جام به یک جمع‌بندی نهایی برسیم. حضور در این مسابقات شاید این ایراد را داشته باشد که تعطیلات تابستانی من نیز به هدر خواهد رفت و تنها زمان استراحت من در طول سال از بین برود، اما ارزش‌اش را دارد زیرا راه مرا به سوی مسابقات ملی از نو باز می‌کند.

نظر خاصی در این خصوص ندارم. سال‌ها در کنار گوئررو بازی کرده‌ام و کیفیت او را به خوبی می‌شناسم و در نقطه مقابل هرگز در کنار فرناندز بازی نکرده‌ام، اما این را می‌دانم که او در تیم ملی پرو خوب کار کرده است. شاید کسان دیگری هم باشند که برای این مورد به کار بیایند. مهم، نام افراد و انتخاب‌ها نیست و آنچه اهمیت دارد، جواب دادن سیستم‌ها و انتخاب‌ها و موفق شدن تیم است.

او از دوستان نزدیک من هم هست و من مخالفتی با گزینش وی نداشته‌ام، اما فکر می‌کنم او و من و سایرین با گزینش هر فردی که برای احراز سرگروهی در رقابت‌های جام ملت‌های آمریکای جنوبی انتخاب شود، موافقت خواهیم کرد.

جای فارفان در اردوی ملی بسیار خالی است، زیرا بازیکنی بسیار فنی و تاثیرگذار است، اما شنیده‌ام که مارکاریان خواستار اوست و اقداماتی موثر را در راه بازگرداندن وی انجام داده است. با حضور فارفان و فرمی که در بازی‌های اخیر شالکه نشان داده، تیم ملی آینده بهتری خواهد داشت.

کارمان طبعا آسان نخواهد بود، اما انگیزه‌های بیشتری خواهیم داشت. ما به قدرت و صلاحیت خود اعتقاد داریم و با این که تعداد زیادی از نفرات ما جوان‌اند، اما مصمم به فتح قله‌های بلند هستند. ما با امید جدی صعود از این گروه پای در رقابت‌ها خواهیم گذاشت.

دلیل اصلی وجود تعدادی از «قدرت»‌های اول فوتبال جهان مانند برزیل و آرژانتین و در درجاتی پایین‌تر اروگوئه و شیلی در منطقه ما (آمریکای جنوبی)‌ و محدودیت گزینش ‌4 تیم از این منطقه است و به واقع معضل همنشینی با بزرگان فوتبال جهان است. چاره‌ای نیست، باید بیش از این بکوشیم تا در حضور این رقبا هم صعودکننده شویم.

نمی‌دانم. تا وقتی کشش آن را داشته باشم. شاید بعد از دو سه سال دیگر به نقطه پایان برسم.

شاید نتوانم مربی خوبی شوم، اما به لطف دوستان و ارتباطات خوبی که در جهان فوتبال دارم، در این حرفه و صنعت خواهم ماند.