من قاتل مریم نیستم

چرا همسرت را کشتی؟

من‌ او را نکشتم و اصلا خبر ندارم که چه اتفاقی برایش افتاده است.

می‌دانم. در تمام این 2 سال من انکار کردم و ماموران سوال پرسیدند و چون من به چند سوال آنها نتوانستم جواب دهم، آنها مرا همچنان در بازداشت نگه داشته‌اند.

حدود 2 سال. البته او همسر عقدی من نبود، او را صیغه کرده بودم.

بله، یک‌بار ازدواج کرده بودم که بنا به‌ دلایلی با همسر سابقم متارکه کردم و مدتی تنها بودم تا این‌که با مریم آشنا شدم و با او ازدواج موقت کردم.

چون او را بخوبی نمی‌شناختم و می‌خواستم بهتر بشناسمش تا اگر توانستم، با او زندگی کنم. به همین خاطر هم 2 سال با هم به طور موقت ازدواج کردیم. همه چیز خوب پیش می‌رفت اما من بعد از مدتی متوجه شدم دیگر نمی‌توانم ادامه دهم. به همین دلیل هم بعد از پایان دوران صیغه با مریم به‌هم زدم.

بله‌، درست است اما از او خواسته بودم خانه‌ام را ترک کند.

او زنی نبود که من بخواهم با او بمانم. مریم مرا به مواد آلوده کرده بود.

بله، من اوایل نمی‌دانستم او معتاد است. وقتی باهم ازدواج کردیم متوجه شدم همسرم معتاد است و متاسفانه او مرا هم آلوده کرد.

شاید به این خاطر بود که من مدت زیادی تنها زندگی کرده بودم و مریم نعمتی در زندگی من بود و تازه کسی را پیدا کرده بودم که با او صحبت کنم. متاسفانه من از مریم خیلی تاثیر می‌گرفتم.

از آنجا که خودم هم آلوده شده بودم، نمی‌توانستم به او بگویم که ترک کند.

به صورت تفننی مواد مصرف می‌کردم. ما بیشتر می‌فروختیم و این کار را هم مریم برایم جور کرده بود.

پیش از این کارمند یک دانشگاه بودم، اما بازنشسته شده بودم و وقتم آزاد بود.

مدتی پس از ازدواجم با مریم، یک خانه ویلایی در کرج اجاره کردم و با هم به آنجا رفتیم.‌ بعد هم که قرار شد مریم را ترک کنم از آن خانه بیرون آمدم.

او می‌گفت جایی ندارد که برود، به‌همین‌دلیل هم می‌خواست پیش من بماند. این اواخر اختلافات ما خیلی زیاد شده بود.

من که گفتم در جریان قتل نیستم و نمی‌دانم چطور این اتفاق افتاد.

چون می‌دانستم پلیس به من ظنین می‌شود و به همین دلیل هم از خانه فرار کردم.

روز حادثه من در خانه نبودم و با پسرم بیرون رفته بودم که برایش موتور بخرم، وقتی برگشتم پسرم به اتاق خودش رفت و من هم به اتاق خودم رفتم. صبح که شد به اتاق مریم رفتم و جسد او را دیدم ، به همین دلیل هم فرار کردم.

نه ، نمی‌توانستم این کار را بکنم، چون آنها به من ظنین می‌شدند.

نه ، این‌طور نیست. من هیچ خطایی نکردم، فقط ترسیده بودم.

کسی علیه من شهادت نداده است. من روز قبل از حادثه برای خرید موتور پول لازم داشتم، به همین دلیل هم به خانه دوستم رفتم. دوستم حضور مرا تایید کرده و فقط گفته است که برای خرید تلفن همراه از او پول خواسته‌ام. این که شهادت علیه من محسوب نمی‌شود.

مادرم برای این‌که مرا از اتهام تبرئه کند، این حرف‌ها را زده است. او گفته 4 مرد وارد خانه ما شدند و او نمی‌داند چه اتفاقی افتاده است،
در‌حالی‌که چنین چیزی نبوده است و وقتی پلیس سراغ مرا از مادرم گرفته بود، او ترسیده و چنین دروغی گفته بود. متاسفانه این موضوع به ضرر من تمام شد.

آن شب که به خانه آمدم، همسرم را ندیدم. من و مریم مدت‌ها بود که با هم صحبت نمی‌کردیم و به همین خاطر هم به اتاق او نرفتم. آن شب نفهمیدم که چه اتفاقی افتاد و فردای آن روز متوجه شدم. شاید در مدتی که من در خانه نبودم، کسی وارد خانه شده و او را کشته است.

من و مریم با هم زیاد دعوا می‌کردیم، اما من آن شب با مریم دعوا نکردم، چون اصلا در خانه نبودم.

اگر سوالات بی‌جوابی برای ماموران وجود دارد و هنوز نتوانسته‌اند برای آن جوابی پیدا کنند برای من هم سوالاتی هست که هنوز جواب نگرفته‌ام، مثلا این‌که چرا آزمایش‌های لازم روی تار موهای کشف شده در کنار جسد مریم مورد بررسی قرار نمی‌گیرد. البته از من آزمایش گرفتند و متوجه شدند که این تارها متعلق به من نیست و به فرد غریبه‌ای تعلق دارد. چرا دنبال آن غریبه‌ها نمی‌روند. هیچ مدرکی وجود ندارد که من قاتل مریم هستم، بجز آن‌که بعد از دیدن جسد فرار کرده‌ام و آنها توضیحات مرا در این خصوص قبول ندارند. من با مریم اختلاف داشتم و نمی‌خواستم به زندگی با او ادامه بدهم و با این که 2 سال با او زندگی کرده بودم، اما راضی به مرگش نبودم. من می‌خواستم مثل گذشته سالم زندگی کنم ، به‌همین‌دلیل هم دیگر نمی‌توانستم به زندگی با مریم ادامه دهم.

فکر می‌کنم آنها هم می‌دانند من بی‌گناهم و همان‌طور که قبلا هم گفته‌ام، حاضرم هر چقدر که لازم است پول خرج کنم تا بتوانم قاتل مریم را پیدا کنم.

من و مریم در مدت کوتاهی که با هم بودیم، زندگی خوبی داشتیم و این اواخر با هم به مشکل بر‌خوردیم و من نمی‌خواستم خاطرات خوب گذشته را خراب کنم.

من قاتل نیستم و آنها هم این موضوع را می‌دانند، اما چون عزیزشان را از دست داده‌اند مرا مقصر می‌دانند.‌ ‌در حالی که من هیچ تقصیری ندارم و قاتل نیستم و به جرم نکرده هم اعتراف نمی‌کنم. بهتر است آنها هم به فکر پیدا کردن قاتل اصلی باشند.

بله ، فکر می‌کنم آزاد شوم، چرا که در قتل دست نداشته‌ام و می‌دانم که خداوند کمکم می‌کند تا آزاد شوم و بالاخره بی‌گناهی‌ام ثابت خواهد شد.