گفتگو با قطب الدین صادقی درباره رادیو

احترام به شعور مخاطب اصل اول است

قطب‌الدین صادقی متولد 1331 سنندج و دارای مدرک دکترای هنرهای نمایشی از دانشگاه سوربن فرانسه است.
کد خبر: ۳۳۱۸۶۸

صادقی یکی از مطرح‌ترین کارگردانان تئاتر و مدرس دانشگاه در حوزه هنرهای نمایشی، کارنامه درخشانی درخصوص خلق آثار برجسته و معروفی همچون هملت، آرش، مده، دوران بی‌گناهی... و ده‌ها مسوولیت اجرایی و مدیریتی در حوزه‌های مختلف فرهنگی، هنری کشور دارد.

گفتگوی کوتاه ما با قطب‌الدین صادقی به بهانه حضورش در یازدهمین جشنواره بین‌المللی رادیو و ارائه مقاله و سخنرانی در نشست تخصصی این جشنواره است که 5 تا 7 خرداد در مجتمع زیباکنار استان گیلان برگزار شد.

به نظر شما جشنواره رادیو چه تاثیری بر این رسانه فراگیر دارد؟

به نظر من رسانه بانفوذی مثل رادیو که می‌تواند در هر جا و هر ساعتی در دسترس مخاطب باشد، می‌تواند در روند تکاملی‌اش سرشار از تازگی‌ها شود و این تازگی هم می‌تواند در بخش امکانات فنی و هم در بخش تولید انواع برنامه‌ها و شیوه‌های ارتباطی با مردم رقم بخورد. بنابراین در این تحولات به نظر من یک نوع تجدیدنظر و بازخوانی و تلاش برای خلق برنامه‌های تازه و ابتکار در روش‌های نو بسیار لازم است، که تمام این نوآوری‌ها را باید مسوولان و برنامه‌سازان در نظر داشته باشند و خودشان را با پدیده‌های روز هماهنگ کنند که برگزاری جشنواره رادیو می‌تواند تا حدودی این نیازها را برآورده کند.

از طرف دیگر جشنواره رادیو باعث ایجاد رقابت سالم فرهنگی بین برنامه‌سازان رادیو می‌‌شود و این در کیفیت آثارشان تاثیر دارد. اگر این موارد در برگزاری جشنواره نقش داشته باشد و همچنین آشنایی افراد خانواده بزرگ رادیو با یکدیگر در جشنواره رقم بخورد، بین آنها یک روح مودت و دوستی شکل گیرد و آنها چهره به چهره با یکدیگر به صحبت بنشینند، رادیو به اهداف جشنواره‌‌ای خود رسیده است. از طرف دیگر ضرورت برگزاری جشنواره این است که نتایج آن بلافاصله و در آینده نزدیک در آثار برنامه‌سازان دیده شود و ماحصل گفتگوها، نشست‌ها و کلاس‌های تخصصی تبدیل به دستورالعمل اجرایی شود و خروجی داشته باشد تا در آینده به واسطه پشتوانه‌های عظیم جشنواره کارهای بزرگ،‌ بهتر و کامل‌تر انجام شود. اگر این اتفاق بیفتد حتما برگزاری جشنواره تاثیرگذار و ضروری خواهد بود.

امسال با توجه به برگزاری نشست‌های تخصصی، که شما هم در یکی از آنها حضور داشتید، فکر می‌کنید این کلاس‌ها از لحاظ آموزشی چقدر برای برنامه‌سازان رادیو مفید بوده است؟

مقاله من یک کار پژوهشی درباره شخصیت‌پردازی در رمان‌های نمایشی بود. ارائه چنین مقالاتی، سخنرانی‌های تخصصی و بحث‌های کارشناسی و پژوهشی جشنواره می‌تواند برای هنرمندان رادیویی مفید و ضروری باشد و به آنها کمک می‌کند تا بتوانند در کارشان موفق‌تر عمل کنند.

به نظر شما یک جشنواره رادیویی باید اهداف و سیاست‌‌هایی را دنبال کند؟

داوری خوب و کارشناسانه صورت گیرد، برنامه‌هایی که به دفتر جشنواره ارسال می‌شود، خاص جشنواره تولید نشود، واقعا با یک پشتوانه فکری و برای مردم باشد و برنامه‌سازی به شکل خلاقیت روزمره دربیاید که مثلا برنامه‌ای در طول سال از رادیو پخش می‌شد و این کار خاص مردم تولید شده که شایستگی حضور در جشنواره را هم پیدا کرده است. متاسفانه این آسیب‌شناسی در اکثر حوزه‌های فرهنگی و هنری چه در سینما و چه در تئاتر و رادیو در دو دهه اخیر وجود دارد و رسم‌شده که برنامه‌سازان فقط برای جشنواره‌ها کار می‌کنند، فیلم برای جشنواره داخلی و خارجی می‌سازند و در این راستا ارتباط با مردم را فراموش کرده‌اند، که همه این جشنواره‌ها با هدف جلب توجه مردم برگزار می‌شود تا همه ابزارها کمک کنند که رسانه رابطه بهتری با مردم داشته باشد و اگر از این مهم غافل شوند و فقط در چارچوب جشنواره محدود شود، این به یک بحران در جشنواره تبدیل می‌شود.

رادیو با حرکت به سمت شبکه‌های تخصصی چقدر توانسته با مردم همراه شود و سلیقه‌های مختلف را راضی نگه دارد؟

البته استقبال مردم از شبکه‌های مختلف رادیو باید در نظرسنجی‌ها و تعاملات با مردم مشخص شود. به نظر من هدف برگزاری سمینارها و نشست‌های تخصصی و کلاس‌های آموزشی و پژوهشی رادیو، برای جلب رضایتمندی مردم و رفع نیازهای مخاطب از رادیوست که نتیجه آن محکم شدن زیربنای برنامه‌سازی در رادیوست. وقتی زیربنا درست و محکم باشد و برای آن برنامه‌ریزی دقیق صورت بگیرد، مسلما رادیو به مرور خواهد توانست پاسخگوی سلایق مختلف باشد.

وضعیت رادیوی ایران را در سطح بین‌المللی چطور ارزیابی می‌کنید؟

ما هنوز از استانداردهای دنیا فاصله داریم و نسبت به راه طولانی که رسانه‌های اروپایی طی کرده‌اند و تجربه‌های ارزشمندی که در زمینه برنامه‌سازی دارند هنوز خیلی جوان و کم‌تجربه هستیم. یکی از موفقیت‌های رسانه‌های اروپایی پخش زنده برنامه‌های رادیویی است و آنها می‌توانند در همه مباحث به شکل زنده و سریع وارد شوند و سریع‌تر از ما فرهنگ‌سازی کنند. بنابراین آنها موفق‌تر از ما هستند.

اما خیلی از برنامه‌سازان کشور ما بیشتر به کارهای تولیدی اعتقاد دارند، چون بر این باورند که کار تولیدی با دقت و زمان بیشتری ساخته می‌شود.

این‌طور نیست، برنامه زنده آنها بداهه‌سازی نیست. آنها برای هر بخشی تیم کارشناسی دارند و برای هر سوال و هر سخنی ساعت‌ها تحلیل کارشناسی انجام گرفته است.

رادیو در ایران برای رسیدن به ایده‌آل‌ها چه اهدافی را باید دنبال کند؟

به عقیده من باید تیم‌های فرهنگی توانمندی را به کار بگیریم تا سطح کیفی برنامه‌سازی بالا برود. یکی از مشکلات ما در رادیو این است که بیش از حد به تبلیغ بها می‌دهیم. باید در برنامه‌سازی به شعور مخاطب احترام بگذاریم و به این موضوع توجه داشته باشیم که مخاطب خودش توانایی تحلیل و پژوهش دارد و فقط نیازمند اطلاعاتی است تا او را هدایت کند.

اهداف اصلی رادیو را در چه موضوعاتی می‌دانید؟

در تمام دنیا 3 هدف اصلی برای رادیو تعریف شده است؛ اول جابه‌جایی اطلاعات و اخبار. البته اخباری که مخاطب در روز نیازمند آن است. دوم: خلق فرهنگ است. رسانه‌ها همچنین رادیو باید فرهنگ‌سازی کند. مردم نیازهای فرهنگی دارند و رسانه‌ها باید در جهت رفع این نیازها کوشا باشند و سوم ایجاد ارتباط زنده و سالم بین اقشار و طبقات مختلف جامعه است.

مردم روز به روز تنهاتر می‌شوند و رسانه‌ها نباید اجازه دهند که مردم تنها بمانند و باید تلاش کنند آنها را با یکدیگر همراه کنند و این نکته بسیار مهمی است. رادیو می‌تواند در همه لحظات زندگی با مردم همراه باشد.

مردم باید آنقدر به رادیو اعتماد کنند که او را به عنوان دوست انتخاب کنند. برای این دوستی این باید هزینه شود، هزینه فرهنگی و پژوهشی و علمی که نیاز امروز جامعه ماست. برای رادیو باید هزینه کرد، چون رادیو می‌تواند نقطه پیوند مردم با یکدیگر باشد.

زینت پستادست
گروه رادیو و تلویزیون

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها