پشت هیاهوهای آمار بیکاری

حل مشکل بیکاری ، از موضوعات فراموش شده در هیاهوهای سیاسی و تبلیغاتی است .

کد خبر: ۳۳۰۶۷

هرچند وزیر کار و امور اجتماعی روز شنبه 15آذر از کاهش 5/2 درصدی نرخ بیکاری در کشور طی 2سال گذشته خبر داد، اما مشاهده وضعیت جوانان ، به صف ایستادن بیکاران تحصیلکرده مقابل بنگاه های اقتصادی و اشتغال های کاذب در سطح شهرهای بزرگ نشان می دهد که کاهش 5/2 درصدی نرخ بیکاری مورد ادعای صفدر حسینی ، یکی از اعضای هیات دولت نتوانسته است تاثیر چندانی در کاهش بیکاران کشور و حل معضل بیکاری در برنامه های اقتصادی داشته باشد. دولت در پایان سال گذشته اعلام کرد با تمام توان و همت اقتصادی ، مالی و حتی برنامه ای خود تنها توانسته است 690هزار فرصت شغلی ایجاد کند. هم اکنون در سطح کشور بیش از 5میلیون بیکار دایمی و بیش از این تعداد نیز، بیکار فصلی و اشتغال های کاذب وجود دارد. مشاهده جوانان بیکار و معضلات اجتماعی ناشی از آن موجب شده است تا دولت و برنامه ریزان اقتصادی نیز در اظهارات خود بر ناتوانی بر حل معضل بیکاری تاکید کنند. آمارها حاکی است که طی 2سال گذشته که وزیر کار و امور اجتماعی از کاهش 5/2 درصدی نرخ بیکاری سخن گفته ، بیش از یک میلیون و 500هزار نفر نیز به جمع بیکاران کشور افزوده شده است . حال آن که طبق آمار ارائه شده از سوی دولت ، تنها در سال 81 تعداد افرادی که به جمع متقاضیان کار پیوسته اند، بیشتر از 800هزار نفر بوده اند. این موضوع نشانگر شکاف میان عرضه و تقاضای کلی کار در سالهای گذشته ، بی فایده ارزیابی شدن برخی طرحهای مقطعی مربوط به اشتغالزایی و افزایش روزافزون تعداد بیکاران کشور است که متاسفانه فروش شرکتهای دولتی از سوی مجموعه دولت نیز ضریب تشدید بیکاری در سطح جامعه را افزایش داده و بر نگرانی های موجود افزوده است . کارشناسان و افراد دلسوز جامعه بر این عقیده اند که برخورد جدی و ریشه ای با معضل بیکاری در کشور، تنها از طریق ایجاد امنیت برای تولیدکنندگان و شاغلان عرصه تولید و سرمایه گذاری ، حمایت از بخشهای مولد و اشتغال آفرین در 3بخش صنعت ، کشاورزی و خدمات و همچنین مبارزه جدی با مفاسد اقتصادی و مالی امکانپذیر است . بدون تردید دولت خاتمی باید از همه امکانات خود در طول سال باقیمانده از مدت ریاست جمهوری خود، برای جلوگیری از افزایش بیکاری در کشور استفاده کند تا حداقل ضمن ممانعت از اضافه شدن به نیروی بیکار کشور در جهت اشتغال آفرینی برای نسل جوان تلاش وافری از خود نشان دهد. دست یازی به راه حل های مقطعی همچون اجرای طرح ضربتی اشتغال به خاطر ویژگی «مسکن وار» آن ، تنها می تواند کاهش میزان بیکاری را در بلندمدت امکانپذیر کند. پیشنهاد کارشناسان به دولت بر این اصل استوار است که در قالب بودجه سال 83 و برنامه پنج ساله چهارم توسعه ، ساز و کارها و ابزارهای مالی موثری در قبال تقویت زیرساخت های اشتغال آفرین کشور تدارک دیده شود تا در سالهای اجرای برنامه چهارم با معضل بیکاری کنونی مواجه نشده و بار دیگر ، این موضوع به فراموشی سپرده نشود.