بنگاه تبلیغات ، فروش فرهنگ امریکا به جهان (2)

در بخش پیشین این پاورقی ، پیشگفتار هربرت شیلر ، بر کتاب نانسی اسنو ، «بنگاه تبلیغات» را ملاحظه کردید ؛ در این بخش ، مقاله ای را که مایکل پارنتی ، نویسنده کتاب های «در برابر امپراتوری» و «امریکای تحت محاصره» برای کتاب نانسی اسنو نگاشته مطالعه خواهید نمود.

کد خبر: ۳۲۴۹۸

طی نسل ها ، وظیفه اساسی سیاست خارجی امریکا کسب اطمینان در این مورد بوده است که منابع طبیعی ، بازارها ، نیروی کار ، و سرمایه سایر ملت ها با مساعدترین شرایط ممکن در دسترس سرمایه داران بخش خصوصی امریکا قرار گیرد. «و ود رو ویلسون» (رئیس جمهور امریکا) در سال 1907 با صراحت چنین گفت : «از آنجا که تجارت مرزهای ملی نمی شناسد و تولیدکننده (امریکایی) اصرار دارد که دنیا را به عنوان یک بازار در اختیار داشته باشد، پرچم کشورش باید پشتیبان او باشد و درهای کشورهایی که به روی او بسته است باید به زور فرو ریخته شوند و وزیران مملکت باید از امتیازات به دست آمده برای سرمایه داران حمایت کنند حتی اگر در این جریان حاکمیت ملت های سرکش نقض شود.» دوایت آیزنهاور در پیام سالانه خود درباره اوضاع کشور به کنگره در سال 1953 چنین گفت «هدف صریح و جدی سیاست خارجی ما ایجاد محیطی دوستانه برای سرمایه گذاری در کشورهای دیگر است». آنچه یک رئیس جمهوری امریکا هرگز بر زبان نیاورده این است که : چه چیزی به ایالات متحده حق می دهد که سرنوشت ملت های دیگر را تعیین کند، توسعه آنها را شکل دهد و هنگامی که آنها می خواهند به سوی استقلال بروند با زور برخلاف میل آنها مداخله کند. مداخلات امریکا همواره به سود ملت های ثروتمند و قوی و به زیان ملت های فقیر و نیازمند بوده است . رهبران امریکا به جای تقویت دمکراسی ها ، دولت های منتخب بسیار یا رژیم های مردمی را در چندین کشور - از شیلی تا گواتمالا و اندونزی و موزامبیک - هر گاه که دولت های آنها خواستند منافع مردم خود را بر منافع شرکتهای خصوصی چند ملیتی ترجیح دهند ، سرنگون کرده اند. رهبران امریکا در حالی که ادعا می کنند چنین مداخلاتی برای حمایت از دمکراسی در جهان لازم است ، به دهها رژیم استبدادی دیکتاتوری که دولت های دموکراتیک اصلاح طلب را سرنگون کرده اند (مثل شیلی و گواتمالا) و سرسپردگی خود را به سرمایه داران خصوصی بین المللی (امریکایی) نشان داده اند ، به آنها کمک کرده و از آنها پشتیبانی به عمل آورده اند. بیل کلینتون رئیس جمهوری امریکا در سال 1993 در سازمان ملل متحد اعلام کرد: «هدف اصلی ما گسترش و تقویت جامعه دمکراسی های متکی بر بازار در جهان است». در واقع همچنان که نانسی اسنو در این کتاب متقاعد کننده و افشاگرانه نشان می دهد، تاکید دولت های امریکا بیشتر بر «متکی بر بازار» و کمتر بر «دموکراسی» بوده است. اما ، همچنان که اسنو اشاره می کند از نظر مردم امریکا و جهان سیاست امریکا به آشکارترین - و فریب آمیزترین - شکل ممکن ارائه شده است.