وزنه‌برداری توفان زده را به ساحل نجات می‌رسانم

ای‌کاش مدیریت کردن هم مثل وزنه زدن بود، جدا از این‌که مدیریت پیچیدگی‌های خاص خود را دارد، در اینجا ما سر و کارمان با آدم‌هایی است که هر یک آمال و آرزوهایی دارند و برداشت‌هایشان نیز نسبت به افراد فرق می‌کند.

خب، بله. به هر حال من همه وجودم از این رشته است و در خودم می‌بینم که برای وزنه‌برداری ایران در این جایگاه خدمت کنم.

به هر حال مدیریت کردن در شرایط طبیعی و معمولی خیلی راحت است، مهم این است که انسان بتواند در شرایط سخت و بحرانی، نقش مثبت خود را ایفا کند. الان هم همین شرایط برای من مهیاست و باید بتوانم وزنه‌برداری توفان زده ایران را به ساحل نجات برسانم.

اگر بگویم نه، دروغ گفته‌ام. البته نه از این بابت که چرا دست به انتقاد می‌زنند بلکه از این نظر که عده‌ای انتقاد را با غرض‌ورزی آلوده کرده‌اند و می‌خواهند تیشه به ریشه وزنه‌برداری بزنند. این مساله بیشتر مکدرم می‌کند.

چرا که نه، حاضرم.

این را یک بار هم گفتم که دوپینگ فقط خاص وزنه‌برداری نیست، در دیگر رشته‌ها هم هست. همان طور که اخیرا در فوتسال هم یک مورد دوپینگ داشتیم. طبیعی است که دوپینگ مال ستاره‌های بین‌المللی است و در این رابطه هم فدراسیون، هم مربیان و هم خود ورزشکار باید آگاه باشند و از مصرف داروهایی که مواد ممنوعه دارند، خودداری کنند.

این هم از آن حرف‌هایی است که عده‌ای می‌زنند. روشن است که اگر من تخلفی داشتم، فدراسیون جهانی با من برخورد می‌کرد. آنها که با کسی تعارف ندارند. 11 سال قهرمان آسیا، جهان و المپیک بود و همیشه مراقب بودم گرفتار این مساله نشوم. حتی در بازی‌های آسیایی دوحه که بشدت سرماخورده بودم، از مصرف قرص سرماخوردگی هم خودداری کردم تا گرفتار نشوم. بنابراین در درجه اول خود ورزشکار باید مراقب باشد و حواسش را جمع کند.

مربیان و ورزشکاران همه رشته‌ها باید آگاهی کاملی در این رابطه داشته باشند و فدراسیون پزشکی ورزشی یا ستاد ملی مبارزه با دوپینگ (نادو) باید این آگاهی را به مربیان و ورزشکاران بدهند.

در این تیم‌هایی که می‌گویید، فقط من مربی نبودم، بلکه 8 مربی در کنار وزنه‌برداران حضور داشتند. من که نمی‌توانم به صورت شبانه‌روزی همه وزنه‌برداران را کنترل کنم تا دچار خطایی نشوند.

بعضی مسائل ممکن است در اردوی هر تیمی به وجود بیاید و مربیان هیچ بویی از آن نبرند، وقتی هم برملا می‌شود، برخی گناه را گردن مربیان انداخته و حرف‌های بی‌اساسی می‌زنند که صحت ندارد. اجازه بدهید هرکس هر حرفی که دلش می‌خواهد راجع به من بزند. به هر حال من هم خدایی دارم. افرادی را که به این مسائل دامن می‌زنند، مردم بخوبی می‌شناسند، من همیشه محبت مردم را به همراه دارم و این افراد نیز باید بدانند که با این سیاه نمایی‌ها به جایی نخواهند رسید.

داستان آن اظهار نظر من چیز دیگری بود و در پاسخ به پرسشی که از من مطرح شد، من تنها آرزوی قلبی‌ام را از این‌که پسرم ابوالفضل رکوردم را بشکند، بیان کردم. ابوالفضل تازه 6 ساله شده و پیش‌دبستانی را آغاز کرده است. معلوم نیست در آینده اصلا وزنه‌بردار بشود یا خیر، تازه بر فرض وزنه‌بردار شدن نیز معلوم نیست بتواند به قهرمانی برسد.

پدر علی‌حسینی خیلی برایم زحمت کشیده است و من همواره قدر او را می‌دانم و محبت‌هایش را فراموش نمی‌کنم. واقعیت این است که در جهانی کره جنوبی خیلی برای علی‌حسینی تلاش کردم تا بتواند روی تخته برود و حداقل رکورد یک ضرب جهان را بشکند؛ اما متاسفانه پاسخ تست دوپینگش که 2 آبان ماه از وی گرفته شده بود 27 آبان و در حین مسابقات جهانی کره به ما اعلام شد. این خبر مثل آوار بر سرم خراب شد و اصلا نمی‌دانستم چگونه با آن کنار بیایم. در سفری هم که به مجارستان رفتیم با تاماش آیان خیلی صحبت کردم تا متقاعد شود او را محروم نکند و پرونده‌اش را باز نگه دارد. در نتیجه ضمن آن‌که فدراسیون وزنه‌برداری تعلیق نشد، تا خرداد سال آینده برای ارائه مدارک به فدراسیون جهانی وقت داریم و با تمام وجود نیز تلاش می‌کنیم که غائله را ختم به خیر کنیم.

همین طوره؛ اما هنوز میزان این جریمه اعلام نشده و در هر صورت باید پرداخت شود.

آقا، بودجه فدراسیون را به مدال می‌دهند و من نیز از این مساله غافل نیستم و با این سختی‌ها از زیر بار مسوولیت آن شانه خالی نمی‌کنم. شاید اگر فرزند سختی‌ها نبودم و با مصائب دست و پنجه نرم نکرده بودم، در این شرایط قدم پیش نمی‌گذاشتم.

بخوبی می‌دانم چه کار و مسوولیت سنگینی را عهده‌دار شده‌ام و بر این اساس از همان روز اول با جدیت و قدرت کارم را شروع کردم. چون می‌دانستم مدیریت فدراسیون از خود وزنه زدن هم سخت‌تر است. وقتی وزنه می‌زنی تنها به فکر خودت هستی؛ اما اینجا باید به فکر وزنه‌برداران سراسر کشور باشی. بر این اساس از همه اعضای خانواده وزنه‌برداری توقع دارم مرا در این کار سخت تنها نگذارند و کمک حال ما باشند.

قول دادند که فدراسیون مشکل بودجه نداشته باشد و ما را حمایت کنند.

علاوه بر بازدید از استان‌های مختلف که برای شناخت مسائل و مشکلات هیات‌های وزنه‌برداری آنها صورت می‌گیرد در سفرهای استانی با مسوولان استان‌ها جلساتی به منظور حمایت آنها از رشته وزنه‌برداری برگزار می‌کنیم. طی این مدت به 5 استان سفر کرده‌ام و با 4 استاندار و ائمه جمعه دیدار و گفتگو داشته‌ام که مسلما اثرات مثبتی برای وزنه‌برداری خواهد داشت. البته غیر از این کلاس‌های آموزش مربیگری، فیزیوتراپی، آشنایی با مواد نیروزا و ... را هم برگزار کرده‌ایم.

همان طور که می‌دانید وزنه‌برداری یک رشته رکوردی است و برای رسیدن یک نفر به قله قهرمانی، حدود 5 سال زمان لازم است. خود من 5 سال طول کشید تا به سطح اول قهرمانی رسیدم و در 19 سالگی در بازی‌های آسیایی بانکوک برنز گرفتم. ما با همه توان برای رساندن وزنه‌برداری ایران به جایگاه شایسته خود تلاش می‌کنیم و امیدواریم بتوانیم به این هدف برسیم. از مردم هم انتظار داریم صبور باشند، زیرا کسب مدال در رده بزرگسالان زمان می‌برد.

از همه این افراد که گفتید، دعوت به همکاری کرده‌ام. برای مثال پس از این‌که به عنوان مدیر تیم‌های ملی انتخاب شدم، توکلی را در کادر فنی نوجوانان و جوانان به کار گرفتم. دوست دارم بقیه هم بیایند و در کنار هم، وزنه‌برداری را پیش ببریم، اما برخی گرفتاری شخصی دارند و بعضی دیگر مثل نصیری‌نیا مقیم خارج از کشور هستند.

بهتر است خود کوروش در این زمینه صحبت کند. دوست دارم باز هم در کنار هم باشیم، مثل همان روزهایی که او را به عنوان مربی اختصاصی خودم انتخاب کردم. این را هم بگویم باقری را فدراسیون قبلی کنار گذاشت و من در این اتفاق هیچ نقشی نداشتم.

همین طور است، دوست دارم همه در عمل و نه در شعار، به من کمک کنند و اختلافات را کنار بگذارند، من نه با کسی مشکل دارم و نه آدمی کینه‌ای هستم. شاید برخی از کنار من به جاهایی رسیدند و منافعی کسب کردند. اینجا جای رفیق‌بازی نیست و منافع وزنه‌برداری مطرح است و اگر دلمان برای این رشته می‌سوزد، باید با کمک همدیگر وزنه‌برداری را توسعه دهیم.

ما الان وزنه‌برداران نوجوان و جوان خوبی داریم که در سال‌های آینده می‌توانند در رده سنی بزرگسالان مدال کسب کنند. نوجوانان ایران در دوره من قهرمان جهان شدند و نباید ناامید شد. با تمام توان پیش می‌رویم تا به هدف خود برسیم، اما ظرف یک سال نمی‌توان قهرمان جهان شد.

از همین حالا اردوی تیم ملی را با شرکت 14 وزنه‌بردار آغاز کرده‌ایم و تمامی امکانات مورد نیاز اردونشینان را در اختیار آنها گذاشته‌ایم. بازی‌های آسیایی، میدان بسیار بزرگ و سختی است و دست‌کمی از مسابقات جهانی ندارد. دوست داریم در این مسابقات، مدال‌های خوشرنگی کسب کنیم.

مذاکراتی با چند مربی خارجی داشتیم، اما بعدها دیدیم به درد ما نمی‌خورند. از طرفی با توجه به این‌که وقت چندانی برای مسابقات سال آینده نداریم، علی پاکیزه‌جم را که یک مربی کاربلد است، به عنوان مربی انتخاب کردیم تا در کنار «زالای» مجاری برنامه‌های تیم ملی را پیش ببریم. با این حال، از مربی خارجی خوب چشم‌پوشی نمی‌کنیم و اگر با فرد مورد نظر خود به توافق برسیم، وی را در هر زمان جذب می‌کنیم. زالای هم می‌تواند از این فرصت برای نشان دادن توانایی‌های خود استفاده کند.

دقیقا، یکی از برنامه‌هایم توجه به استان‌هاست و معتقدم هر قدر در این زمینه سرمایه‌گذاری کنیم، منافع آن را نیز خواهیم برد. برای مثال باید عرض کنم هیچ دلیلی ندارد که ماهی یک میلیون به کسی بدهیم که اصلا در فدراسیون حضور ندارد. من این یک میلیون را می‌دهم به هریک از هیات‌هایم و می‌گویم 2 نوجوانان مستعد را زیر نظر بگیر و حسابی نیز به لحاظ تغذیه، آنان را مورد توجه قرار بده و پس از یک سال به فدراسیون تحویل بده. تعارف که نداریم، وزنه‌بردارها همه از اقشار کم درآمد جامعه بر می‌خیزند و باید در جهت بزرگی، به وضعیت آنان ویژه رسیدگی کرد.

بله و منظم نیز در جلسات شرکت کرده‌ام.

نه، علی مدتی است که دیگر در جلسات هیات‌مدیره سایپا شرکت نمی‌کند و به نظرم استعفا کرده است.

از تمام کسانی که برای وزنه‌برداری از گذشته تا امروز زحمت کشیده‌اند، تشکر و قدردانی می کنم؛ بویژه از علی مرادی که برای اعتلای این رشته زحمات زیادی کشید. هرچند با او هم برخورد مناسبی صورت نگرفت و او را هم کنار گذاشتند.

رقابت‌های سال 1999 ووهان - طلای فوق سنگین رقابت‌های سال 2002 گوانگ‌جو - طلای فوق سنگین رقابت‌های سال 2005 دوبی - طلای فوق سنگین