تغییر رنگ در اکران

شاید مهم‌ترین اکران «به رنگ ارغوان» ‌بود که توانسته به سرعت بسیاری را به خود جلب کند. رفع توقیف از این اثر «ابراهیم حاتمی‌کیا» به نوعی تبلیغ بی‌هزینه‌ای برای تهیه‌کننده این اثر متفاوت سینمای ایران داشت. این فیلم که پس از گذشت 6 سال اکران عمومی پیدا کرد، بار دیگر توانایی و خلاقیت نویسنده و کارگردان خود را به رخ کشید. حاتمی‌کیا که همواره با وسواس خاصی به سراغ فیلمسازی می‌رود، با نگاه و رویکردی متفاوت، برخی از دغدغه‌ها و نگرانی‌های خود را که معمولا خود اعتقاد به نگاه عمیقش به سطوح جامعه دارد را به تصویر می‌کشد. اگر در آثار چند سال قبل حاتمی‌کیا نگاهی گذرا داشته باشیم،‌ درمی‌یابیم که وی نگرانی‌هایش در عین اعتقاد راسخ به مبانی انقلاب از برخی از لغز‌ش‌هاست. «به رنگ ارغوان» با داستانی متفاوت در میان آثار سبکی که متاسفانه اکران می‌شد، ‌توانست جایگاه استوار و محکمی به خود گیرد. مسیر قصه با شیبی ملایم حرکت می‌کند و هر اندازه پیش می‌رود با تعلیق‌های متعدد، انگیزه را برای دیدن ادامه فیلم دوچندان می‌کند. فیلم گرچه با نگاه‌های امنیتی شکل گرفته، سعی می‌کند برخی از حوادث و اتفاقات را از دریچه‌ای خاص ببیند. چنین بر می‌آید که حاتمی‌کیا، به دقت همه ابعاد یک موضوع امنیتی را بررسی کرده و سعی می‌کند تا از هیچ نکته‌ای صرف‌نظر ننماید و همین تاکیدات نیز سبب گشته تا حدودی در بخش‌های این اثر، بیننده از دقت کارگردان،‌ بی‌حوصله شود!! گرچه برخی معتقدند که حاتمی‌کیا می‌بایست بر همین پایه چنین اثر مهمی را بسازد،‌ اما نباید غافل شد که سینما،‌ هنری است که تاکیدات بی‌مورد می‌تواند به سرعت مخاطب را دلزده و خسته نماید. کارگردان با پرداخت دقیق در هریک از شخصیت‌های متعدد فیلم، تعریف ویژه‌ای را به فیلم «به رنگ ارغوان» داد؛ تعریفی که می‌توانست براحتی در هر لحظه مسیر داستان را به سویی خاص هدایت کند. نرمی خاصی که در این فیلم وجود دارد، فضایی را ایجاد می‌کند که شاید کمی متفاوت‌تر از فضای کلی در چنین داستان‌هایی باشد، ‌اما باید قبول کرد که «به رنگ ارغوان» توانسته با ایجاد چنین شرایطی،‌ حال و هوای ویژه‌ای را در کل داستان بروز دهد. ‌ البته آثاری نظیر «عیار 14» ، «محافظ شب»، «به کبودی یاس» و ... در پایان امسال توانستند بار دیگر قدرت و پتانسیل سینمای ایران را به رخ کشد. با این وجود توقع می‌رود که سال آینده شاهد آثاری پرمحتوا و جذاب برای سینمای ایران باشیم.