ویه‌را و خاطرات فراموش نشدنی جام‌های جهانی

ویه‌را و دوستانش قصد دارند تا شروع رقابت‌های جام جهانی 2010 آفریقای جنوبی، تعداد مدارسی با چنین ویژگی‌هایی را به عدد 10 برسانند. او معتقد است اکنون که صاحب موقعیتی برجسته است باید به کودکان نیازمند زادگاهش کمک کند تا راه و روش صحیح زندگی را خود انتخاب کنند و مدرسه، مکانی باشد برای درک بهتر زندگی. هنگام افتتاح این مدرسه بازیکنان برجسته‌ای همچون زین‌الدین زیدان، کلود ماکله‌له، محمد دیارا، امانوئل پتی و تیه‌ری آنری حضور داشتند و مبالغی را برای تامین وسایل آموزشی و وسایل نقلیه به این مدرسه دادند. همچنین زیدان، مخارج سفر دانش‌آموزان به کشورهای اروپایی و بازدید از مدارس فوتبال را در آنجا تقبل کرد. تیه‌ری آنری نیز هزینه مالی سفرهای آینده‌ این کودکان را به عهده گرفت. اکنون این بازیکن فرانسوی سنگالی 33 ساله از خاطرات فراموش نشدنی جام جهانی 1998 فرانسه و چگونگی شکست در مقابل تیم ملی فوتبال سنگال در جام جهانی 2002 ژاپن کره جنوبی می‌گوید.

از احساست در رقابت‌های جام جهانی 1998 بگو.

خیلی شگفت‌زده شده بودم، چون احساس می‌کردم یکی از بازیکنانی هستم که پس از شرایطی مطلوب دوباره به خانه می‌روم. بشدت خوشحال بودم و فوق‌العاده راضی. به خودم می‌گفتم باید تا سرحد امکان بهترین بازی‌هایم را در این مسابقه‌ها انجام دهم. جوان بودم و بازیکنان بزرگی مانند امانوئل پتی، دیدیه دشام و کریستین کارمبو در پست من بازی می‌کردند.

اولین، بیشترین و لذتبخش‌ترین حضور تو در میدان، بازی در مقابل دانمارک بود. چیزی از آن مسابقه خاطرت هست؟

ما پیروز هر دو مسابقه در گروه خود بودیم و خیلی احساس خطر نمی‌کردیم. من بازیکن تعویضی زودهنگام بودم. بازی آسانی نبود و بیشتر اوقات دوست دارم در مورد آن دیدار صحبت کنم، چون مسابقه بسیار لذتبخشی بود.

در فینال جام‌جهانی فرانسه هم بازی کردی.

بله، درست است. خاطره بسیار خوبی از آن مسابقه دارم. مارسل دزایی از زمین اخراج شد و من هم جانشین یوری یورکایف شدم. این اتفاقات خیلی سریع رخ داد. به طوری که به مغزم هم خطور نمی‌کرد در فینال، مقابل برزیل به میدان بروم. زمانی برای تفکر نبود و بدون شک به همین علت هم بود که کارم را بخوبی انجام دادم. یک نیمه به پایان رسیده بود. پس از این که مانو (امانوئل پتی)‌ آخرین گلش را به ثمر رساند، من در رختکن بودم و به همین دلیل تنها 20 دقیقه در دیدار نهایی بازی کردم و دقایق پایانی، سرنوشت مرا رقم زد. لحظه فراموش نشدنی و شگفت‌انگیزی بود.

راجع به آن مسابقه بیشتر صحبت کن.

بله. برزیل صاحب یک کرنر شد و توپ به سمت کریستوف دوگاری تغییر مسیر داد. من کنار او بودم. کریستوف با توپ بازی کرد و به من پاس داد و من به مانو. مانو از عرض شوت کرد. لحظه دیوانه‌کننده‌ای بود. آن گل به همه چیز خاتمه داد و من سرمست و سرخوش از آن گل شدم. من و مانو در آرسنال نیز فصل خوبی را پشت سرگذاشته بودیم و این گل، پیروزی مرا مضاعف کرد. من و مانو به خاطر این همکاری از یکدیگر تشکر کردیم و آن گل پایان فوق‌العاده‌ای بود.

پیروزی در چنین رقابت‌هایی چه انگیزه‌آی برای بازیکنان جوانی مانند خود تو، تپه‌ری آنری و دیوید ترزه‌گه داشت؟

ما در مدتی‌ کوتاه به بالاترین سطح حرفه‌مان رسیدیم؛ اما ماندن در چنین شرایطی نیازمند روحیه قوی است و این آن چیزی است که تفاوت‌ها را می‌سازد. ما براحتی قهرمان شدیم. هر چه پیروز‌تر باشید، خواهان پیروزی‌های بیشتر هستید.

فکر می‌کنی اشتباه تیم ملی فرانسه در رقابت‌های جام‌جهانی 2002 چه بود؟

شروع بدی داشتیم. البته افتتاحیه مسابقه‌ها و بازی مقابل سنگال فاجعه بود؛ اما بیشتر از آن، آماده‌سازی تیم نیز درست نبود. ما با تیم‌های قوی و با انگیزه‌ای روبه‌رو بودیم که هر یک مدعی قهرمانی بودند، ولی فقط در این رقابت‌ها حضور داشتیم و این کافی نبود. باید کار کرد و واقع‌بین بود، ولی ما متاسفانه این‌گونه نبودیم.

از احساست در رویارویی با تیم ملی سنگال صحبت کن.

بسیار آسوده و مفتخر از حضور در میدان بودم. همانند یک هدیه به‌ آن نگاه می کردم. یک اتفاق باور نکردنی و حیرت‌انگیز.مسلما بشدت ناامید شدم از این که شکست خوردیم. باختن در هر دیداری ناراحت‌کننده است.

به این که سهمی در قهرمانی تیم ملی فرانسه داشته‌ای، افتخار می‌کنی؟

بله، خیلی زیاد. این پیروزی‌ها به رویای کودکی‌‌ام تعلق دارد. وقتی بچه بودم، بازیکنان بزرگی را که جام قهرمانی را بالای سر می‌گرفتند، تماشا می‌کردم و اکنون من بخشی از این پیروزی‌ها هستم و به واقع رویای کودکیم به حقیقت پیوسته است. حتی اگر باور آن سخت باشد. افتخار می‌کنم که از طریق فوتبال به پیشرفت رسیدم.

مترجم: فریده سبزعلیزاده / منبع: فیفا